Κλείστε τους απορροφητήρες, τα μίξερ και τα μπλέντερ και πατήστε το play. Οι δίσκοι αυτοί είναι τόσο καλοί, που «δε λέει» να ακούγονται με παράσιτα.
Κλείστε τους απορροφητήρες, τα μίξερ και τα μπλέντερ και πατήστε το play. Οι δίσκοι αυτοί είναι τόσο καλοί, που «δε λέει» να ακούγονται με παράσιτα.
TV on the Radio – «Nine Types of Light»
Συστατικά: 200 γρ. κοσμικής funk, 5 τεμάχια ντισκολάτας, 2 κύβοι electrο, 50 γρ. λεπτοκομμένης alternative country και μερικές σταγόνες από ιδρώτα (μετά από χορό) ή από δάκρυα (μετά από χωρισμό).
Aποτέλεσμα: Το pop γαρνίρισμα του νέου πιάτου των TV on the Radio, σε προδιαθέτει πως αυτό που πρόκειται να γευτείς δεν θα έχει την γκουρμεδιά των τεσσάρων πρώτων, χωρίς να σημαίνει πως η μπάντα χάνει κάτι από τη μοναδικότητα και τον αντικομφορμισμό που χαρακτηρίζει τη σύνθετη μουσική της κουζίνα εδώ και τόσα χρόνια. Το μόνο που αλλάζει είναι ο τρόπος μαγειρέματος – η ψυχή είναι η ίδια.
Lykke Li – «Wounded rhymes»
Συστατικά: 5 σκονισμένα επτάιντσα από τη δεκαετία του ’60, 10 σταγόνες πρωινής δροσιάς από ανοιξιάτικα λουλούδια, μια χούφτα άμμο, 10 γρ. γλυκό του κουταλιού, μια ερωτική νουβέλα, μισή κουταλιά φρεσκοκομμένης ψυχεδέλειας, 5-10 drum machine samples, 2 ξυλόφωνα και μερικά γραμμάρια χρυσόσκονης από τα 80s.
Αποτέλεσμα: Η Lykke Li, στη δεύτερη δουλειά της, καταφέρνει να δέσει με επιτυχία πολλών ειδών μουσικές κουζίνες, έχοντας σαν βασικό συστατικό τη χαρισματική απόκοσμη φωνή της και το pop DNA – παρακαταθήκη της σουηδέζικης καταγωγής της.
Αnna Calvi – «Anna Calvi»
Συστατικά: 10 παρτιτούρες από ακυκλοφόρητα τραγούδια του Bowie, του Nick Cave και των Velvet Underground, 5 σταγόνες από το άρωμα που φορούσε η Siouxsie στη δεκαετία του ’80, 2-3 ποιήματα καταραμένων ποιητών και αρκετά μπουκάλια κόκκινο κρασί στο χρώμα του αίματος.
Αποτέλεσμα: Πριν καν προλάβει να κυκλοφορήσει το ντεμπούτο της, η Ιταλίδα Anna Calvi είχε ήδη καταφέρει να κερδίσει το σεβασμό της παγκόσμιας μουσικής μπλογκόσφαιρας, αφού το Δεκέμβριο του 2010 το BBC τη συμπεριέλαβε στους υποψήφιους του «Sound of 2011». Έχοντας σκηνική παρουσία σκοτεινής ντίβας και τον τρόπο να δημιουργεί μια πρωτόγνωρα μελοδραματική ατμόσφαιρα στα τραγούδια της, η Calvi δεν γοήτευσε μόνο τα εναλλακτικά blogs αλλά και τον ίδιο τον Brian Eno, ο οποίος σε μια συνέντευξή του τη χαρακτήρισε ως «το πιο σπουδαίο μουσικό πρόσωπο από την εποχή της Patty Smith». Δεν είναι και λίγο…
Βeth Ditto – «ΕP»
Συστατικά: 500 γρ. electro-pop αλκοόλης, μια πρέζα ψυχεδελικής ντίσκο, 2 – 3 κάψουλες new wave παραισθήσεων και πολύ-πολύ coolness.
