Για να το περιγράψεις πρέπει να επιστρατεύσεις στρατιά υποκοριστικών: καφενεδάκι, στοούλα, τραπεζάκια, τσιπουράκια, μεζεδάκι… Μα στην ατμόσφαιρά του είναι τεράστιο!
Για να το περιγράψεις πρέπει να επιστρατεύσεις στρατιά υποκοριστικών: καφενεδάκι, στοούλα, τραπεζάκια, τσιπουράκια, μεζεδάκι… Μα στην ατμόσφαιρά του είναι τεράστιο!
Τρυπωμένο σε μια στοούλα στην Αγ. Δημητρίου, στον αριθμό 19, κάμποσα μόνο βήματα μακριά απ’ την Πλατεία Ηρώων της ανάπλασης, αυτό το καφενεδάκι ένας θεός ξέρει πώς επιβίωσε των επεμβάσεων «για την αναβάθμιση της περιοχής» και μπορεί κανείς να πάρει ακόμη και σήμερα μια …τζούρα από Ψυρρή σε εποχές που ήταν μια κανονική γειτονιά. Στέκει εκεί, με τα λιγοστά λιλιπούτεια τραπεζάκια του από τις αρχές του 1960 –ο τωρινός «καφετζής» το φέρνει βόλτα πάνω από 20 χρόνια. Πρωινά και μεσημέρια, αντροπαρέες κατοίκων της περιοχής που στη συνέχεια ανακατεύονται με περαστικούς σαν και του λόγου μας και κόσμο που από διάφορες περιοχές κατεβαίνει ως εδώ επί τούτου. Ο εσωτερικός χώρος-κουζίνα παίζει να είναι διαστάσεων μιας άνετης …ντουλάπας, η φάση όλη εξελίσσεται δηλαδή στη στοά. Την πρώτη φορά το ξετρυπώσαμε, ακολουθώντας ένα ταξιμάκι που πλανιόταν στον αέρα –μια παρέα είχε βγάλει μπουζούκι και γινόταν το «έλα να δεις». Τα τσίπουρα έδιναν κι έπαιρναν. Βοηθούσαν κι οι ποικιλίες. Κλασικές ποικιλίες καφενείου, αλλά μη φανταστείτε σκέτο τουρσί κι ένα ντολμά κονσέρβας: και το αβγουλάκι τους το είχαν και το σαλαμάκι τους και από δίπλα λίγο σουτζούκι, κανά λουκανικάκι, δυο τρία κεφτεδάκια, τυροσαλάτα, ντοματούλα …όλα καλά! Μια μικρή όαση στην αθηναϊκή δηθενιά, για εκείνες τις φορές που το θέμα δεν είναι ακριβώς να φάμε, αλλά μάλλον να πιούμε και να κουβεντιάσουμε –πολύ πιθανό δε και να γλεντήσουμε αν κάτσει η φάση.
Info
Παλιό καφενείο (κατηγορία «τρύπα»), Αγ. Δημητρίου 19, Ψυρρή