ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ | Όσο αγαπάμε το σπυρωτό πιλαφάκι, άλλο τόσο αγαπάμε και την ιταλική ιδέα για κρεμώδες ρύζι ανάμεικτο με λαχανικά, κρέας, κοτόπουλο, αλλαντικά ή αρωματικά βότανα: το γνωστό ριζότο. Για να δούμε με μια ματιά, τι προσέχουμε στο μαγείρεμά του, για να βγει τέλειο, όποια κι αν είναι η συνταγή.
1. Το ριζότο χρειάζεται ειδικό ρύζι με κοντούς κόκκους, που να απορροφά τους ζωμούς, να αντέχει στο ανακάτεμα και να φουσκώνει ωραία. Το arborio είναι μια πολύ ταιριαστή ποικιλία που βρίσκουμε εύκολα πια στη χώρα μας. Απ’ τις γνωστές ελληνικές ποικιλίες, αν πρόκειται για ριζότο προτιμάμε την καρολίνα.
2. Από σκεύη, το καλύτερο είναι να διαλέξουμε μια κατσαρόλα με χαμηλά τοιχώματα, φαρδιά κι ευρύχωρη, ώστε όλοι οι κόκκοι του ρυζιού να έχουν επαφή με τον πάτο της (άρα να παίρνουν ίση δόση θερμότητας).
3. Το ριζότο θέλει το χρόνο του και …απεχθάνεται τόσο τις υψηλές θερμοκρασίες όσο και την «άντε-να-τελειώνουμε» τακτική. Μόνο στο σοτάρισμα του ρυζιού χρειάζεστε υψηλή θερμοκρασία. Κατά τα άλλα κρατήστε τη θερμότητα χαμηλή έως μέτρια.
4. Έχουμε πάντα έξτρα χλιαρό ζωμό κότας, κρέατος, λαχανικών (ανάλογα με τη συνταγή μας) στο πλάι για να συμπληρώνουμε σταδιακά καθώς το ρύζι θα απορροφά την προηγούμενη δόση υγρού στοιχείου. Το ζωμό τον ρίχνουμε λίγο λίγο για να τον ελέγχουμε –δεν φτιάχνουμε σούπα. Ο ζωμός δίνει περισσότερη γεύση από το σκέτο νερό.
5. Δε φεύγουμε απ’ την κατσαρόλα, όταν φτιάχνουμε ριζότο. Μας θέλει εκεί, να ανακατεύουμε διαρκώς, βοηθώντας το να χυλώσει καλύτερα, όσο το περιμένουμε να «πίνει» το υγρό που ρίχνουμε.
6. Αλατίζουμε προσεκτικά και λίγο λίγο καθώς το υγρό ξεγελάει –δε δοκιμάζουμε το αλάτι τη στιγμή που προσθέσαμε νέα δόση ζωμού, γιατί το πιθανότερο είναι τότε να μας φανεί ανάλατο.
7. Το κρύο βούτυρο το προσθέτουμε αφού κατεβάσουμε την κατσαρόλα απ’ τη φωτιά. Ανακατεύουμε και το αφήνουμε να λιώσει με τη θερμότητα του φαγητού.