Αποτέλσμα: H Βeth Ditto, γνωστή από την επιτυχημένη της καριέρα ως frontwoman των Gossip, αλλά και από την αδυναμία που της τρέφει ο διεθνής μουσικός Τύπος (όχι αδίκως), άφησε για λίγο στην άκρη τις κιθάρες και τα drums και ασχολήθηκε με το μεγάλο της απωθημένο, που δεν είναι άλλο από την electro-pop. Αφού συνεργάστηκε με αυθεντίες του είδους (βλ. Simian Mobile Disco), κυκλοφόρησε ένα EP με 4 κομμάτια, γεννημένα για να αποτελέσουν favorites στο playlist κάθε electro-dj που σέβεται τον εαυτό του.
PJ Harvey – «Let England Shake»
Συστατικά: 7 ποιήματα, 10 κιτρινισμένες σελίδες από βιβλία αγγλικής ιστορίας, 3-4 κομμάτια γκρίζου λονδρέζικου ουρανού, 2 πίνακες με νεκρή φύση αγγλικής υπαίθρου και κάνα-δυο lexotanil.
Αποτέλεσμα: Η P.J. Harvey αποχαιρετά την 90s rock persona που πολλοί αγάπησαν, κλείνεται στο σκοτεινό δωμάτιο ενός παλιού σπιτιού στην εξοχή, πίνει αψέντι, διαβάζει αγγλική ιστορία, παίζει πιάνο και συνθέτει 11 εσωστρεφή τραγούδια, που αν καταφέρουν να μπουν στο κεφάλι σου, δεν θα φύγουν ποτέ.
The Kills – «Blood Pressures»
Συστατικά: 100 γρ. χώμα από ερημικό αμερικανικό δρόμο, 2 άδεια μπουκάλια Jack Daniels, 6 κάλυκες από περίστροφο, 1 σκισμένο δερμάτινο jacket, 4 σπασμένες χορδές από ηλεκτρική κιθάρα, ένα κιτρινισμένο ερωτικό σημείωμα, μια ταινία του Jim Jarmousch και μια κασέτα με παλιά blues για το αυτοκίνητο.
Αποτέλεσμα: Οι Kills, στον τέταρτο μόλις δίσκο τους, ακούγονται πιο ώριμοι από μπάντες με πολύ μεγαλύτερη δισκογραφία, περπατούν για άλλη μια φορά σε σκονισμένα garage μονοπάτια και αφήνουν το no wave/punk blues αποτύπωμά τους, είτε γκαζώνοντας με επιθετικούς ροκ ύμνους είτε προσδίδοντας αναπάντεχες δόσεις λυρισμού με εύθραυστες μοναχικές μπαλάντες.
Pains of Being Pure at Heart – «Belong» 
Συστατικά: Kιθαριστικά riffs από τραγούδια των Cure, φωνητικά από Jesus and Mary Chain, πλήκτρα από Stone Roses, drums από Smashing Pumpkins, coolness από Field Mice, μελωδίες από Smiths, αναμνήσεις από 90s.
Αποτέλεσμα: O δεύτερος δίσκος των Pains of Being Pure at Heart δεν θα αλλάξει την κοσμοθεωρία σας ούτε θα συνταράξει το μουσικό σας σύμπαν. Αν όμως μεγαλώσατε με τα προαναφερθέντα συγκροτήματα και ψάχνετε έναν δίσκο που θα ακούτε στο repeat για να σας φτιάχνει την διάθεση τώρα που καλοκαιριάζει, τότε το Belong είναι το album που ψάχνετε.
Adele – «21» 
Συστατικά: Ένα είναι το βασικό συστατικό της τεράστιας επιτυχίας του 21 της Adele, το ίδιο που χαρακτήρισε και τον πρώτο της δίσκο, 19: ο μαγικός και όλο και πιο σπάνιος συνδυασμός της ποιότητας με την εμπορική επιτυχία.
Αποτέλεσμα: Η Adele, από πολλά υποσχόμενη πρωτοεμφανιζόμενη τραγουδίστρια, μέσα σε δύο χρόνια μετατράπηκε σε καλλιτέχνιδα- φαινόμενο, με τα αποθεωτικά reviews του 21 να κατακλύζουν τα μουσικά έντυπα και sites, τις πωλήσεις του δίσκου να κάνουν πρωτοφανή ρεκόρ και τη νέο-soul να αναδεικνύεται σε ένα από τα πιο εμπορικά μουσικά κινήματα όλων των εποχών.