ΤΑΞΙΔΙ | Η Παλιά Πόλη της Κέρκυρας αποτελεί από μόνη της ένα καλό λόγο να φτιάξει κανείς τις βαλίτσες του. Αλλά δεν είναι ο μόνος.
ΤΑΞΙΔΙ | Μνημείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO από το 2007, η Παλιά Πόλη της Κέρκυρας αποτελεί από μόνη της ένα λόγο να φτιάξει κανείς τις βαλίτσες του. Δεν είναι βέβαια ο μόνος, αλλά είναι πολύ καλός…
Η ανοιξιάτικη φύση της Κέρκυρας είναι μια μαγεία. Τοπία με ψιλόλιγνες ελιές εναλλάσσονται με απλωσιές στρωμένες αγριολούλουδα, κομμάτια θάλασσας –γαλάζια flash forward του επερχόμενου καλοκαιριού– σκάνε αιφνιδιαστικά στις στροφές των επαρχιακών δρόμων, πανέμορφα χωριά ριγμένα εδώ κι εκεί και τριγύρω ένας μοναδικός ορίζοντας που κόβει ανάσες. Αξίζει ένα ξεχωριστό αφιέρωμα στα εκπληκτικά χωριά της Μέσης Κέρκυρας, αλλά για την ώρα πάμε στην Παλιά Πόλη, καθώς η άνοιξη είναι υπέροχη εποχή να μείνει κανείς σ’ αυτήν, να την περπατήσει και να τη ζήσει. Με βάση το μοναδικό αυτό Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς, μπορεί να οργανώσει και αξέχαστες εκδρομές στην καταπράσινη ενδοχώρα και στα παραθαλάσσια θέρετρα για τα οποία είναι γνωστό το νησί. Και φυσικά να περάσει ένα Πάσχα ένα πολύ ιδιαίτερο.
Μένουμε Παλιά Πόλη. Τώρα που ο καιρός είναι ακόμη δροσερός και η άμεση πρόσβαση στη θάλασσα δεν αποτελεί το κυριότερο κριτήριο επιλογής του τόπου διαμονής μας, έχουμε την ευκαιρία να ζήσουμε το ατμοσφαιρικό μεγαλείο της Παλιά Πόλης όπως του αξίζει και όχι σαν φευγαλέοι επισκέπτες των δυο ωρών του καλοκαιριού. Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO από το 2007, το κερκυραϊκό ιστορικό κέντρο για να το ευχαριστηθείς πραγματικά πρέπει να του δώσεις το χρόνο του –και να πάρεις κι εσύ το δικό σου. Είναι σημείο του ελλαδικού χώρου που, χωρίς ίχνος υπερβολής, μπορεί να πει κανείς ότι πρωταγωνίστησε στην πλοκή και την εξέλιξη της ιστορίας της Μεσογείου και σε πολλά απ’ τα μεγάλα γεγονότα της πολιτικής ιστορίας της Ευρώπης. Στον τρόπο που έχει στηθεί η πόλη και στα μοναδικά μεσαιωνικά κτίσματά της –που όμως δεν αποτελούν μουσειακό ντεκόρ, αλλά σφύζουν από «σημερινή» ζωή– κυριαρχούν εμφανώς οι 4 αιώνες ενετοκρατίας. Σύντομα όμως καταλαβαίνει ο περιπατητής πως και ό,τι ακολούθησε έχει αποτυπωθεί κι αυτό στην κουλτούρα και τον αρχιτεκτονικό χάρτη της πόλης. Ο 19ος αιω δίνει με τον τρόπο του το δικό του «παρών»: Δημοκρατικοί Γάλλοι, Ρωσοτουρκική Κατοχή, Επτάνησος Πολιτεία, Αυτοκρατορικοί Γάλλοι και τα «Ενωμένα Κράτη των Ιονίων Νήσων» που ακολούθησαν την πτώση του Ναπολέοντα και έθεσαν το νησί κάτω από την προστασία της Μ. Βρετανίας, όλα συνέβαλαν ώστε η Παλιά Πόλη της Κέρκυρας να αποτελεί έναν προορισμό, που δύσκολα βρίσκει κανείς αντίστοιχό του στην υπόλοιπη Ελλάδα. Συνυπολογίζοντας δε ότι είναι από τα ελάχιστα τμήματα της χώρας που δεν ανήκε ποτέ στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, η μοναδικότητά του γίνεται παραπάνω από προφανής.
