Δε μ΄άρεσε το SATO – ENTOS και με έβγαλε κυριολεκτικά εκτός εαυτού η συνεργασία του i CookGreek μαζί του. Η ιστορία μας ξεκίνησε ανέφελα και όμορφα. Με μεγάλη προθυμία ο υπάλληλος που μας εξυπηρέτησε στις 2 Μαρτίου, μας βοήθησε να διαλέξουμε, πήρε την παραγγελία για τα «ετοιμοπαράδοτα» γραφεία μας, ένα τραπέζι συσκέψεων (για να ακουμπάμε τα σουβλάκια) και μια ραφιέρα, συμπλήρωσε τα έντυπα και κανόνισε την πληρωμή. Με χαμόγελο μας ενημέρωσε ότι θα είχαμε την παραγγελία ή ένα μεγάλο μέρος μέσα στο επόμενο 10ήμερο.

Με απόλυτη φυσικότητα και σα να μην είχαν δεσμευτεί ποτέ μας παρέδωσαν μετά από 20 μέρες κάποιες βίδες, πόδια, τάβλες που μελλοντικά θα γίνονταν έπιπλα. Αυτό εννοούσαν αυτοί τμηματική παράδοση. Με κάθε βίδα, πόδι, τάβλα μάλιστα έστελναν και συνεργείο* να μοντάρει τα …αμοντάριστα, το οποίο και έφευγε άπραγο.

Μετά σιωπή απόλυτη. Ο υπάλληλος που μας εξυπηρέτησε αρχικά, και που μόνο το τηλέφωνο του σπιτιού του δε μας έδωσε την πρώτη μέρα, εξαφανίστηκε από τη ζωή μας, για να δώσει τη θέση του σε μια παρτίδα πινγκ πονγκ μεταξύ τμήματος παραγγελιών και εξυπηρέτησης πελατών, όπου εμείς κάναμε το μπαλάκι.

Οι επόμενες μέρες μας βρίσκουν να γράφουμε τη βιολογική γεωργία μπρούμυτα στο πάτωμα: τι SATO τι ΚΑΤΩ σχολιάζει το aigoprovato που από την αρχή υποστήριζε τη λύση του μαραγκού της γειτονιάς και πέσαμε να το φάμε: «Θα αργήσει, δεν είναι αξιόπιστος, ποιος θα μας τα στήσει» και κάτι τέτοια του λέγαμε. Αφού κάναμε Ανάσταση, τσουγκρίσαμε αυγά, χωνέψαμε και τις γαρδούμπες, ήρθε και ολοκληρώθηκε η παραγγελία κατά τις 10 Απριλίου. Με λάθος ραφιέρα, βέβαια, αλλά πού κουράγια να τη στείλουμε πίσω… *Φωτεινή εξαίρεση στο σκοτάδι της εταιρείας οι τεχνικοί των συνεργείων της, χάρη στη φιλοτιμία των οποίων καταφέραμε να ξεμπερδέψουμε.