Το greekgastronomyguide.gr και ο Γιώργος Πίττας, συγγραφέας μεταξύ άλλων του βιβλίου «Τα καφενεία της Ελλάδας», επιλέγουν 20 καφενεία ως ενδεικτικότερα της κουλτούρας του ελληνικού καφενείου: για τη θέση τους, την αισθητική τους, την ιστορικότητά τους, τους μεζέδες και την προσωπικότητα του ιδιοκτήτη τους, αλλά και για το ζωτικό ρόλο που παίζουν στις τοπικές κοινότητες.
Το greekgastronomyguide.gr και ο Γιώργος Πίττας, συγγραφέας μεταξύ άλλων του βιβλίου «Τα καφενεία της Ελλάδας», επιλέγουν 20 καφενεία ως ενδεικτικότερα της κουλτούρας του ελληνικού καφενείου: για τη θέση τους, την αισθητική τους, την ιστορικότητά τους, τους μεζέδες και την προσωπικότητα του ιδιοκτήτη τους, αλλά και για το ζωτικό ρόλο που παίζουν στις τοπικές κοινότητες.
ΠΗΓΗ: greekgastronomyguide.gr | Κείμενο-φωτό: Γιώργος Πίττας
Το καφενείο του Σκουλά στα Ανώγεια της Κρήτης. Φθάνοντας στα Ανώγεια, το ξακουστό χωριό της Κρήτης στην ρίζες του Ψηλορείτη,, στο δεξί σου χέρι χωμένο ανάμεσα σε δυο μουριές θα εντοπίσεις το καφενείο του Γρυλιού με τίτλο η “Πλατεία του Συντάγματος”, το παλιότερο ίσως καφενείο του χωριού. Στον εσωτερικό χώρο δεσπόζουν δυο μεγάλες φωτογραφίες του καφετζή Μίχαλου Σκουλά – η μια παρμένη πριν σαράντα χρόνια και ή άλλη σχετικά πρόσφατα- και τριγύρω τους πολλές μικρές φωτογραφίες και αποσπάσματα από εφημερίδες που αναφέρονται στην ιστορία της οικογένειας Σκουλά και των Ανωγείων.
To Αθανασιάδειον καφενείο στο Πλωμάρι της Λέσβου. Από τα πιο μεγάλα και μεγαλοπρεπή καφενεία του νησιού, δωρεά του Ιωάννη Αθανασιάδη ελληνοδιδάσκαλου στο Μεγάλο Ρεύμα της Πόλης και συγγραφέα, που επέστρεψε στη γενέτειρά του και επιδόθηκε σε κοινωνικό έργο αξιόλογο. Το Αθανασιάδειον καφενείο στην Αγορά του Πλωμαρίου το έκτισε το 1902, ώστε με τα εισοδήματα που θα προέκυπταν από την λειτουργία του να ενισχύοντο τα σχολεία. Το μέγεθος του χώρου συνέβαλε ώστε στο καφενείο αυτό να μπορούν να γίνονται λαϊκές συνελεύσεις, πολιτικές συγκεντρώσεις, μουσικές εκδηλώσεις, ενώ παλιότερα δίδοντο παραστάσεις περιοδευόντων θιάσων ή γίνονταν κινηματογραφικές προβολές.
Το καφενείο Άκανθος στους Καλαρρύτες στα Τζουμέρκα. Ο Ναπολέων Ζαγκλής γεννημένος στους Καλαρρύτες δοκίμασε την τύχη του, το 1980 στην πρωτεύουσα, κομπιουτερατζής στην Unilever έμεινε μέχρι τά τέλη του 90 αλλά δεν άντεξε κι όταν ο πατέρας του το 1993 απεβίωσε, πήρε την οικογένειά του κι επέστρεψε να αναλάβει τον πατρογονικό καφενέ. Ένα αυθεντικό καφενείο – παντοπωλείο εποχής, με τα εμπορεύματα στα ράφια, ξύλινο πάτωμα, τραπεζάκια και καρέκλες γύρω από μια ξυλόσομπα. Κι ο Ναπολέων εκεί να στέκει υπερήφανος που έγινε ο 31ος κάτοικος του εγκαταλελειμμένου αλλά πανέμορφου χωριού.
Το καφενείο του Φορλίδα στον Γλαύκο του Πηλίου. To καφενείο του Φορλίδα έχει την ιστορία του. Στην γωνία στο βάθος έπινε το κρασάκι του ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, το «καλογεροπαίδι» όπως τον ελέγαν, όταν ερχόμενος από την Σκιάθο, αποβιβαζόταν στον Πλατανιά, διανυκτέρευε στο Χάνι που βρίσκονταν στον όροφο του καφενέ και από κεί με τα πόδια έφθανε στην Μηλίνα, όπου τον παρελάμβανε το καΐκι για τον Βόλο. Μέχρι το 1960 η σύνδεσή μας με τον Βόλο γινόταν μέσω θαλάσσης. Σύχναζαν και άλλες προσωπικότητες στον καφενέ μας. Ο Βάρναλης που ήταν γυμνασιάρχης στην Αργαλαστή, αλλά και ο Δερμούζος διευθυντής στο Παρθεναγωγείο Βόλου».
Το καφενείο Πανελλήνιον στην Άμφισσα. Το καφενείον Πανελλήνιον είναι αναμφισβήτητα το πιo ωραίο και αυθεντικό καφενείο της Ελλάδας. Βρίσκεται στην Άμφισσα και κουβαλάει απάνω του έναν βαρύ μύθο. Στο χώρο του γυρίστηκε το 1976 μια εξαίσια σκηνή του “Θίασου” του Θόδωρου Αγγελόπουλου (1935-2012) που χαρακτηρίστηκε ως μία από τις είκοσι καλύτερες ταινίες του 20ου αιώνα. Σ αυτόν λοιπόν τον καφενέ ο μεγάλος σκηνοθέτης χρησιμοποίησε το φυσικό ντεκόρ του χώρου και δεν χρειάστηκε παρά ελάχιστες επεμβάσεις για να δημιουργήσει ατμόσφαιρα της εποχής, τέλη της δεκαετίας του 1940.