Take your time. Η Παλιά Πόλη σε φωνάζει να χαθείς στα γραφικά σοκάκια της με τις ώρες. Να σεργιανίσεις στα θεόστενα σκοτεινά καντούνια της που καταλήγουν στις «έξω καρδιά» ηλιόλουστες πλατείες, συμμετέχοντας σ’ αυτό το διαρκές παιχνίδι του φωτός και της σκιάς, που θυμίζει τόσο πολύ την Ιταλία. Να δεις τις μπουγάδες με τα ασπρόρουχα να ενώνουν τα αντικριστά παράθυρα ζώντας την πιο κοντινή «βενετσιάνικη εμπειρία» που προσφέρεται σε κάτοικο τούτης της χώρας –ακόμη και η υγρασία που χαρακτηρίζει τα ανοιξιάτικα απόβραδα μοιάζει τόσο …βενετική, έχε μαζί μακρυμάνικο! Να περιπλανηθείς στα κάστρα, στο Παλιό και το Νέο Φρούριο, με τις αισθήσεις ανοιχτές. Να «μαζέψεις ήλιο» πίνοντας εσπρεσάκια και καπουτσίνους στο Λιστόν –το χαρακτηριστικό κτίσμα της Σπιανάδας με τις τοξωτές στοές, που έχτισαν οι Γάλλοι στα πρότυπα της φημισμένης παριζιάνικης rue de Rivoli και επέκτειναν οι Άγγλοι την περίοδο της Αρμοστείας τους.
Κουμ Κουάτ, τσιλικουρδιά και τσιτσιμπίρα Στα γραφικά ταβερνάκια που θα κάτσεις, ευκαιρία να γευτείς την περίφημη παστιτσάδα, το σοφρίτο και το μπουρδέτο –εμβληματικά πιάτα της κερκυραϊκής κουζίνας. Αν τύχει να βρεθείς Πάσχα στο νησί, δοκίμασε και την ντόπια εκδοχή μαγειρίτσας: το τσιλικούρδο ή τσιλικουρδιά ή τσιλιχουρδιά μοιάζει στα υλικά με τη μαγειρίτσα που ξέρεις, όμως δεν είναι σούπα. Υπάρχουν μπαράκια, café και εστιατόρια που σερβίρουν φρέσκια κερκυραϊκή μπίρα –όπου τη βρεις, παρήγγειλέ τη, αξίζει. Ξεδίψασε απ’ τον περίπατο με τσιτσιμπίρα: το ντόπιο αναψυκτικό, που «κουβαλά» μέσα του τη νεότερη ιστορία της Κέρκυρας, απ’ το 1860, εποχή που στο Λιστόν χαλάρωναν οι Άγγλοι άρχοντες του νησιού. Είναι ένα είδος λεμονάδας με τζίντζερ (πιπερόριζα) –η πιπεράτη γεύση του αναζωογονεί αμέσως. Σήμα κατατεθέν της κερκυραϊκής ζαχαροπλαστικής είναι βέβαια το κουμ κουάτ. Το «χρυσό πορτοκάλι» των Κινέζων γίνεται λικεράκι, φρουΐ ζελέ και γλυκό του κουταλιού, δυο είδη που μπορεί κανείς εύκολα να πάρει μαζί του φεύγοντας.
