«Κάνοντας κάτι από το τίποτα» θα μπορούσε να τιτλοφορείται η πρωτοβουλία «Χαμάδα» που δίνει μια δεύτερη ευκαιρία στις βελανιδιές της Τζιας να ζήσουν μετατρέποντάς τις σε κάτι χρήσιμο για το νησί (και νόστιμο για τους ανθρώπους) –και προφυλάσσοντάς τις έτσι απ’ την κοπή και το ξερίζωμα.
«Κάνοντας κάτι από το τίποτα» θα μπορούσε να τιτλοφορείται η πρωτοβουλία «Χαμάδα» που δίνει μια δεύτερη ευκαιρία στις βελανιδιές της Τζιας να ζήσουν μετατρέποντάς τις σε κάτι χρήσιμο για το νησί (και νόστιμο για τους ανθρώπους) –και προφυλάσσοντάς τις έτσι απ’ την κοπή και το ξερίζωμα.
Την τελευταία φορά που βρεθήκαμε στο Meet Market είχαμε την τύχη να δοκιμάσουμε τα απίστευτα νόστιμα, μαλακά μπισκοτάκια, εκείνα με τη λίγη σοκολάτα, τη σταφίδα, την καστανή ζάχαρη, που ετοιμάζει η «Χαμάδα». Τόσο νόστιμα, που αν δεν έγραφαν φαρδιά-πλατιά πάνω στη συσκευασία ότι είναι φτιαγμένα από αλεύρι βελανιδιών Κέας, δεν υπήρχε περίπτωση να πάει ο νους σου πως γεύεσαι προϊόν από τόσο «ταπεινό» άλευρο… «Ταπεινό» είπαμε; Χμμμ, μάλλον θα πρέπει να βρούμε άλλη λέξη καθώς τα βελανίδια περιέχουν υψηλά ποσοστά πρωτεϊνών, ποτάσιο, μαγνήσιο, ασβέστιο, καθώς και βιταμίνη Β6, ενώ το αλεύρι τους υπερέχει σε φυτικές ίνες από τα άλευρα των σιτηρών και του καλαμποκιού, που αντικαθιστά σε συγκεκριμένες δόσεις.
Στην Τζια η λέξη «χαμάδα» χρησιμοποιούνταν για να περιγράψει τον βελανόκαρπο. Το λεγόμενο «καπέλο» μέχρι τη δεκαετία του 1960 αγοράζονταν από τα βυρσοδεψεία, όπου αποτελούσε την πρώτη ύλη για την επεξεργασία των δερμάτων. Καραβιές φεύγαν τα βελανίδια για τα λιμάνια άλλων τόπων και το εμπόριο τους στήριζε την τοπική οικονομία. Όταν η εξέλιξη έφερε νέα, πιο φθηνά, μέσα κατεργασίας των δερμάτων, κανείς πια δεν έψαχνε για βελανίδια, οι καρποί σάπιζαν στο χώμα, οι βελανιδιές κόβονταν η μια μετά την άλλη για να μετατραπούν τα εδάφη τους σε οικοδομήσιμα οικόπεδα…
Μέχρι πριν δυο χρόνια περίπου, οπότε μια Αμερικανίδα, κάτοικος του νησιού από τη δεκαετία του ’80, μα μεγαλωμένη μες στα δάση των καλιφορνέζικων βελανιδιών, εξοικειωμένη δηλαδή μέσα από τις μνήμες της με τις πολλαπλές δυνατότητες αξιοποίησής τους, δημιούργησε την πρωτοβουλία «Χαμάδα» για να συνδράμει στη διατήρηση των δέντρων και στην αποκατάσταση του βελανιδιού ως σημαντικό στοιχείο της τζιώτικης υπαίθρου και οικονομίας. Πρόκειται για τη Μάρσι Μέιγιερ, για την οποία τότε είχαν γραφτεί αρκετά άρθρα που με ένα «γκουγκλάρισμα» μπορεί κανείς να βρει στο ιντερνέτ.
Κάθε χρόνο, λοιπόν, η «Χαμάδα», που στο μεταξύ έχει εμπλέξει οικογένειες ντόπιων με βελανιδιές και εθελοντές εντός κι εκτός νησιού, οργανώνει τη συλλογή και αποθήκευσή τους, μικρά σεμινάρια για την παραγωγική διαδικασία τις επεξεργασίας τους, γιορτές βελανιδιού κ.λπ.
Δεν ξέρουμε αν ο δημιουργικός στόχος της μελλοντικής ουσιαστικής συνεισφοράς των υπέροχων βελανιδιών στην τοπική οικονομία του πανέμορφου νησιού κατορθώσει να ευοδωθεί, εκείνο που ξέρουμε σίγουρα είναι ότι τα μπισκότα που δοκιμάσαμε ήταν άπαιχτα κι αν βρεθείτε στο νησί (ή όπου αλλού τα πετύχετε) τιμήστε τα.
Info www.iloveacorns.com -πατήστε το play αν θέλετε να δείτε το παρακάτω βιντεάκι που συνοψίζει την ιδέα και παρουσιάζει τους εμπλεκόμενους εν δράσει.
http://www.youtube.com/watch?v=8q5GMAibmNo#t=22