Ό,τι ξέρεις για τα Κυκλαδονήσια, εδώ το ξεχνάς. Η φύση προίκισε την Άνδρο απλόχερα με κατάφυτες πλαγιές σ’ όλες τις αποχρώσεις του πράσινου και πηγές με κρυστάλλινα νερά -πράγματα αδιανόητα για Κυκλαδες. Η Χώρα της, από τις πλέον αρχοντικές, μαρτυρά τον πλούτο που φώλιαζε (και ακόμη φωλιάζει) εδώ, και μόνο το ατέλειωτο μπλε της θάλασσας σου θυμίζει εμφαντικά πως βρίσκεσαι σε αιγαιοπελαγίτικο νησί.
Μια ανάσα χωρίζει την Άνδρο από την αττική γη, δυο ώρες θαλασσινός δρόμος απ’ τη Ραφήνα, γι’ αυτό εύκολα κάνεις ένα ταξίδι ως εκεί, ακόμη και για τριήμερο. Την Άνδρο μπορεί κανείς να τη ζήσει έντονα στα πιο τουριστικά της μέρη, όπως το παραθαλάσσιο Μπατσί…
…αλλά και πιο ήρεμα, στα φροντισμένα, ορεινά χωριουδάκια της: στις Στενιές με τα καλοδιατηρημένα αρχοντικά των καπεταναίων, τους Μένητες με τις παλιές βρύσες και το τέλειο καφενοταβερνάκι «Δροσιά» χωμένο μες στο πράσινο, τα Αποίκια με τις γνωστές πηγές του νερού Σάριζα και τον καφενέ του «Παριανού» με τη θαυμαστή θέα..
Στις πλαγιές της θα δούμε τις εντυπωσιακές «αιμασιές», τα περίτεχνα τειχίσματα, που σμιλεύτηκαν με τέχνη και ιδρώτα για να συγκρατήσουν το χώμα που θα καρπίσουν τα αμπέλια και τα κηπευτικά. Το βλέμμα μας θα περιπλανηθεί στις αμέτρητες λεμονιές του νησιού, που οι καρποί τους γίνονται έξοχα γλυκά κουταλιού.
Βόλτα στην αριστοκρατική Χώρα… Χτισμένη με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική, η Χώρα της Άνδρου αποπνέει σε κάθε βήμα τον πλούτο της και τη ναυτική παράδοση αιώνων για την οποία μπορεί να περηφανεύεται. Από εδώ κατάγονται πολλές οικογένειες επώνυμων εφοπλιστών και τα παλιά, άψογα αναπαλαιωμένα, αρχοντικά κυριαρχούν στο μάτι. «Πολέμηδες», «Εμπειρίκοι» και «Γουλανδρήδες» έχουν αφήσει ανεξίτηλη τη σφραγίδα τους στην πόλη. Η κεντρική οδός Εμπειρίκου, σφύζει από ζωή, και μέχρι να βγει κανείς στη γραφική πλατεία Καΐρη, θα συνατήσει κάμποσα παραδοσιακά ζαχαραπλαστεία: μια στάση για ανδριώτικα καλσούνια ή μια νουγκατίνα επιβάλλεται.
Η εκκλησία του Αϊ-Γιώργη στέκει επιβλητική στην «καρδιά» της Χώρας με τον όμορφο προαύλιο χώρο της.Το Αρχαιολογικό και το Ναυτικό Μουσείο, καθώς και το σπουδαίο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, δε θα σας αφήσουν να βαρεθείτε στιγμή. Παραδοσιακά μεζεδοπωλεία, σαν τα «Σκαλάκια», και αποψάτα εστιατόρια απολαυστικής, υγιεινής κουζίνας, όπως η «Ενδοχώρα», είναι πάντα εκεί, όταν θελήσετε να …αράξετε.
Στην πλατεία του Αφανούς Ναύτη. Το τέλος της βόλτας (και της ανδριώτικης Χώρας) σηματοδοτεί η μεγάλη πλατεία του αρχιτέκτονα Λ. Δ. Κριεζή με το μνημείο του Αφανούς Ναύτη του γλύπτη Μ. Τόμπρου.
Εδώ αφήνεις το μάτι να περιπλανηθεί στο ερειπωμένο, ενετικό κάστρο, το μοναχικό Φάρο, την Παναγια τη Θαλασσινή, το μπλε του Αιγαίου και το νου να ταξιδέψει στη σκληρή πλευρά της ναυτοσύνης, σε όλους εκείνους που μπάρκαραν μέσα στα χρόνια και δε γύρισαν ποτέ.
Ανδριώτικες λιχουδιές. Το πιο παραδοσιακό φαγητό του νησιού είναι η φρουτάλια, μια αφράτη ομελέτα που φτιάχνεται με πατάτες, ανδριώτικα λουκάνικα και ντόπιο τυρί. Τα παλιά χρόνια, οι νοικοκυρές χρησιμοποιούσαν το λίπος του χοίρου (γλίνα) για το μαγείρεμα. Σήμερα, η φρουτάλια τηγανίζεται σε ελαιόλαδο. Φτιάχνεται, και με κολοκυθάκια, πατάτες και φρέσκα κουκιά (κουκοφρουτάλια), με αγκινάρες, με φρέσκα φασολάκια, κολοκυθοανθούς κ.ά.
Φημισμένα και τα ντόπια τυριά με πλούσια γεύση και νοστιμιά, όπως η αρμεξιά, η ξινομυζήθρα, το βολάκι (κρεμώδες τυρί), το χλωρό, το αλμυρό και μαλακό Μανούσος, η κοπανιστή, το φρέσκο άσπρο τυρί, το μαλαχτό κ.ά.
Από γλυκά, το λεμόνι σε πρώτη ζήτηση, αλλά κι ωραία αμυγδαλωτά με ανθόνερο, καλτσούνια (με καρύδια, μέλι και γαρίφαλο), παστελαριές (αποξηραμένα σύκα με κανέλα και σουσάμι), παστιτσάκια (γλυκό με βάση το αμύγδαλο), ξεροτήγανα, μαστιχωτές μπάρες μελιού και σουσαμιού σε σχήμα διαμαντιού, νουγκατίνες (με κρέμα κι αφράτους δίσκους μαρέγκας) και μεγάλη ποικιλία από γλυκά του κουταλιού.