Δεν είναι καλύτερα να απολαμβάνουμε το καφεδάκι μας γνωρίζοντας ότι δε λείπει από κανέναν γείτονά μας; Η πρωτοβουλία της «σχεδίας» με το γενικό τίτλο «ένας καφές σε περιμένει» δίνει τη δυνατότητα να κεράσουμε καφεδάκι «άγνωστους φίλους μας» που τον χρειάζονται όσο κι εμείς.

Δεν είναι καλύτερα να απολαμβάνουμε το  καφεδάκι μας γνωρίζοντας ότι δε λείπει από κανέναν γείτονά μας; Η πρωτοβουλία της «σχεδίας» με το γενικό τίτλο «ένας καφές σε περιμένει» δίνει τη δυνατότητα να κεράσουμε καφεδάκι «άγνωστους φίλους μας» που τον χρειάζονται όσο κι εμείς.

Μια κυρία γύρω, στα 50 της χρόνια, πριν λίγες μέρες μπήκε στο συνεργατικό καφενείο «6» στο Θησείο. Στην τσάντα της είχε δύο σπιτικά κέικ. «Σήμερα τα έφτιαξα. Τα έφερα για να τρώνε οι άνθρωποι με το καφεδάκι τους!”, είπε. Στο ίδιο μαγαζί μια άλλη γλυκύτατη κυρία σχεδόν κάθε εβδομάδα θα πάει με ένα μπολάκι γλυκό του κουταλιού, φτιαγμένο κι αυτό από τα χεράκια της. “Για τους άγνωστους φίλους μας…», λέει. Λίγες μέρες νωρίτερα, μια κοπέλα μπήκε –πρωί πρωί- στον «Ακροβάτη» αποφασισμένη: «Ήρθα να προπληρώσω έναν καφέ! Δεν θα κάτσω! Να προπληρώσω θέλω μόνο!».

Τέτοιου είδους ιστορίες σαν αυτές που αναρτήθηκαν στο fb της «σχεδίας» είναι καθημερινή υπόθεση από τα μέσα του Ιουλίου για τα café ή καφενεία που συμμετέχουν στην πρωτοβουλία «ένας καφές σε περιμένει». Μια ιδέα που μπορεί να έκανε δειλά δειλά τα πρώτα της βήματα στην Αθήνα τον προηγούμενο Ιούλιο, αλλά έχει ήδη μακρύ παρελθόν. Ξεκίνησε στα εργατικά καφενεία της Νάπολης, στη Νότια Ιταλία, πριν από έναν περίπου αιώνα και έγινε γνωστή με το όνομα «caffé sospeso» για να εξασθενήσει μεταπολεμικά και να ξανανθήσει τα τελευταία χρόνια που ο ευρωπαϊκός Νότος υποφέρει από την άγρια λιτότητα. Αυτή τη στιγμή –σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία της «σχεδίας» –  επισήμως συμμετέχουν στο δίκτυο των καφέδων 17 χώρες και 112 πόλεις του κόσμου. «Στόχος του ‘καφέ που περιμένει’ είναι να λειτουργήσει σε επίπεδο γειτονιάς. Ο γείτονας να κερνάει τον άγνωστό του γείτονα που είναι εγκλωβισμένος στους τέσσερις τοίχους ενός διαμερίσματος επειδή τον πνίγει η ανεργία», επισημαίνουν οι άνθρωποι της «σχεδίας». Παράλληλα όμως  μέσα από αυτή τη διαδικασία ίσως ενισχυθούν κάποιες μικρές επιχειρήσεις. Αυτή η δυνατότητα ενίσχυσης μικρών, συνοικιακών καταστημάτων διέτρεχε τη φιλοσοφία του κινήματος του caffé sospeso, από τα πρώτα του βήματα (ασχέτως, αν κάποιες μεγάλες εταιρείες σήμερα προσπαθούν να το εντάξουν στις επικοινωνιακές τους πρακτικές). «Είναι μια καλή ευκαιρία να μείνουν ζωντανά τα καφενεία ή καφετέριες της γειτονιάς και ν’ αποκτήσουν και πάλι το συνοικιακό και παρεΐστικο χαρακτήρα τους» υπογραμμίζουν οι υπεύθυνοι.

Πώς ξεχωρίζουν τα αλληλέγγυα καφενεία Στους χώρους που συμμετέχουν στο δίκτυο των «καφέδων που περιμένουν» υπάρχει το ειδικό αυτοκόλλητο σηματάκι. Όπου το δούμε, ξέρουμε πως είτε μπορούμε να κεράσουμε είτε να κεραστούμε.

Δίνουν απόδειξη; Για κάθε «καφέ που περιμένει» που πληρώνεται, ο καταστηματάρχης κόβει την αντίστοιχη απόδειξη και την τοποθετεί σε εμφανές σημείο (σε βάζο, πίνακα κ.λπ.) ή να αναγράφει τη συναλλαγή σε έναν πίνακα. Έτσι,  γνωρίζουν όλοι τη συναλλαγή και, βεβαίως, την ύπαρξη του «καφέ που περιμένει». 

