Υπάρχουν κάτι ταινίες που λες και φτιάχτηκαν για να τις βλέπεις μασουλώντας κουραμπιέδες…
Υπάρχουν κάτι ταινίες που λες και φτιάχτηκαν για να τις βλέπεις μασουλώντας κουραμπιέδες…
«Gremlins» του Joe Dante (1984) Χριστουγεννιάτικη συνταγή για μεγάλους, από αυτές που μπαίνουν ψηλά στο ράφι με τα dvd για μην τις φτάνουν τα μικρά παιδιά. Παρ’ όλα αυτά, όλοι με κάποιον τρόπο κατορθώσαμε να τη δούμε σε τρυφερή ηλικία. Ο δημιουργός ανακατεύει την παιδική φαντασία με το χιόνι και τη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα, δημιουργεί ένα από τα πιο χαριτωμένα κινηματογραφικά πλάσματα (Gismo), το πασπαλίζει με τρόμο και μικρές δόσεις camp και το τυλίγει με τη μυθολογία των καλικάντζαρων, παραδίδοντας στο κοινό τα «Gremlins», ένα horror movie σερβιρισμένο σε πλαστικό πιάτο παιδικού χριστουγεννιάτικου πάρτι.
«Bad Santa» του Terry Zwigoff (2003) Άλλη μια συνταγή που δεν απευθύνεται σε μικρά παιδιά, κυρίως σε αυτά που ακόμα πιστεύουν στην ύπαρξη του Άγιου Βασίλη (αν βέβαια υπάρχουν στη σημερινή εποχή τέτοια παιδιά), και αυτό γιατί το βασικό της συστατικό είναι η πλήρης απομυθοποίηση του εν λόγω ήρωα, με τον πιο πολιτικά ανορθόδοξο τρόπο. Για του λόγου το αληθές, ας ρίξουμε μια ματιά στη συνταγή: Αρχικά παίρνουμε τον παραδοσιακό Άγιο Βασίλη, αφαιρούμε από το εσωτερικό του κάθε ίχνος καλοσύνης, γενναιοδωρίας, αγάπης, μύθου και θρησκευτικής τελετουργίας και τον βράζουμε με κυνισμό, μαύρο χιούμορ, ιδιοτέλεια και πολύ αλκοόλ σε σκεύος που αγοράσαμε από το εμπορικό κέντρο. Τέλος, τοποθετούμε δίπλα του ένα παχύσαρκο αγοράκι, αφού πρώτα το έχουμε τσιγαρίσει με αφέλεια και ψιλοκομμένη βλακεία, περιμένοντας η μεταξύ τους χημεία να φέρει τα επιθυμητά ξεκαρδιστικά αποτελέσματα.
Αν και όλες του οι ταινίες μοιάζουν να είναι μαγειρεμένες με μαγικό φίλτρο από χριστουγεννιάτικες ιστορίες, ο «Ψαλιδοχέρης» και το «Χριστουγεννιάτικος Εφιάλτης» ήταν αυτές που ξεχώρισαν και ταυτίστηκαν στο μυαλό των περισσότερων με το χριστουγεννιάτικο πνεύμα.
Ο χαρακτήρας του Ψαλιδοχέρη είναι πλέον για τους ενήλικες ότι ο Άγιος Βασίλης για τα μικρά παιδιά, ενώ οι ήρωες του «Χριστουγεννιάτικου Εφιάλτη» πηδάνε με ευκολία από τους παιδικούς εφιάλτες στα παραμυθένια όνειρα των ενηλίκων.
Οι ταινίες του Burton μοιάζουν με χριστουγεννιάτικη ποικιλία πασπαλισμένη με φρεσκοτριμμένο χιόνι από τα ψαλίδια του Edward Scissorhands και κομματάκια σοκολάτας από το εργοστάσιο του Willy Wonka, ενώ τρώγονται ευχάριστα με θέα τη λαμπερή Γκόθαμ Σίτι.