Take it greek
Μοναδικά τοπικά προϊόντα, πολλά φρέσκα, εποχικά υλικά, μια σοφή λιτότητα στη σύνθεση και η φιλοσοφία του «μοιράζεσθαι» είναι τα τέσσερα πράγματα που πρέπει να θυμάσαι αν θες να μαγειρέψεις ελληνικά και να σου…πετύχει.

Το παρθένο ελαιόλαδο.
Ο πολύτιμος χυμός της ελιάς δε λείπει από κανένα ελληνικό πιάτο, ακόμη και το πιο «φτωχό». Ένα γαστρονομικό χρυσάφι που ταιριάζει απόλυτα με τα φρέσκα λαχανικά και μυρωδικά της ελληνικής γης, όπως η ντομάτα, το κρεμμύδι, η ρίγανη, ο μαϊντανός, αλλά και τα ξεχωριστά σε γεύση θαλασσινά της Μεσογείου. Η ελληνική κουζίνα έχει μια ολόκληρη κατηγορία παραδοσιακών πιάτων που στηρίζεται αποκλειστικά στη χρήση παρθένου ελαιόλαδου σε συνδυασμό με κρεμμύδι, ντομάτα και κάποιο λαχανικό, όπως οι μπάμιες, τα φρέσκα φασολάκια κι ο αρακάς: τα λεγόμενα «λαδερά».

Τα χόρτα.
Τα άγρια χόρτα της ελληνικής γης έπαιξαν ουσιαστικό ρόλο στο τραπέζι των αγροτικών πληθυσμών σα συνοδευτικά ή σαν κυρίως πιάτα σε περιόδους νηστείας. Καταναλώνονται είτε σκέτα, βρασμένα ελαφρά, αφού προσθέσουμε παρθένο ελαιόλαδο και λεμόνι, είτε σα γέμιση στις περίφημες πίτες, ένα τεράστιο κεφάλαιο στη λαϊκή/τοπική γαστρονομία της χώρας. Συνηθέστερα χόρτα της Ελλάδας είναι τα ραδίκια, οι βρούβες, η γλιστρίδα, οι καυκαλήθρες, οι ζώχοι, οι πικραλίδες. Η πολύ έντονη σε χαρακτήρα ρόκα χρησιμοποιούνταν πάντα με μέτρο για να «σηκώσει» τη γεύση μιας σαλάτας ή μιας γέμισης που ειδικά σε περιόδους νηστείας στηριζόταν αποκλειστικά στα χόρτα και τα μυρωδικά. Το σπανάκι είναι ένα πολύ αγαπητό στην Ελλάδα χορταρικό που όμως σπάνια καταναλώνεται σκέτο, βραστό, αλλά συνήθως προορίζεται για μια σπανακόπιτα ή για ένα κλασικό σπανακόρυζο.

Οι ντομάτες.
Αγαπημένο λαχανικό της ελληνικής κουζίνας, αφού ταιριάζει θαυμάσια με το ελαιόλαδο και το κρεμμύδι και δίνει τα περιβόητα «κοκκινιστά», μια εξαιρετικά διαδομένη κατηγορία φαγητών για μας τους Έλληνες. Εξίσου λατρεμένες είναι οι καλοκαιρινές «γεμιστές» ντομάτες, άλλοτε με σκέτο ρύζι κι άλλοτε με ρύζι και κιμά. Και οι δύο γεύσεις απογειώνονται όταν συνοδεύονται με φέτα και ζυμωτό, σταρένιο ψωμί. Οι ντομάτες καταναλώνονται φυσικά και ωμές σε κλασικές «χωριάτικες σαλάτες», οι μπαίνουν στο τηγάνι με αυγά και ελαιόλαδο και δίνουν το λεγόμενο καγιανά.

Το σκόρδο.
Φρέσκος βολβός με εξαιρετικά έντονο και ιδιαίτερο χαρακτήρα, είναι βασικό άρτυμα των ελληνικών παραδοσιακών πιάτων. Δε χρησιμοποιείται μόνο στις κόκκινες σάλτσες, αλλά αναλαμβάνει να αρτύσει τα ψητά κρέατα, όπως το χοιρινό ή το αρνί και το κατσίκι, κυρίως του φούρνου αλλά συχνά και τις κατσαρόλας. Είναι άλλωστε το βασικό υλικό της παραδοσιακής «σκορδαλιάς», μια κρεμώδης σαλάτα που συντροφεύει συχνά τον τηγανητό μπακαλιάρο.

Το κρεμμύδι.
Ο βολβός που αγάπησε όσο κανέναν η Ελλάδα, τόσο στην «καυτή», ωμή εκδοχή του, όσο και στη γλυκιά τροπή που παίρνει η γεύση του, όταν σοταριστεί στο παρθένο ελαιόλαδο και σιγομαγειρευθεί σε μια κόκκινη ή λεμονάτη σάλτσα. Στην παραδοσιακή ελληνική κουζίνα ο νόμος είναι σαφής και απαράβατος: δεν υπάρχει μαγειρευτό κατσαρόλας χωρίς κρεμμύδι.

Ο μαϊντανός.
Αρωματικό φυτό, που χρησιμοποιείται ευρέως στη φρέσκια εκδοχή του για να αρωματίσει σαλάτες, σάλτσες, αλλά και ψητά ψάρια ή λαχανικά, που συνήθως συνοδεύονται από λαδολέμονο. Η ρίγανη. Απόλυτη αρχόντισσα των ξηρών μυρωδικών, αγαπάει τη φέτα και το ελαιόλαδο. Όταν χρησιμοποιείται στα μαγειρευτά έχει τέτοια δύναμη, που τους χαρίζει και το όνομά της: τα «ριγανάτα».