Πάσχα στην Πλατεία της Σπιανάδας. Η τεράστια πλατεία της Σπιανάδας –μια από τις μεγαλύτερες πλατείες των Βαλκανίων– είναι το κέντρο του …κέντρου της Κέρκυρας. Πάρε έναν καλό οδηγό, δώσε ραντεβού με την παρέα σου στο Πενταφάναρο –όπως οι Κερκυραίοι πιτσιρικάδες και τα ζευγαράκια– και ξεκίνα το σεργιάνι στην ιστορία και τον πολιτισμό του χθες που μπλέκεται με την ολοζώντανη, τρελούτσικη και γοητευτική Κέρκυρα του σήμερα. Να είσαι προετοιμασμένος μόνο, γιατί στα …special events της κερκυραϊκής ζωής, όπως στη λιτανεία του Άγιου Σπυρίδωνα, στο πασχαλινό σπάσιμο των «μπότηδων» και στην αναστάσιμη λειτουργία του Μεγάλου Σαββάτου, γίνεται χαμός από κόσμο. Μερίμνησε για τραπέζι όπου σκοπεύεις να φας και βέβαια πήγαινε με τα πόδια.
Επιτάφιος το Μ. Σάββατο! Το Πάσχα θυμήσου πως εδώ η περιφορά του Επιταφίου του Αγίου Σπυρίδωνα δε γίνεται Μεγάλη Παρασκευή, αλλά το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου. Ο λόγος, μας ταξιδεύει πίσω στο 1574, χρονιά που οι Βενετοί απαγόρευσαν στους Ορθοδόξους την περιφορά των Επιταφίων και επέτρεψαν μόνο τη λιτανεία του Αγίου το Μεγάλο Σάββατο. Οι Κερκυραίοι από τότε βγάζουν τον Επιτάφιο της εκκλησίας του Αγίου Σπυρίδωνα εκείνη τη μέρα μαζί με το Σεπτό Σκήνωμα του Αγίου, που στη συγκεκριμένη περιφορά έχει θέση χοροστατούντος Επισκόπου. Είναι η αρχαιότερη λιτανεία και η πλέον επιβλητική από τις λιτανείες του Αγίου –μοναδική πασχαλινή εμπειρία. Η πομπή κινείται ρυθμικά στους πένθιμους ήχους των τριών Φιλαρμονικών της πόλης. Η Κόκκινη Φιλαρμονική (η πιο παλιά) κατά παράδοση παίζει «Amletο», ακολουθεί το άλλο πένθιμο εμβατήριο «Calde Lacrime» από τη Φιλαρμονική Μάντζαρος και κλείνει η Φιλαρμονική Καποδίστριας με το «Marcia Funebre» από την «Ηρωική» του Μπετόβεν. Απ’ τις μελαγχολικές μελωδίες τη σκυτάλη θα πάρουν λίγο αργότερα οι κρότοι των κατακρημνισμένων κεραμικών, καθώς οι διάσημοι «μπότηδες» θα πέφτουν βροχή: αμέτρητες στάμνες με νερό θα ρίχνονται από μπαλκόνια και παραθύρια για να σπάσουν θριαμβευτικά στον πεζόδρομο, σύμφωνα με το παλιό ενετικό έθιμο. Μετά το σπάσιμο των κανατιών οι Φιλαρμονικές επανέρχονται, σε χαρμόσυνους τόνους αυτή τη φορά, παίζοντας το αλέγκρο μαρς «Μην φοβάστε Γραικοί».
Tip: δύση εκτός πόλης. Αν κάνεις εκδρομές, φρόντισε η μία, να περιλαμβάνει σούρουπο στο Παρατηρητήριο του Κάιζερ, στην κορυφή του λόφου του Πέλεκα (270 μ.) Στο μαγευτικό αυτό σημείο, αγαπημένο του Κάιζερ Γουλιέλμου ΙΙ, εκτός από το παρατηρητήριό του θα βρείτε και το ατμοσφαιρικό café του Levant Hotel, στην κατάλληλη θέση για εντυπωσιακά ηλιοβασιλέματα. Τ. 26610 94230,