Μία άβολη αλήθεια

An Inconvenient Truth (Μία άβολη αλήθεια)
Σκηνοθέτης: Davis Guggenheim
Cast: Al Gore, Billy West (εκφώνηση)
Διάρκεια: 100 λεπτά

Υλικά:
361.132 εκ. km2 νερό, 148.940 εκ. km2 χώμα, 6.326.005.560 άνθρωποι, 260.000 είδη φυτών, 10.000.000 είδη ζώων, 267 έθνη, 192 κράτη, 7 ήπειροι και 5 ωκεανοί σιγοβράζουν σε ένα μεγάλο στρόγγυλο τσουκάλι που το λένε γη εδώ και 4.5 δισεκατομμύρια χρόνια. Κάποιος ανέβασε τη φωτιά ψιλοαπότομα και το φαγητό κινδυνεύει να καεί για τα καλά.
Αυτά και άλλα μας παρουσιάζει με τη βοήθεια του PowerPoint ο καλός μας πρώην Aμερικανός αντιπρόεδρος, Al Gore.
Ανάμεσα, μας κερνά και μερικά σφηνάκια της προσωπικής του ιστορίας, μην πω αγιογραφίας, με σκοπό να μας ανοίξει την όρεξη περισσότερο για τον εστιάτορα παρά για το φαγητό.

Εκτέλεση:
Κανονικά αυτό θα έπρεπε να είναι το πιο «ανορεκτικό» πιάτο στην ιστορία του σινεμά: ένας αποτυχημένος πολιτικός να σου κάνει κήρυγμα για το φαινόμενο του θερμοκηπίου και για μιάμιση ώρα να αγκαλιάζει δέντρα μπας και τον ξανασυμπαθήσει το εκλογικό σώμα. Δεν χαζεύω το πλυντήριο να πλένει ρούχα καλύτερα! Κι όμως το πιάτο μόνο βαρετό δεν είναι.
Τα βασικά επιχειρήματα-υλικά είναι πρώτης ποιότητας, ολόφρεσκα και επιστημονικά διαπιστευμένα. Τα ανέκδοτα-μπαχαρικά αναμειγνύονται τόσο όσο να σου κρατήσουν το ενδιαφέρον για το φαγητό χωρίς να καλύπτουν το γευστικό σοκ που προκαλούν οι εικόνες παγόβουνων που λιώνουν και τροπικών δασών που εξαφανίζονται με τρελή ταχύτητα πια. Όταν έχεις καταπιεί και την τελευταία μπουκιά του κυρίως πιάτου είσαι σίγουρος ότι η επικείμενη καταστροφική πλημμύρα δεν αμφισβητείται από κανέναν γευσιγνώστη επιστήμονα παρά μόνο από τον αδαή ουρανίσκο αρκετών διαπλεκόμενων ΜΜΕ.
Κι εκεί που το στομάχι σου είναι στα όρια της κράμπας, καθώς σκέφτεσαι αν θα προλάβεις να «σκοτώσεις» το πρώτο στο κύμα εξοχικό στη Μύκονο και να ψάξεις για κανά ετοιμοπαράδοτο στην κορυφή της Πίνδου, σου πετάει ο Gore ένα επιδόρπιο με βάση την ελπίδα το κάτι άλλο: Κι όμως, υπάρχουν πράγματα που μπορείς να κάνεις εσύ μικρέ foodie θεατή για να μειώσεις τους ρύπους και να προλάβεις το φαγητό πριν σου καεί! Ας είναι καλά αυτός που σχεδίασε το μενού.

Αποτέλεσμα:
Δυνατό, έξυπνο και αναπάντεχα ενδιαφέρον. Είναι αδύνατον να μην συστήσεις ένα πιάτο, το οποίο καθώς το καταναλώνεις όχι μόνο ξεπερνάς τον αρχικό κυνισμό σου, αλλά θέλεις να το ξαναφάς και να πείσεις και άλλους να το δοκιμάσουν. Ποτέ δεν περίμενα ότι ένα φαγητό θα μπορούσε να αλλάξει τον κόσμο. Και Oscar καλύτερου ντοκιμαντέρ 2007 και Oscar καλύτερου τραγουδιού 2007.

Βαθμολογία: 4 στα 5

Tip: Πριν να δείτε την ταινία φροντίστε να έχετε προγραμματίσει κανένα ουζάκι σε παραλιακό ταβερνάκι για αμέσως μετά. Ίσα-ίσα που προλαβαίνετε.