Δίκτυο καταστημάτων που συμμετέχουν

Αθήνα – Κέντρο

«Loving Family», Ακαδημίας και Βερανζέρου, πλ. Κάνιγγος
«Delish», Ξενοκράτους 23, Κολωνάκι
«Ο ακροβάτης», Μαίζωνος 44 & Ψαρρών 26Α, Μεταξουργείο
«Salt&Sugar», Νεοφύτου Μεταξά 14-16, Μεταξουργείο
«Συνεργατικό καφενείο», Μοναστηρίου 140 & Τηλεφάνους, Ακαδημία Πλάτωνος
Συνεργατικό καφενείο «6», Τριών Ιεραρχών 21, Θησείο
«The bar project», Ηρακλειδών 52, Θησείο
«Βρυσάκι», Βρυσακίου 17, Μοναστηράκι
«Το περιβολάκι», Αθηναίου 7 πλ. Ηούς, Κάτω Πετράλωνα
«Στα καλά καθούμενα», Δράκου 2, Κουκάκι
«Το Φαληράκι», Φαλήρου 18, Μακρυγιάννη
«Παραδοσιακό καφενείο 1968», Αγίων Πάντων 74, Καλλιθέα
«Verve», Σόλωνος 94, Εξάρχεια
«Μπουμπού», Μπουμπουλίνας 25, Δάφνη
«Σαΐτες», Ιωνίας 45, Ν.Σμύρνη
«14», Αιγαίου 14, Ν.Σμύρνη

Βόρεια Προάστια

«Petite Fleur», πλ. Αγίου Νικολάου 2, Χαλάνδρι
«Κώνειο», Σωκράτους 23, Χαλάνδρι
«7th Thought», Αγίας Παρασκευής 29, Χαλάνδρι

Θεσσαλονίκη

«Χαΐνης», Διστόμου 21, Κάτω Τούμπα-ΘεσσαλονίκηΆλλες πόλεις – Επαρχία     
“Χαΐνης”, Διστόμου 21, Κάτω Τούμπα-Θεσσαλονίκη     
“Ηλιοτρόπιο”, Δεσπεραί 23, Θεσσαλονίκη     
“Ανεμόεσσα”, Βενιζέλου 11, Ξάνθη     
“myYogi”, Βασ. Κων/νου 64, Ορεστιάδα     
“Fuit Art Cafe”, Ηλία Φάσα 2, Γρεβενά     
“Θυμωμένο Πορτραίτο”, Καποδιστρίου 20, Ιωάννινα     
“Καφενείο Γαλάρη”, Παραλία Αίγινας, Αίγινα     
“Domatini”, Λεωφ. Δημοκρατίας 61, Ηράκλειο-Κρήτη     
“Άμμος και Γιάντες”, Βαρθολομέου 25, Σητεία-Κρήτη     
“Μαριλού”, Ανδρέα Παπανδρέου 52, Χανιά-Κρήτη

Λίγα λόγια για τη «σχεδία» Είναι το μοναδικό ελληνικό περιοδικό δρόμου και μέλος του Διεθνούς Δικτύου Εφημερίδων Δρόμου (International Network of Street Papers-INSP), το οποίο απαριθμεί 122 περιοδικά δρόμου, σε 41 χώρες, με 14.000 άστεγους, άνεργους πωλητές και 6.000.000 διεθνώς αναγνώστες. Η «σχεδία», όπως συμβαίνει με όλα τα περιοδικά δρόμου του κόσμου, δεν πωλείται στα συνήθη σημεία διάθεσης Τύπου, όπως περίπτερα, αλλά αποκλειστικά και μόνο στους δρόμους της πόλης από διαπιστευμένους πωλητές. Οι πωλητές προέρχονται από ευάλωτες κοινωνικά πληθυσμιακές ομάδες: άστεγοι, άνεργοι και γενικώς άνθρωποι που αποδεδειγμένα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Από την τιμή πώλησης του περιοδικού (3,00 ευρώ), το 50% (δηλαδή το 1,50 ευρώ) πηγαίνει στον ίδιο τον πωλητή, που εξασφαλίζει ένα ελάχιστο, αξιοπρεπές εισόδημα, αλλά και ένα μέσο απεγκλωβισμού από το φαύλο κύκλο της κοινωνικής απομόνωσης. Η «σχεδία» δεν είναι επαιτεία ούτε ελεημοσύνη. Οι πωλητές δεν επαιτούν, αλλά με αξιοπρέπεια πωλούν ένα περιοδικό, που προηγουμένως οι ίδιοι έχουν αγοράσει, για να εξασφαλίσουν ένα εισόδημα. Οι αναγνώστες δεν κάνουν «ελεημοσύνη».  Με τα 3,00 ευρώ που δίνουν, αγοράζουν ένα αξιόλογο δημοσιογραφικό περιοδικό ποικίλης ύλης, και ταυτόχρονα διεξάγουν πράξη αλληλεγγύης.