Ο Ελληνοαμερικανός πρόεδρος της Speciality Food Association μιλάει για την εξέλιξη της ελληνικής γαστρονομικής σκηνής και για το πόσο έχει αλλάξει και η ίδια η αμερικανική αγορά.
Ο Ελληνοαμερικανός πρόεδρος της Speciality Food Association μιλάει για την εξέλιξη της ελληνικής γαστρονομικής σκηνής και για το πόσο έχει αλλάξει και η ίδια η αμερικανική αγορά.
Αν μέχρι πριν από λίγα χρόνια η ελληνική κουζίνα για τον Αμερικανό καταναλωτή ήταν κυρίως φέτα και ελαιόλαδο, πλέον τα πράγματα τείνουν να …πάρουν περισσότερη γεύση: η αλλαγή της καταναλωτικής συμπεριφοράς των Αμερικανών, που αναζητούν ολοένα μεγαλύτερη επαφή με τις κοινωνικές προεκτάσεις του φαγητού, φέρνει σταδιακά στο τραπέζι τους και τις μέχρι πρότινος σιωπηλές – στις ξένες αγορές – δυνάμεις της ελληνικής γαστρονομίας, όπως τα δημητριακά και οι ξηροί καρποί της ελληνικής γης ή το ελληνικό μέλι, τόσο μόνο του, όσο και ως βασικό συστατικό για άλλα προϊόντα, όπως π.χ., για ενεργειακές μπάρες.
Στο άνοιγμα των γαστρονομικών οριζόντων των Αμερικανών συμβάλλει ιδιαίτερα και η δημιουργία στις μεγάλες αμερικανικές πόλεις, ολοένα περισσότερων εξελιγμένων ελληνικών εστιατορίων, με σεφ αξιώσεων που έχουν κερδίσει τον σεβασμό των Αμερικανών καταναλωτών και μαγείρων, διαμορφώνοντας ακόμη πιο γόνιμο έδαφος για τα ελληνικά τρόφιμα στην αγορά των ΗΠΑ. Άλλωστε, το ελληνικό φαγητό σπανίως…έρχεται μόνο του στο τραπέζι, αφού συνήθως συνοδεύεται από την εμπειρία – ή την προσδοκία – ενός ταξιδιού στην Ελλάδα, όπου ο ουρανίσκος ευφραίνεται, γευόμενος τα εδέσματα πάνω στο ίδιο το έδαφος που τα γεννά.
Τα παραπάνω τουλάχιστον προκύπτουν από τη συζήτηση του ΑΠΕ-ΜΠΕ με τον Ελληνοαμερικανό Φιλ Καφαράκη (Phil Kafarakis), πρόεδρο της Speciality Food Association (SFA), υπό την ομπρέλα της οποίας εντάσσονται ως μέλη περίπου 3.500 αμερικανικές επιχειρήσεις τροφίμων, από πολύ μικρές μέχρι μεγάλες με τζίρο της τάξης του 1 δισ. δολ, ήταν αν μη τι άλλο…γεμάτη γεύσεις. Η ιδρυθείσα το 1952 SFA θεωρείται σήμερα ως βασική πηγή πληροφοριών σε σχέση με την αγορά των “μη κλασικών” τροφίμων, η αξία της οποίας υπολογίζεται σε 120 δισ. δολάρια.
Ο Φιλ Καφαράκης σε ερώτηση σχετικά με το πώς βλέπει την προοπτική για τα ελληνικά τρόφιμα και το ελληνικό φαγητό στις ΗΠΑ απάντησε: «Θεωρώ πως οι ευκαιρίες για το ελληνικό τρόφιμο και τη μεταποίηση στον κλάδο είναι τεράστιες, γιατί όλοι είναι ερωτευμένοι με τη μεσογειακή διατροφή. Στη διάρκεια των ετών, η κατανόηση του ελληνικού φαγητού ως κάτι πέρα από τη φέτα και τα χιλιάδες εκπληκτικά ελαιόλαδα, είναι κάτι που αναδύεται στις ΗΠΑ. Αυτό αποτελεί εξαιρετική ευκαιρία και για άλλες κατηγορίες τροφίμων (πέρα από τις παραδοσιακές): γλυκίσματα, φρούτα και λαχανικά, μαρμελάδες και ζελέ, δημητριακά και ξηρούς καρπούς, σάλτσες και ζυμαρικά».
