«Από μικρή ήθελα να γράψω ένα βιβλίο για φαγητά και μαγειρέματα. Όχι συνταγολόγιο ή σύμβουλο νοικοκυράς. Αφήγηση. Ιστορίες. Κρυμμένες σε πιάτα και ταψιά. Μια συλλογή από αυτοτελή διηγήματα που σκεπάζονται όμως από πάνω με μια χειροποίητη, δική μου, μπεσαμέλ. Ένα μυθιστόρημα απλωμένο στον πάγκο της κουζίνας, σαν αλεύρι».

«Από μικρή ήθελα να γράψω ένα βιβλίο για φαγητά και μαγειρέματα. Όχι συνταγολόγιο ή σύμβουλο νοικοκυράς. Αφήγηση. Ιστορίες. Κρυμμένες σε πιάτα και ταψιά. Μια συλλογή από αυτοτελή διηγήματα που σκεπάζονται όμως από πάνω με μια χειροποίητη, δική μου, μπεσαμέλ. Ένα μυθιστόρημα απλωμένο στον πάγκο της κουζίνας, σαν αλεύρι. Από μικρή είχα σκοπό να το γράψω. Και το έγραψα»…

Ο λόγος, για το βιβλίο «Μαγειρεύοντας μ’ ένα ψάρι». Τα λόγια, της ίδιας της συγγραφέα, Κωνσταντίνας Τασσοπούλου. Η επιλογή αποσπάσματος-συνταγής, δική μας. Εσείς, το μόνο που έχετε να κάνετε, είναι να το απολαύσετε ελεύθερα.

Mακαρονάδα του φτωχού

Υλικά 1 πακέτο μακαρόνια • ελαιόλαδο • 2-3 μεγάλα κρεμμύδια • μυζήθρα τριμμένη

«Όπου φτωχός κι η μοίρα του» κι αφηρημένος η δικιά του. Να ’ρθούνε, είπα, οι άνθρωποι να φάμε όλοι μαζί μετά τη δουλειά. Να τούς μαγειρέψω με τα χεράκια μου. Aλίμονο… Πού να τρέχω να δανείζομαι χέρια.

Παροιμιώδης η φιλοξενία του Iχθύ. Κι η προθυμία. Κι η διάθεση. Από άλλα πάσχουμε. 21:05. Έκλεισαν και τα σούπερ μάρκετ. Τι θα τους ταΐσω, Χριστούλη μου, που δεν είμαι Εσύ, να πιάσω το καρβέλι να γεμίσει ο τόπος ψωμιά; Ψάρια δε φτιάχνω, μην το πεις. Κι ας τα είχα εδώ, ξελεπιασμένα. Μεγάλη η χάρη Σου, κανιβαλισμούς εγώ δεν κάνω.

Ανοιγοκλείνω συρτάρια, ντουλάπια. Η ανάσα μου σε ηχώ. Κουτουλάει στα ξύλα. Κενό απέραντο και ξηρά τροφή. Σταφίδες, σύκα σε στεφάνι από πέρσι τον Απρίλη, μέλι, ταμπάσκο, πιπέρι, κορν φλέικς, φρυγανιά τριμμένη, αλάτι, πάπρικα. Μωρέ, από καρυκεύματα έχω και να πουλήσω, βάση μού λείπει. Ένα πακέτο μακαρόνια Νο 6. Τώρα μάλιστα, γεννιέται ελπίδα. Ώσπου να ζεσταθεί το νερό θα πλυθώ κι ώσπου να πλυθώ θα βράσουν. Σε λίγο φτάνουν κι είμαι ακόμη με το μπουρνούζι.

Θάλασσα καυτή στο νεροχύτη. Κύματα μακαρονιών κι ένα τρύπιο πλοίο. Το παλιό, τσίγκινο σουρωτήρι. Όταν μού λείπει δύναμη, στρέφομαι προς τα πίσω και παίρνω φόρα. Η γιαγιά, η Ντίνα έφτιαχνε τα ωραιότερα μακαρόνια του κόσμου και δε θυμάμαι ποτέ να βγαίνει από το σπίτι για να ψωνίζει υλικά.

Σε μεγάλο τεφάλ καίω λάδι. Μακάρι να είχα το δικό της το τηγάνι, το βαθύ. Ψιλοκόβω κρεμμύδια και τά αφήνω να καίγονται. Η χαρά του αφηρημένου. Αν τά ξεχάσεις και καούν τότε είναι έτοιμα. Φόρμα, αθλητικά και το t-shirt με το γάτο. Νιάάάου… Το διαμέρισμα μυρίζει τσίκνα. Ελευθερώνω τα μαλλιά, να τσικνίσουν κι αυτά. Η μαγειρική σέ θέλει ολότελα δοσμένο. Περιχύνω τα μακαρόνια με κρεμμύδια τραγανά. Μαύρα. Το λάδι μπόλικο, όχι τσιγκουνιές. Σβήνω τον απορροφητήρα για ν’ ακούω. Κουδούνι.

-Κρασί;
-Έφερε ο Νίκος, λευκό.
-Ψωμί;
-Δεν πάει, ρε παιδιά, μακαρόνια έχουμε.
-Αν θέλετε σαλάτα…
– …σαλάτες τρώνε τα κατσίκια, κάτσε κάτω!

Να δεις που τη σκαπούλαρα με μια μακαρονάδα του φτωχού. Καλά τήν ονόμαζε. Φτηνά υλικά, πλούσια γεύση… ξεγελούσε τα παιδιά, την πείνα, τη φτώχια… «μήτε τυρί χρειάζονται, μανούλα μου».
-Λίγο τυράκι υπάρχει; Τριμμμένο;
-Έρχεται.

Ακουμπάω τη μυζήθρα στο τραπέζι. Κεφάλι μεγαλοπρεπές. Ολοστρόγγυλο. Αυτό σχεδόν ποτέ δε λείπει από το ψυγείο μου. Θυμάμαι τον παππού να τρίβει ακούραστα και τη γιαγιά να απλώνει κουρασμένη. Κεφάλια λιάζονταν, μέρες ολόκληρες, στο σχοινί με τα ρούχα. Καταμεσήμερο στην Πελοπόννησο και σκάμε στα γέλια. Ο μπαμπάς κουτουλάει το μέτωπο στις μυζήθρες, κάθε φορά, αφηρημένος. Από ‘κείνον θα πήρα.

-Εμ, βάλτε τες πιο πέρα να περνάει ο κόσμος
-Αυτό σού έφταιξε;
-Πιο πέρα δε χωρούν. Είν’ τα σεντόνια κι οι πετσέτες
-Καμιά πετσέτα, οικοδέσποινα, να σκουπιστούμε. Τραπέζι είν’ αυτό που έστρωσες;
-Μην έχουμε και πολλές απαιτήσεις… Κοτζάμ φαΐ σάς έφτιαξα.

Υ.Γ. Το βιβλίο της Κωνσταντίνας Τασσοπούλου «Μαγειρεύοντας μ’ ένα Ψάρι» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΙΤΑΝΟΣ με 25 ολοκληρωμένες συνταγές, μπλεγμένες με τέχνη μέσα σε μικρές και μεγάλες ιστορίες, μεστές από γεύση, μνήμες, συναισθήματα και βιώματα, που ανακατεύουν με βελούδινο χέρι το χθες και το σήμερα. Οι φωτογραφίες είναι της Βάσιας Αναγνωστοπούλου. Αναζητήστε το στο http://tassopoulou.gr/book9.html