«Το καλύτερο λουκούμι είναι το ξερολούκουμο», λένε Συριανοί λουκουμοποιοί. Εσείς ποιο προτιμάτε;

Θα έχετε ακούσει την έκφραση από τα παλιά: «Τον/την/το κοίταγε σαν ξερολούκουμο». Περιέγραφε τον τρόπο που κοιτάμε κάποιον ή κάτι που το λιμπιζόμαστε και το επιθυμούμε σφόδρα. Αν αναρωτιέστε από πού βγήκε η φράση, ρωτήσαμε Συριανούς λουκουμοποιούς.

Τι είναι το ξερολούκουμο

«Ένα λουκούμι σκέτο, χωρίς αμύγδαλο μέσα μπορεί να κρατηθεί όσο καιρό θέλετε -και ένα και δυο χρόνια. Από τα δυο χρόνια και μετά γίνεται … (σ.σ. χτυπάει το χέρι της στο σκληρό τραπέζι) … έτσι: ξερολούκουμο! Μέσα έχει αφυδατωθεί τελείως και έχει μείνει μόνο το καθαρό μείγμα του λουκουμιού. Είναι πάρα πολύ ωραίο, θεωρείται ντελικατέσεν. Φυσικά τα συσκευασμένα λουκούμια βάσει της ευρωπαϊκής νομοθεσιας οφείλουν να αναγράφουν διάρκεια ζωής ένα χρόνο. Αλλά και ένα χρόνο να τα έχετε στο ντουλάπι σας, τα ανοίγετε και το τρώτε σαν ξερολούκουμα», μου είχε πει η Ντίνα Συκουτρή, της ιστορικής Λουκουμοποιίας Συκουτρή της Σύρου, όταν είχαμε βρεθεί την άνοιξη στο νησί.

Οι νεότεροι προτιμούν το λουκούμι, οι παλιοί αγαπούν τα ξερολούκουμα

«Το λουκούμι όταν είναι φρέσκο είναι λίγο τραβηγμένο, έχει τραβήξει δηλαδή ελάχιστη ζάχαρη. Για μένα το καλύτερο λουκούμι είναι το ξερολούκουμο, να έχει μείνει στο κουτί, να έχει ξεραθεί απ’ έξω, να έχει τραβήξει τη ζάχαρη, να φύγουν τα υγρά, να είναι το ωραίο, το αυθεντικό ξερολούκουμο, όπως το υπονεί η παλιά φράση», λέει για το ίδιο θέμα ο Γιάννης Αγγέλικας της Λουκουμοποιίας Δεναξά. «Αυτό το λουκούμι μερικοί το θεωρούν μπαγιάτικο, αν και το λουκούμι δεν μπαγιατεύει ποτέ -νερό με ζάχαρη είναι. «Όμως η νέα γενιά έχει μάθει να τρώει το νεαρό, μαλακό λουκούμι, που δεν έχει ακόμη ωριμάσει ακόμη αρκετά, επειδή το θεωρεί φρέσκο», συμπληρώνει ο ίδιος και συνεχίζει: «Οι παλιοί όμως που ξέρουν, έρχονται στο μαγαζί και μου λένε “Γιάννη, έχεις ξερολούκουμα;”. Επειδή το γνωρίζω, βγάζω πάντα τελάρα στην άκρη, που τα αφηνω να ωριμάσουν. Όταν μου τα ζητούν, κόβω από αυτά ξερολούκουμα και τους δίνω. Και η χαλβαδόπιτα, η παλιά, ήταν σκληρή, μαλάκωνε σιγά σιγά η καραμέλα στο στόμα. Τώρα οι νέοι τη θέλουν να ζουλιέται. Τι να κάνουμε, έχουμε αλλάξει κι εμείς τον τρόπο του ψησίματος, ακολουθούμε την τάση», καταλήγει ο κ. Αγγέλικας.