Ουζάκια υπάρχουν πολλά. Ποια είναι όμως τα καλύτερα; Ποια είναι αυτά που έχουν ακόμα κλεισμένη στο μπουκάλι την “αγνότητα του παλιού”;
Ουζάκια υπάρχουν πολλά. Ποια είναι όμως τα καλύτερα; Ποια είναι αυτά που έχουν ακόμα κλεισμένη στο μπουκάλι την “αγνότητα του παλιού”;
Δεν υπάρχει ευκολότερα πράγμα στην εποχή της εικόνας από το να παρασυρθείς από την …εικόνα. Στην προκειμένη περίπτωση της συσκευασίας. Όσο κι αν τα μπουκάλια και οι ετικέτες των ούζων προσπαθούν να θυμίζουν την «αγνότητα του παλιού» υπάρχει μεγάλη πιθανότητα το περιέχομενο να θυμίζει τη «χημεία του καινούριου». Με άλλα λόγια να πιεις ένα ούζο που έχει φτιαχτεί σε χρόνο-μηδέν με το απλό ανακάτεμα ζάχαρης (κανονικά θα πρέπει να χρωστάει τη γλύκα του στο γλυκάνισο), αλκοόλης και εσάνς. Το σημαντικότερο απ’ όλα είναι να αναζητήσετε στην ετικέτα την ένδειξη «100% απόσταγμα» ή «100% προϊόν αποστάγματος». Αυτό σημαίνει ότι έχει ακολουθηθεί αν μη τι άλλο η κλασική -και χρονοβόρα- διαδικασία της απόσταξης που αναβαθμίζει κατευθείαν το προϊόν σε «προϊόν ποιότητας». Από κει και πέρα, όσο πιο ιδιαίτερο είναι το νερό και το γλυκάνισο -από τόπο σε τόπο αλλάζει ο χαρακτήρας και η αρωματική του ένταση- τόσο πιο ιδιαίτερο θα είναι και το ούζο. Είναι θέμα προσωπικού γούστου, χώρου και διάθεσης για περισσότερο ψάξιμο. Αν βρεθείς στη Μυτιλήνη ή τη Χίο αξίζει να αναζητήσεις τους μικρούς ντόπιους παραγωγούς, αν πάλι είσαι στου …Ψυρρή -είπαμε- ένα 100% απόσταγμα κάνει μια χαρά τη δουλειά του.
