Μια γλυκιά ευωδία με έντονη παρουσία της κανέλας απλώνεται στα καντούνια της Κέρκυρας, αλλά και στα περίχωρα.
Ζαχαροπλαστεία, αλλά και οι πλανόδιοι πωλητές, φτιάχνουν και προσφέρουν τις περίφημε «τηγανίτες του Αγίου Σπυρίδωνα», ένα γαστρονομικό έθιμο που περιλαμβάνεται στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
Τι είναι οι «τηγανίτες του Αγίου Σπυρίδωνα»
Το έθιμο της τηγανίτας στην Κέρκυρα, χάνεται στα βάθη των αιώνων. Πρόκειται για προϊόν ζύμης, που θυμίζει σε σχήμα λουκουμά, τηγανίζεται σε καυτό λάδι και σερβίρεται με κρυσταλλική ή άχνη ζάχαρη και κανέλα. Αρχικά οι τηγανίτες συνδέθηκαν με την ολονύχτια λειτουργία στην εκκλησία του Αγ. Σπυρίδωνα (το περίφημο βεγιόνι ή βεγγιόλι), καθώς οι πιστοί τις κατανάλωναν για να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στην κούραση της αγρύπνιας. Οι Κερκυραίες έκαναν τις τηγανίτες παραμονή της γιορτής του Άγιου και τις μοίραζαν σε σε όλους στην εκκλησία. Σταδιακά το έθιμο απλώθηκε εκτός εκκλησίας και πλέον αποτελεί αναπόσπαστη τελετουργία της γιορτής του προστάτη Αγίου στη συνείδηση των απανταχού Κερκυραίων. Τα υλικά παρασκευής άλλαξαν από τη βενετσάνικη συνταγή και αφαιρέθηκαν τα ζωικά στοιχεία (αυγά, γάλα, βούτυρο), ώστε να μπορεί να καταναλωθεί το προϊόν και κατά τη διάρκεια της νηστείας.
Μπορεί πλέον οι νοικοκυρές να μην παρασκευάζουν τις τηγανίτες στις φουφούδες και οι επαγγελματίες και πλανόδιοι στις γκαζιέρες, όμως ο τρόπος παρασκευής παραμένει ο ίδιος στο πέρασμα του χρόνου και η γεύση της κερκυραϊκής τηγανίτας αναλλοίωτη. Τα υλικά παρασκευής (αλεύρι, μαγιά, αλάτι, ζάχαρη, νερό) της τηγανίτας παραμένουν τα ίδια έως και σήμερα. Η ορολογία που σχετίζεται με την παρασκευή της τηγανίτας περιλαμβάνει τις λέξεις: καρτούτσο (2 ποτήρια νερό), κουταλιές ράζες (κοφτές κουταλιές ζάχαρη), καλτσέτα (αυτοσχέδιο φίλτρο -κάλτσα- για τη ζάχαρη και την κανέλα). Παραδοσιακά σερβίρονται με κανέλα και ζάχαρη (άχνη πλέον) ή με μέλι, κανέλα και ξηρούς καρπούς.
Οι πιστοί θεωρούν πως οι τηγανίτες αυτές είναι οι πιο νόστιμες «επειδή είναι ευλογημένες από τον Άγιο», ενώ για άλλους βασικό ρόλο παίζει το νόστιμο κερκυραϊκό μέλι. Όπως και να ‘χει αποτελούν έμβλημα για τον τόπο. Είναι ένα έθιμο-παρακαταθήκη που άφησαν οι προγενέστεροι και έχει υιοθετηθεί από όλες τις οικογένειες του νησιού.
Σήμερα το έθιμο θέλει κάθε χρόνο, παραμονή του Αγίου Σπυρίδωνα, στις 11 Δεκεμβρίου, η Ένωση Προσκόπων Κέρκυρας να προετοιμάζει, μαζί με τους εθελοντές, εκατοντάδες τηγανίτες και αυτές να μοιράζονται δωρεάν σε όλο τον κόσμο ντόπιους και επισκέπτες. Ανήμερα της γιορτής του Αγίου Σπυρίδωνα, το έθιμο κορυφώνεται. Όλα τα σπίτια μοσχομυρίζουν τηγανίτες, ενώ οι πλανόδιοι έχουν και αυτοί την τιμητική τους, γιατί η ζεστή τηγανίτα της Κέρκυρας τρώγεται από το πρωί.
Με πληροφορίες από: Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά της Ελλάδας | ΑΠΕ-ΜΠΕ