Στο παρελθόν τα “κακά” ελληνικά εστιατόρια στο εξωτερικό, αλλά και εντός των συνόρων της Ελλάδας, έκαναν πολλή ζημιά στη φήμη της ελληνικής κουζίνας και των ελληνικών τροφίμων. Όμως σύμφωνα με τον κ. Καφαράκη αυτό έχει πια αλλάξει: «Η εξέλιξη των ελληνικών εστιατορίων έχει προχωρήσει πολύ. Στην αρχή ήταν τα μικρά ανεξάρτητα εστιατόρια, μετά είχαμε τα λεγόμενα “diners”, όπου έτρωγες εξαιρετικό φαγητό πολύ γρήγορα, αλλά ήταν ένα διαφορετικό είδος φαγητού, μετά ήταν η σειρά των σουβλατζίδικων, γύρος, γύρος, γύρος παντού, “τζάιρο έβριγουερ”. Όλα αυτά παραμένουν μεν μέρος του οικοδομήματος, αλλά υπάρχουν πλέον μερικά φανταστικά ελληνικά εστιατόρια και σεφ, μαγειρικά αναγνωρισμένα και γαστρονομικά σεβαστά. Κι αυτά τα εστιατόρια δεν τα βρίσκεις πλέον μόνον στη Νέα Υόρκη, έχουν επεκταθεί σε πολλές μεγάλες πόλεις, μπορείς να τα βρεις στο Οστιν του Τέξας, όπου μπορεί να υπάρχει ένα εξαιρετικό εστιατόριο με έναν καταπληκτικό σεφ, που εξερευνά διαφορετικές πλευρές της ελληνικής κουζίνας, ή στο Τσάρλστον στη Νότια Καρολίνα, μπορεί να τα βρεις στο Πόρτλαντ στο ‘Ορεγκον ή στη Βόρεια Καλιφόρνια. Η ελληνική σκηνή εξελίσσεται πέρα από “το εστιατόριο κάποιου στο Σικάγο ή τη Νέα Υόρκη”, που μπορεί να το έχεις δει στην τηλεόραση.
Και η αμερικανική αγορά έχει αλλάξει. Οι Αμερικανοί καταναλωτές, σύμφωνα με τον Φιλ Καφαράκη, καταναλώνουν πλέον ένα προϊόν και θέλουν να καταλαβαίνουν τι είναι και να μαθαίνουν από πού προέρχεται και ποια είναι η ιστορία που κουβαλάει. Έτσι μέσω των ελιών Καλαμών για παράδειγμα, έχει μπει η Καλαμάτα στο χάρτη των Αμερικανών!
Στην ερώτηση σχετικά με το ποιες θεωρεί ανερχόμενες κατηγορίες για το ελληνικό τρόφιμο στις ΗΠΑ, ο κ. Καφαράκης απάντησε τα εξής: «Υπάρχει απόλυτη αναγνώριση για τις κρεμώδεις σαλάτες, ολόκληρη κατηγορία τύπου “χούμους”. Η σκορδαλιά, η ταραμοσαλάτα, βρίσκουν τον δρόμο τους στην αμερικανική διατροφή. Οι άνθρωποι αρχίζουν να καταλαβαίνουν τι είναι ταραμοσαλάτα. Πέρα από τη φέτα και το ελαιόλαδο, αρχίζουν και καταλαβαίνουν και τη θαυμάσια φύση των ελληνικών μαρμελάδων και ζελέ. Επίσης, η Ελλάδα έχει ένα από τα πιο εξαιρετικά μέλια στον κόσμο, όχι μόνο ως αυτοτελές προϊόν, αλλά και σε power bars ή σε σνακς, όπου συνδυάζεται με ξηρούς καρπούς, σπόρους και τα δημητριακά».
