Το ξέρει η Αρλέτα ότι υπάρχει μπαρ που παίζει τραγούδια της; Έλεος! Μα μπορείς να ξενυχτήσεις με το «Παίζαμε σκάκι και είπα Τάκη μη ρίχνεις στάχτες έξω απ’ το τασάκι»;
Το ξέρει η Αρλέτα ότι υπάρχει μπαρ που παίζει τραγούδια της; Έλεος! Μα μπορείς να ξενυχτήσεις με το «Παίζαμε σκάκι και είπα Τάκη μη ρίχνεις στάχτες έξω απ’ το τασάκι»; (Πηγή: life-quarks.tumblr.com)
Παρασκευή απόγευμα! Με πήρε για λίγο ο ύπνος στον καναπέ. Αντιπαθώ το μεσημεριανό ύπνο από παιδί αλλά άμα έχεις τη μανούλα σου στο σπίτι είναι σκέτη ευτυχία… Κι επειδή Οιδίποδας δεν είμαι -ούτε καν Άμλετ- η μαμά στο σπίτι είναι ευτυχία μόνο όταν α) μένει για λίγες μέρες και μετά πάει σε άλλη πόλη β) δεν διαβάζει τo blog γ) θα κάνει babysitting κι εγώ θα γυρίσω τα ξημερώματα …Εξ ου κι ο μεσημεριανός ύπνος!
«Πάμε όπου θες» είπα στη Βάσω. «Στο Batman, στο Νέο Κόσμο» είπε η Βάσω. Δεν έχω ξαναπάει, ούτε το έχω ακούσει αλλά οκ. Έχω πίστη…
Έφτασα 5 λεπτά νωρίτερα – όσα χρειάζονται για να καταλάβουν οι θαμώνες ότι πας για πρώτη φορά. Είχα εκείνο το βλέμμα το συφοριασμένο, εκείνο που περιμένεις να έρθει ο γνωστός σου και να τον καθαρίσεις για να πας σε ένα άλλο μπαρ που δε θα έχει κρεμασμένο στους τοίχους τον Τσε Γκεβάρα δίπλα στο κολάζ(!) του Στέλιου Καζαντζίδη, αμφότεροι στη δυσάρεστη θέση να μην μπορούν να διαμαρτυρηθούν, αλλά εσύ στο κάτω-κάτω της γραφής είσαι ζωντανός και θες να ξενυχτήσεις… Το ξέρει η Αρλέτα ότι υπάρχει μπαρ που παίζει τραγούδια της; Έλεος! Μα μπορείς να ξενυχτήσεις με το «Παίζαμε σκάκι και είπα Τάκη μη ρίχνεις στάχτες έξω απ’ το τασάκι»;
Ε! λοιπόν ΝΑΙ! Μπορείς… Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλά έγινε. Και δεν ξενύχτησα απλώς αλλά ήταν ένα βράδυ από εκείνα που δεν ξεχνάς ποτέ! Βρέθηκα να τραγουδάω Γαλάνη «μια ζωή περιμένω μα δε γίνονται θαύματα» έως Πάριο «τι κι άντρας που είμαι, φοβαααααμαιιιιιι, φοοοοοβάμαιιιιιιι»! Αναμνήσεις που δεν πιστεύεις ότι έχεις! Είναι δυνατόν να ξέρω εγώ στίχους του Λεωνίδα Βελή και της Ελένη Βιτάλη από τα λαϊκά βάθη της δεκαετίας του ’80;;; Τελικά λίγο Κατσιφάρα και λίγο Γιαννόπουλο όλοι κρύβουμε μέσα μας…
Το εν λόγω μέρος είναι τρελό αφτεράδικο καθώς μαζεύει ηθοποιούς και μουσικούς οι οποίοι πηγαίνουν εκεί μόλις φύγουν από το δικό τους μαγαζί. Ανεπιβεβαίωτες φήμες μιλάνε για τη Φριτζήλα, το Μάλαμα και τους Tiger Lillies.
Εγώ πήγα με τη Δήμητρα ενώ η Βάσω έφερε τον Απόστολο, που έφερε την Λία, που έφερε τον Ιάκωβο, που έφερε την Άννα και υποψιάζομαι ότι κάπως έτσι γίνεται κι αισθάνεσαι όλο το μαγαζί να είναι παρέα σου. Κι ας σου φαινόντουσαν όλοι αταίριαστοι μόλις μπήκες. Ο 60αρης μαγκάκος «ακόμη πιάνει η μπογιά μου», η αριστερή αχτένιστη και άβαφη «έχω άποψη και στυλ», ο 20άρης τυπάκος άλτερ μαλλιάς «σήμερα ελπίζω να σκοράρω», η 50άρα σκυλού «λέγε με Νάκυ Αγάθου κι έλα να σου εξηγήσω εγώ τι σημαίνει σκοράρω από τη σέντρα» ή αλλιώς ότι να’ ναι…
Μετά το τέταρτο ή μήπως ήταν το πέμπτο ποτήρι άρχισα να αντιλαμβάνομαι πώς ταιριάζουν τα αταίριαστα. Οι λάμπες θυέλης πάνω από τη μπάρα με τα LED! Το ρολόι της ΔΕΗ με το διαφημιστικό ρολόι της ΠΑΕ Απόλλωνα Αθηνών! Το κάδρο του Moby Dick με την αφίσα ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος! Κι από τη τζαμαρία ανάμεσα στα στόρια που μοιραία έχεις συνδυάσει με την Κιμ Μπάσιντζερ να βλέπεις το σουπάδικο με τη βραστή γίδα και τα κουρτινόξυλα με τον καθαρισμό σαλονιών. Τίποτα όμως δεν είναι τυχαίο. Ο ιδιοκτήτης και dj, Γιώργος Νάσιος, είναι μορφή κι ας μην μιλήσαμε. Φαίνεται τυπάς ο άνθρωπος! Στον καθρέφτη δεξιά η ταμπέλα «Batman, Σύλλογος Φίλων Παραδοσιακών Τρόπων Ψυχαγωγίας και Επικοινωνίας Φίλων του Καφέ και του Καπνού και της Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής» τα λέει όλα! Παρεμπιπτόντως θέλω να αιτηθώ η έκπτωση που ισχύει μέχρι τις 11.30 να ισχύει μέχρι το πρωί!
Οδός Βρεσθένης 40, λοιπόν, στο Νέο Κόσμο. Βρείτε το και πάτε! Εγώ πάντως θα ξαναπάω!
Υ.Γ. Τον Γιώργο Ριζόπουλο τον βρίσκετε πια και στο Facebook στη σελίδα του Life Quarks.