Το υποστηρίζει και αμερικανική έρευνα τα αποτελέσματα της οποίας έχουν δημοσιευθεί στο medicalnewstoday.com.
Το υποστηρίζει και αμερικανική έρευνα τα αποτελέσματα της οποίας έχουν δημοσιευθεί στο medicalnewstoday.com. Σύμφωνα με το δημοσίευμα η ομάδα που παροτρύνθηκε να χρησιμοποιεί μπαχαρικά, μυρωδικά και λεμόνι στο φαγητό της κατάφερε να μειώσει σε αξιοσημείωτο βαθμό την ποσότητα νατρίου που κατανάλωσε, σε σχέση με την αντίστοιχη ομάδα απ’ την οποία οι επιστήμονες ζήτησαν απλώς «να μειώσει το αλάτι».
Η μείωση του αλατιού ξέρουμε ότι είναι ζήτημα-κλειδί για τη διατροφή όσων πάσχουν από υψηλή πίεση καθώς η υπερπρόσληψη νατρίου συνδέεται άμεσα με την εμφάνισή της και εγκυμονεί κινδύνους για καρδιαγγειακά νοσήματα. Το ζήτημα είναι «πώς κόβεις το αλάτι», αφού το ανάλατο φαγητό θεωρείται –συχνά όχι άδικα- άνοστο, το δε «κρυφό» αλάτι, που εμπεριέχεται σε επεξεργασμένα τρόφιμα, δυσκολεύει ακόμη περισσότερο τον έλεγχο που προσπαθεί να ασκήσει κανείς στην καθημερινή του πρόσληψη.
Μελέτη του Τμήματος Οικογενειακής και Προληπτικής Ιατρικής του Πανεπιστήμιου της Καλιφόρνια έθεσε ως αντικείμενό της το πρώτο σκέλος του προβλήματος, την «ανοστιά» δηλαδή, και μελέτησε τα αποτελέσματα στον οργανισμό 55 εθελοντών. Οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να ακολουθήσουν μια δίαιτα χαμηλή σε νάτριο ως εξής:
Στην πρώτη φάση και οι 55 εθελοντές κατανάλωσαν μια δίαιτα χαμηλή σε νάτριο για 4 εβδομάδες. Κατά τη διάρκεια αυτής της πρώτης περιόδου, το μενού των εθελοντών καθοριζόταν και χορηγούνταν αυστηρά απ’ τους ερευνητές, και οι ίδιοι δεν μπορούσαν να παρέμβουν σ’ αυτό.
Στη δεύτερη φάση οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να ακολουθήσουν άλλες 20 εβδομάδες δίαιτας με στόχο τη μείωση της πρόσληψης νατρίου στα 1.500 mgr με την εξής διαφορά: οι μισοί δέχτηκαν μια «συμπεριφορική παρέμβαση» (παροτρύνθηκαν, δηλαδή, και εκπαιδεύτηκαν στο να δώσουν έμφαση στη χρήση μπαχαρικών, μυριστικών κ.λπ. στο φαγητό τους) προκειμένου να ενισχύσουν τη γεύση, ενώ στους άλλους μισούς δόθηκε απλώς η εντολή «μειώστε το αλάτι».
Το αποτέλεσμα ήταν ότι στην πρώτη φάση του «αλά καρτ» μενού, η πρόσληψη νατρίου όντως μειώθηκε από 3.450 mgr την ημέρα σε 1.656 mgr. Στη δεύτερη φάση, που οι ομάδες αφέθηκαν ελεύθερες να επιλέγουν οι ίδιες τη διατροφή τους, η πρόσληψη νατρίου αυξήθηκε και στις δύο. Όμως οι συμμετέχοντες που έλαβαν τη «συμπεριφορική παρέμβαση» και παροτρύνθηκαν στη χρήση μπαχαρικών, κατανάλωναν τη μέρα κατά μέσο όρο 966 mgr νατρίου λιγότερα από εκείνους που απλώς έλαβαν την εντολή να μειώσουν το αλάτι.
Αξίζει να σημειωθεί ότι πάνω από το 60% των συμμετεχόντων στη μελέτη είχαν υψηλή αρτηριακή πίεση και σχεδόν το 1/5 απ’ αυτούς ήταν υπέρβαροι έπασχαν επιπλέον από διαβήτη. Αυτό που σύμφωνα με την επικεφαλής της έρευνας αξίζει να κρατηθεί ως συμπέρασμα είναι ότι οι άνθρωποι που δέχτηκαν και «συμπεριφορική παρέμβαση» έμαθαν μεταξύ άλλων πώς να χρησιμοποιούν τα βότανα και τα μπαχαρικά στις συνταγές τους, καταφέρνοντας να διατηρήσουν τον έλεγχο της διατροφής τους και άρα την πρόσληψη νατρίου μόνιμα σε χαμηλά επίπεδα.
Τι διδάχτηκε να αξιοποιεί η ομάδα που νίκησε το αλάτι; Το ελαιόλαδο, την πάπρικα, το σκόρδο και το ξερό σκόρδο σε σκόνη, το πιπέρι –ειδικά το μαύρο, το χυμό λάιμ (για μαρινάτες), το λεμόνι, το μέλι (για σάλτσες και μαρινάτες). Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα που είναι πλούσια σε μεσογειακά μυρωδικά είναι προφανές πως η γκάμα των φυσικών «ενισχυτικών» γεύσης και αρωμάτων θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη. Η ουσία όμως παραμένει, ότι δηλαδή η μείωση του αλατιού -με όλες τις θετικές για την υγεία συνέπειες- για να επιτευχθεί εκτός από ιατρικά τελεσίγραφα θα μπορούσε να συνοδεύεται και με μια κάποια οργανωμένη εκπαίδευση στα εναλλακτικά μαγειρέματα.