Το πιο πολυχρησιμοποιημένο επιχείρημα προκειμένου να γίνουν αποδεκτά από την παγκόσμια κοινή γνώμη τα γενετικώς τροποποιημένα τρόφιμα υπήρξε τις προηγούμενες δεκαετίες η περίφημη δυνατότητα που θα άνοιγαν, ώστε να εξαλειφθεί η πείνα από τη Γη. Είναι όμως η πείνα αυτή αποτέλεσμα της έλλειψης τροφής;
Το πιο πολυχρησιμοποιημένο επιχείρημα προκειμένου να γίνουν αποδεκτά από την παγκόσμια κοινή γνώμη τα γενετικώς τροποποιημένα τρόφιμα υπήρξε τις προηγούμενες δεκαετίες η περίφημη δυνατότητα που θα άνοιγαν, ώστε να εξαλειφθεί η πείνα από τη Γη.
Ακόμη και σήμερα, κάθε λανσάρισμα μιας «νέας, πρωτοποριακής και καινοτόμας» τροφής -παρασκευασμένης σε συνθήκες βιομηχανικού εργαστηρίου- όπως το πρόσφατα εξαγγελθέν τεχνητό αυγό του Μπιλ Γκέιτς, συνοδεύεται από τις απαραίτητες συστάσεις της ως λύσης στη μάστιγα της πείνας, ως απάντησης στη μεγάλη πρόκληση να τραφεί επαρκώς το σύνολο του πληθυσμού του πλανήτη. Είναι γεγονός ότι σήμερα -που σύμφωνα με τον ΟΗΕ 842 εκατ. άνθρωποι ήδη υποφέρουν από ασιτία- ο συνολικός πληθυσμός της Γης αγγίζει τα 7 δισ., ενώ μέχρι το 2050 εκτιμάται πως θα έχει αυξηθεί κατά τουλάχιστον άλλα 2 δισ. Τα νούμερα μοιάζουν να επιβεβαιώνουν την αναγκαιότητα μιας αύξησης των ειδών διατροφής με κάθε τρόπο και κάθε μέσο, προκαλώντας τον αυθόρμητο συλλογισμό «αν δε φτάνουν τα τρόφιμα τώρα, φαντάσου τι θα γίνει τότε, εφόσον δεν επέμβει η επιστήμη και η τεχνολογία».
Είναι όμως έτσι; Σε χθεσινό δημοσίευμα του euro2day.gr με τίτλο Τρόφιμα 1 τρισ. δολαρίων στα… σκουπίδια που αντλεί τα στοιχεία του από σχετικό άρθρο των Financial Times μπορεί να ενημερωθεί κανείς ότι σύμφωνα με τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ (FAO) κάθε χρόνο καταστρέφονται 1,3 τρισεκατομμύρια τόνοι τροφίμων, η χρηματική αξία των οποίων αγγίζει το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια –η ουσιαστική τους αξία φυσικά παραμένει ανεκτίμητη. Ένα το κρατούμενο. Δεύτερον, είναι γεγονός ότι ενώ το κόστος παραγωγής των τροφίμων έχει μειωθεί αξιοσημείωτα σε σχέση με το παρελθόν, τα ίδια τα τρόφιμα συνεχώς ακριβαίνουν με αποτέλεσμα λαοί ολόκληροι να μην μπορούν να τα προμηθευτούν –θα θυμάστε την περίπτωση της Αιγύπτου και τις ογκώδεις διαδηλώσεις για το θέμα της τιμής του ψωμιού. Τρίτον, ξέρουμε πια καλά ότι την ίδια στιγμή που σε μια γωνιά της Γης ένας άνθρωπος πεθαίνει από ασιτία, σε κάποια άλλη γωνιά του ίδιου πλανήτη ένας άνθρωπος υποβάλλεται σε εγχείρηση δαχτυλιδιού στο στομάχι ως έσχατη λύση απέναντι στην υπερκατανάλωση τροφής και στα οργανικά δεινά που τη συνοδεύουν. Ξέρουμε ακόμη πως σύμφωνα με τον ΟΗΕ, σχεδόν το 32,8% των ενηλίκων παγκοσμίως είναι παχύσαρκοι και ότι χώρες του λεγόμενου «πολιτισμένου» κόσμου ξοδεύουν δυσθεώρητα ποσά στον τομέα της υγείας, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της παχυσαρκίας που μαστίζει τους πολίτες τους. Κάποιοι παλεύουν ακόμη και μέσω νομοθετημάτων να μειώσουν τη θερμιδική πρόσληψη των κατοίκων –χαρακτηριστική η περίπτωση του Μεξικού, που σκοπεύει να φορολογήσει επιπλέον τα πολύ λιπαρά και ζαχαρώδη τρόφιμα, αλλά και του δήμου της Ν. Υόρκης που προσπαθεί να θεσπίσει όριο ατομικής ποσότητας στα αναψυκτικά τύπου cola και στα υπόλοιπα ροφήματα με υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη.
Εύγε λοιπόν και μπράβο στην επιστήμη και στην τεχνολογία που προσπαθούν με τόση θέρμη να λύσουν το ζήτημα της έλλειψης τροφίμων, αλλά έχουμε βεβαιωθεί πως μας λείπουν όντως τρόφιμα; Γιατί αν εκείνοι που υποστηρίζουν πως το ζήτημα της παγκόσμιας πείνας και λιμοκτονίας είναι πρωτίστως θέμα άνισης διανομής μιας ποσότητας που θα επαρκούσε για όλους, αν δεν παρεισφρέανε συγκεκριμένες πολιτικές και οικονομικές επιλογές, έχουν δίκιο, τότε τα κάθε είδους τεχνητά αυγά του κάθε Γκέιτς, πολύ φοβάμαι ότι θα χορτάσουν μόνο τον ίδιο και τους ήδη χορτασμένους αυτού του κόσμου.