Κάθε καλοκαίρι η ίδια ιστορία: «Γεια σας, θα ήθελα να ρωτήσω αν έχετε δωμάτια μεταξύ 1 και 15 Αυγούστου;» ρωτάει εκείνος. «Μισό λεπτό, παρακαλώ…Μάλιστα, έχω ένα με κουζινάκι και ένα χωρίς», απαντάει ο ιδιοκτήτης. «Θα μου πείτε και τιμές…» ξαναρωτάει ο άντρας με αγωνία. «60 ευρώ με κουζινάκι, 50 ευρώ χωρίς», απαντάει ο ιδιοκτήτης. Και το δίλημμα στο ζευγάρι αρχίζει…
Κάθε καλοκαίρι η ίδια ιστορία: «Γεια σας, θα ήθελα να ρωτήσω αν έχετε δωμάτια μεταξύ 1 και 15 Αυγούστου;» ρωτάει εκείνος. «Μισό λεπτό, παρακαλώ…Μάλιστα, έχω ένα με κουζινάκι και ένα χωρίς», απαντάει ο ιδιοκτήτης. «Θα μου πείτε και τιμές…» ξαναρωτάει ο άντρας με αγωνία. «60 ευρώ με κουζινάκι, 50 ευρώ χωρίς», απαντάει ο ιδιοκτήτης. Και το δίλημμα στο ζευγάρι αρχίζει…
Του Adam Begge
-Τι σου είπε, έχει;
-Ναι έχει ένα με κουζινάκι και ένα χωρίς.
-Πόσο;
-60 με κουζινάκι και 50 χωρίς.
-Τι λες να κάνουμε;
-Δεν ξέρω, χρειαζόμαστε κουζινάκι;
-Τι να σου πω, και εγώ δεν ξέρω… Πέρυσι το χρειαστήκαμε πάντως.
-Ωραία, τότε κλείνουμε αυτό με το κουζινάκι.
-Με τα 60 ευρώ; Δεν είναι πολλά;
-Ας’ το τότε… Να πάρουμε αυτό με τα 50;
-Χωρίς το κουζινάκι; Και αν θέλουμε να πιούμε έναν καφέ, θα πρέπει να ντυνόμαστε και να τρέχουμε πρωί πρωί στο καφενείο;
-Ε τότεεε… κλείνουμε αυτό με το κουζινάκι.
-Βέβαια το καφενείο έχει τη φάση του, μιλάς και με τους ντόπιους… και πόσο να έχει πια ένας καφές στο νησί;
-Τι να σου πω, ας κλείσουμε χωρίς κουζινάκι και βλέπουμε.
-Θα μου πεις, όμως, δεν είναι μόνο ο καφές. Πέρυσι είχαμε φτιάξει τόσα φαγάκια στο κουζινάκι. Να σου θυμίσω τις ομελέτες που τρώγαμε για πρωινό με τα ντόπια λουκάνικα κι εκείνες τις ξεγυρισμένες τις μακαρονάδες με τον τόνο και τη σάλτσα από ντομάτες του νησιού –πόσα λεφτά δε γλιτώσαμε έτσι;
-Έχεις δίκαιο. Ίσως τελικά το κουζινάκι είναι απαραίτητο. –
-Ναι αλλά μην ξεχνάς ότι πέρυσι είχαμε τρία μίνι μάρκετ, δύο φούρνους και ένα κρεοπωλείο με ντόπια προϊόντα μέσα στα πόδια μας. Φέτος θα μας «φύγουν» τα πόδια για προμήθειες.
-Σωστά! Ωραία, τότε αφήνουμε το κουζινάκι και τελειώνει η υπόθεση εδώ.
-Γεια σας, είχα πάρει και πριν για ένα δωμάτιο, δίκλινο, από 1η μέχρι 15 Αυγούστου. Μου είχατε πει ότι έχετε ένα με κουζινάκι και ένα χωρίς. Θα θέλαμε λοιπόν να κλείσουμε αυτό που δεν έχει κουζινάκι.
-Μάλιστα, δώστε μου μισό λεπτό να το ξαναδώ. Μμμ… ναι. Δυστυχώς το συγκεκριμένο δωμάτιο το έκλεισε ένα ζευγάρι πριν λίγο. Υπάρχει όμως αυτό με το κουζινάκι και μπορώ να σας το αφήσω αν σας ενδιαφέρει στα 55 ευρώ.
-Ωραία, μας ενδιαφέρει, το κλείνουμε. Σημειώστε το όνομά μου…
-Λοιπόν, έκανες το μπάνιο σου; Άκου τα νέα τώρα: το δωμάτιο χωρίς το κουζινάκι το κλείσανε…
-Όχι, εσένα θα περιμένανε. Οι άνθρωποι είναι αποφασιστικοί, αγάπη μου, δε μαδάνε μαργαρίτες για να πάρουν μια απόφαση. Χρειαζόμαστε κουζινάκι, δεν χρειαζόμαστε κουζινάκι, χρειαζόμαστε κουζινάκι… Δώσ’ μου το τηλέφωνο, σε παρακαλώ, να συνεννοηθώ με τον άνθρωπο, γιατί άμα περιμένω από σένα θα μείνω εδώ ξεφυλλίζω αφιερώματα «Summer in the city».
-Τελείωσες;
-Όχι, αλλά περιμένω να ακούσω τι θα μου πεις.
-Ωραία, άκου λοιπόν: Το δωμάτιο χωρίς το κουζινάκι το κλείσανε άλλοι και έτσι εμείς κλείσαμε αυτό με το κουζινάκι. Τελεία και παύλα.
-Αλήθεια; Έκλεισες αυτό με το κουζινάκι; Αγάπη μου, λεβέντη μου, καμάρι μου… Αχ, είμαι πολύ ευτυχισμένη που κλείσαμε διακοπές. Και να σου πω και ένα μυστικό;
-Άντε πες.
-Αυτό το δωμάτιο ήθελα να κλείσεις απ’ την αρχή, αυτό με το κουζινάκι.
-Ωραία, αφού ανοίγουμε τις καρδιές μας να σου πω και εγώ ένα μυστικό;
-Πες μου, αγάπη μου.
-Του χρόνου θα πάμε κάμπινγκ, για να μην έχουμε κανένα δίλημμα. Ούτε κουζινάκια ούτε ψυγειάκια ούτε αιρκοντισιονάκια, ούτε μονά κρεβάτια ούτε διπλά ούτε χτιστά ούτε τίποτα. Κάμπινγκ! Και να σου πω και κάτι; Απορώ πως δεν το είχα σκεφτεί τόσα χρόνια.
-Κάμπινγκ, ε; Δεν είναι άσχημη ιδέα. Δε μου λες; Ελεύθερο ή οργανωμένο;