Σμυρναίικα σουτζουκάκια, άπαιχτοι κεφτέδες και αυθεντικότητα στην πλατεία του Άγιου Λάζαρου. Σ’ ένα απλό καφενείο της γειτονιάς, που εκ πρώτης όψεως δεν πάει το μυαλό σου ότι μπορεί να κρύβει τέτοιους σπιτικούς μεζέδες…
Σμυρναίικα σουτζουκάκια, άπαιχτοι κεφτέδες και αυθεντικότητα στην πλατεία του Άγιου Λάζαρου. Σ’ ένα απλό καφενείο της γειτονιάς, που εκ πρώτης όψεως δεν πάει το μυαλό σου ότι μπορεί να κρύβει τέτοιους σπιτικούς μεζέδες…
ΦΩΤΟ: Χριστίνα Τσαμουρά
Το Καφενείο της Σουζάνας είναι ένα κανονικό καφενείο μιας κανονικής λαϊκο-μικροαστικής συνοικίας αυτής της πόλης. Ούτε τάχα μου δήθεν τρέντι ούτε τάχα μου δήθεν ψαγμένο ούτε τίποτα σε …τάχα μου δήθεν. Είναι τόσο κανονικό, που ως περαστικός απ’ την περιοχή, το πιθανότερο είναι να μην το προσέξεις καν. Το πολύ πολύ να σκεφτείς «εντάξει, άλλο ένα καφενείο». Σαν αυτά με τις τζαμαρίες στα ισόγεια των αθηναϊκών πολυκατοικιών που γέννησε κατά κόρον η περίοδος της Αντιπαροχής.
Αν όμως αγαπάς τα χαλαρά ουζάκια σε αυθεντικά περιβάλλοντα και –ως εκ τούτου– το ματάκι σου είναι εκπαιδευμένο στο να τσεκάρει λαθραία τι τρώει ο κόσμος που αράζει τις λιακάδες στα έξω τραπεζάκια της «Σουζάνας», γρήγορα συνειδητοποιείς ότι η μικροσκοπική κουζίνα με το γκάζι και τις βαριές τηγάνες αποκλείεται να βράζει μόνο βαρύ γλυκούς καφέδες. Αν μάλιστα αποφασίσεις να κάτσεις, θα αντιληφθείς ότι η «Σουζάνα» δεν είναι απλώς το όνομα του καφενείου, αλλά η ψυχή του. Μια γυναίκα ευχάριστη, πληθωρική, δουλευταρού και εξαιρετική μαγείρισσα που, ναι, υπάρχει στ’ αλήθεια, φέρνει γύρα όλη τη φάση και έχει πραγματικούς φαν στη γειτονιά. Το γιατί το καταλαβαίνεις, όταν δοκιμάσεις τους κεφτέδες και τα σουτζουκάκια της.
Σμυρνιά στη καταγωγή, με ρίζες δεκαετιών στον Άγιο Λάζαρο, την ιστορική πλατεία της προσφυγικής γειτονιάς (πάρα πολύ παλιά είχαν το μπακάλικο που πια δεν υπάρχει), η Σουζάνα κρατάει το καφενείο-στέκι της κοντά 25 χρόνια και έχει εξελιχθεί σε πραγματικό «θεσμό» της γειτονιάς. Μέχρι και ο Δήμος το αντιλήφθηκε αυτό και το 2009 την έκανε αφίσα για να τιμήσει με τον τρόπο του την 8η του Μάρτη και τις γυναίκες που παλεύουν καθημερινά σε δύσκολα επαγγέλματα. Κάτω απ’ αυτή την αφίσα, λοιπόν, εκτός απ’ τα θρυλικά σουτζουκάκια και τους κεφτέδες (με τους οποίους έχω προσωπικό κόλλημα, γιατί είναι σαν της Μυτιληνιάς γιαγιάς μου και δεν τους βρίσκω πια εύκολα πουθενά, έτσι ωραίους και τραγανούς απ’ έξω, ζουμερούς και μυρωδάτους από μέσα), γεύτηκα κατά καιρούς διάφορα νόστιμα: φρέσκο μπακαλιαράκι ή γαβράκι, καλομαγειρεμένη συκωταριά, άψογα γεμιστά, σαγανάκια και στραπατσάδες, ωραία ψητά, φάβες και φασολάδες. Και φυσικά αληθινή πατάτα, φρεσκοκομμένη στο χέρι και καλοτηγανισμένη… «Να βγουν και τα λάχανα σιγά σιγά να φτιάξω και κανένα λαχανοντολμά» μου λέει χθες περνώντας φουριόζα από μπροστά μου με μια προκλητική χοιρινή τηγανιά, που δυστυχώς πήγαινε για τους δίπλα.
Τα καφενεία είναι η αδυναμία μου έτσι κι αλλιώς για χίλιους δυο λόγους που κάποια μέρα, αν θέλετε, σας τους λέω. Όταν όμως αποκαλύπτεται πως πίσω απ’ το μεγάλο ψυγείο με τα δεκάδες μπουκάλια, τα σουβενίρ, τα τζάντζαλα-τα μάντζαλα, κρύβεται και χρυσοχέρα νοικοκυρά που ακολουθώντας απλώς το ένστικτό της και τις επιταγές της φύσης, πετυχαίνει να βγάζει στο μαγαζί αυτό που θα έβγαζε στο σπίτι της, τότε τα λατρεύω. Αν έχω φάει νόστιμα και νόστιμα φαγητά στη ζωή μου –όμως τίποτα δε «γράφει» καλύτερα μέσα μου απ’ εκείνα που ετοιμάζουν κάποιες «Σουζάνες» τρυπωμένες στα καφενεία αυτής της χώρας. Να ‘ναι καλά, που κρατούν ζωντανή τη χαλαρότητα και την αυθεντικότητα για όσους τις χρειαζόμαστε…
Info
Τι; Το Καφενείο της Σουζάνας –Παραδοσιακό Καφενείο
Πού; Παναγή Τσαλδάρη 14, πλ. Αγίου Λαζάρου, Βύρωνας
Πότε; Καθημερινά 10.30 π.μ. – 5.00 μ.μ. και από τις 8.00 μ.μ. μέχρι 12.00. Κυριακή απόγευμα κλειστά.
Τ: 2107661812
