Σε αυτόν τον κόσμο υπάρχει αρκετή τροφή για όλους. Υπό κανονικές συνθήκες δεν θα έπρεπε να πεινά κανείς. Είναι ενδεικτικό ότι το φαγητό που καταλήγει στα σκουπίδια μόνο στις μεγαλύτερες οικονομίες της Δύσης θα μπορούσε να χορτάσει τα 890 εκατομμύρια υποσιτιζόμενους ανθρώπους της υφηλίου.
Σε αυτόν τον κόσμο υπάρχει αρκετή τροφή για όλους. Υπό κανονικές συνθήκες δεν θα έπρεπε να πεινά κανείς. Είναι ενδεικτικό ότι το φαγητό που καταλήγει στα σκουπίδια μόνο στις μεγαλύτερες οικονομίες της Δύσης θα μπορούσε να χορτάσει τα 890 εκατομμύρια υποσιτιζόμενους ανθρώπους της υφηλίου.
ΠΗΓΗ: www.ethnos.gr • της Κατερίνας Ρόββα
Οι αριθμοί σοκάρουν ακόμη και όταν αφορούν στην Ελλάδα, μια χώρα που βιώνει άγρια οικονομική κρίση: Περίπου το 30% της αγροτικής παραγωγής μένει ανεκμετάλλευτο στο χωράφι επειδή δεν πληροί τις αυστηρές προδιαγραφές του χονδρεμπορίου σχετικά με την όψη του προϊόντος ή εξαιτίας του υψηλού κόστους συγκομιδής σε σχέση με το προσδοκώμενο κέρδος.
Αυτή την παραγωγή που καταλήγει στα σκουπίδια, τα άσχημα φρούτα ή λαχανικά που δεν έχουν εμπορική αξία και μένουν αδιάθετα, αποφάσισε να αξιοποιήσει η Μη Κερδοσκοπική Οργάνωση «Μπορούμε» ώστε να σιτίσει ανθρώπους που αδυνατούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες: Αναζητά παραγωγούς, στέλνει στα χωράφια εθελοντές, εκείνοι συλλέγουν τα αδιάθετα προϊόντα και εν συνεχεία τα αποδίδουν σε κοινωνικούς φορείς.
Το πρόγραμμα μετρά μερικούς μήνες ζωής κατά τη διάρκεια των οποίων συνελέγησαν σχεδόν δέκα τόνοι φρούτων και λαχανικών, μια ποσότητα μικρή σε σχέση με τις υπαρκτές δυνατότητες. «Σκεφτείτε ότι στις ΗΠΑ η μεγαλύτερη οργάνωση που κάνει το ίδιο με εμάς συλλέγει τον χρόνο περίπου 96 εκατομμύρια pounds φρούτα και λαχανικά», λέει ο κ. Αλέξανδρος Θεοδωρίδης, ιδρυτικό μέλος της οργάνωσης. «Αυτήν τη στιγμή επιχειρούμε να κάνουμε γνωστή τη δράση μας στους παραγωγούς ώστε να επικοινωνούν μαζί μας και να κινούμαστε άμεσα. Μετά την παρουσία μας σε τοπικό σταθμό της Στερεάς, μου τηλεφώνησε ένας κύριος και μου είπε: ”Αν το μάθαινα πριν από μία εβδομάδα θα σώζαμε 20 στρέμματα πατάτας. Τεράστια ποσότητα. Είναι κρίμα…”».
Στο πρόγραμμα «Μπορούμε στο Χωράφι», το οποίο συγχρηματοδοτείται από το Κοινωφελές Ιδρυμα Ιωάννη Σ. Λάτση, μπορούν να συμμετάσχουν επαγγελματίες παραγωγοί αλλά και οποιοσδήποτε έχει στον κήπο του κάποια δέντρα και δεν προλαβαίνει ή δεν ενδιαφέρεται να συλλέξει την παραγωγή. «Υπάρχουν για παράδειγμα στελέχη τραπεζών με καταγωγή από την Καλαμάτα που δεν προλαβαίνουν να αξιοποιήσουν τα ελαιόδεντρά τους ή άλλοι με πορτοκαλιές στο Ναύπλιο», λέει ο κ. Θεοδωρίδης. «Πρόσφατα δώσαμε έναν τόνο ακτινίδια στην Ενωση Κυριών Δράμας οι οποίες τα διένειμαν σε ωφελούμενους, ενώ στις Σέρρες μοιράστηκαν δύο τόνους μελιτζάνες το Κοινωνικό Παντοπωλείο Αλεξανδρούπολης και τα Παιδικά Χωριά SOS.
Ο ένας φορέας έβαλε το φορτηγάκι και ο άλλος τους εθελοντές που μάζεψαν τις μελιτζάνες. Επίσης πρέπει να σας πω ότι για το πρόγραμμα έχουν ενδιαφερθεί μεγάλες εταιρείες οι οποίες επιθυμούν να στέλνουν τα στελέχη τους για να βοηθούν στη συγκομιδή προϊόντων», λέει ο κ. Θεοδωρίδης και συνεχίζει: «Μας τηλεφώνησαν από μια περιοχή όπου υπήρχε πρόβλημα και τα πεπόνια έβγαιναν δυσμορφικά. Πιο μικρά από όσο θέλει η αγορά. Σας πληροφορώ ότι στα συσσίτια και στα ιδρύματα που δώσαμε αυτά τα 3.500 κιλά πεπόνια οι άνθρωποι ήταν πανευτυχείς…».
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Πάντα έψαχνα να τα δώσω
Επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία του γιατί, όπως λέει, έκανε αυτό που προστάζει η συνείδησή του. Ο κ. Γιώργος είναι ένας παραγωγός από τον Κάλαμο, στο χωράφι του οποίου την προηγούμενη εβδομάδα οι εθελοντές του «Μπορούμε» γέμισαν 65 τσουβάλια κόκκινα μαρούλια. «Με βρήκαν μέσω ενός φίλου γεωπόνου», εξηγεί ο ίδιος στο «Εθνος». «Δεν τους γνώριζα. Με ρώτησαν αν έχω πράγματα και είχα γιατί αυτά που πουλάω στη Λαχαναγορά τα διαλέγω να είναι και οπτικά όλα πρώτης ποιότητας. Εχω ρομάνα, σαλάτες γαλλικές, λόλες πράσινες κατσαρές και κόκκινες. Είναι κρίμα να πηγαίνουν τόσα πράγματα χαμένα».
Τα περίπου 500 κομμάτια που συνελέγησαν στο χωράφι του παρέλαβε αργότερα η Ενωση Πολυμελών Οικογενειών Ωρωπού για να τα μοιράσει στα μέλη της. «Πάντοτε έψαχνα να βρω ανθρώπους για να τα δώσω. Μου μένανε πολλά πράγματα. Ομως εγώ καίγομαι από πλευράς χρόνου, είμαι από το πρωί έως το βράδυ στη δουλειά και δεν προλάβαινα. Τώρα πια όποτε υπάρχουν αδιάθετα θα μιλάω μαζί τους. Σκεφτείτε ότι για να γίνουν αυτά τα προϊόντα από το μηδέν χρειάζονται πέντε μήνες και πάρα πολύς κόπος. Είναι κρίμα να τα ξαναθάβω στο χώμα, να γίνονται λίπασμα και να καλλιεργώ από πάνω όταν τόσος κόσμος πεινάει…».