ΠΡΟΣΩΠΑ | Έφυγε από τη ζωή ο Γιώργος, ο ιδιοκτήτης του μικρού οινομαγειρείου των Αμπελοκήπων με σήμα το τριφύλλι απέναντι από τη Θύρα 13

ΠΡΟΣΩΠΑ | Έφυγε από τη ζωή ο Γιώργος, ο ιδιοκτήτης του μικρού οινομαγειρείου των Αμπελοκήπων με σήμα το τριφύλλι απέναντι από τη Θύρα 13

Ο Γιώργος, ο ιδιοκτήτης του ιστορικού ταβερνείου των Αμπελοκήπων με σήμα το τριφύλλι απέναντι από τη Θύρα 13, και ιδιαίτερα αγαπητό μέλος της μεγάλης οικογένειας του Παναθηναϊκού, έφυγε από τη ζωή. Η κηδεία του έγινε στις 11 το πρωί της Κυριακής στο χωριό του, στη Βλαχέρνα Αρκαδίας. 

Ο πρόσχαρος ιδιοκτήτης του μικρού μαγαζιού πέθανε το βράδυ της Πέμπτης, ύστερα από καρδιακό επεισόδιο, σύμφωνα με το arcadiaportal.gr.

Το κουτούκι του είχε ιστορία δεκαετιών να αφηγηθεί. Το 1956 οι γονείς του Γιώργου και της αδελφής του της Χρυσούλας – αγοράζουν δύο σπίτια με κεραμοσκεπή και μία μικρή αυλή. Η μητέρα της οικογένειας, η κυρία Κούλα ψήνει τις Κυριακές σουβλάκια για τους φίλους του Παναθηναϊκού όσο ο Γιώργος προσπαθεί και αυτός να συμπληρώσει το πενιχρό εισόδημα του πατέρα του, που δούλευε οδηγός σε φορτηγό. 

«Mισό αιώνα και βάλε κάνουμε το ίδιο πράγμα: ταΐζουμε τον κόσμο φρέσκο και σπιτικό φαγητό. Το μαγαζί το είχε φτιάξει η μητέρα μου η Κούλα το ‘62, και παραμένει ίδιο από τότε. Μπακαλιάρος, κεφτέδες, ντολμάδες (το καλοκαίρι με αμπελόφυλλο, το χειμώνα με λάχανο), συκωτάκια, ντοματοσαλάτα και πατάτες τηγανητές κομμένες στο χέρι. Κρασί από το βαρέλι. Ο κόσμος, μας ξέρει κι έρχεται ακριβώς γι’ αυτές τις γεύσεις, που είναι ίδιες και απαράλλαχτες, όπως τις εμπνεύστηκε η μάνα μου. Η μάνα μου ήταν μια απλή γυναίκα, από ένα χωριό της Αρκαδίας. Ο πατέρας μου, από ένα χωριό δίπλα στη Βυτίνα, τη Βλαχέρνα. Εγώ εδώ πέρα γεννήθηκα, στο σπίτι αυτό, δίπλα από το Τριφύλλι, που μας το ζωγράφισε το σήμα εδώ ένας παλιός πελάτης. Μετά από χρόνια ήθελε να την πάρει πίσω την επιγραφή, δεν του την έδινα, όμως, με τίποτα! Μα το σήμα κατατεθέν μας; Το αγαπημένο μου φαγητό είναι τα μακαρόνια με κιμά, που δεν τα δίνουμε βέβαια. Από αυτά που βγάζουμε, το τοπ για μένα είναι οι ντολμάδες, δε βρίσκεις τέτοιους ντολμάδες πουθενά», είχε αφηγηθεί ο ίδιος σε συνέντευξή του στο popaganda.gr.

Τη δεκαετία του 1970, το μαγαζί τους γίνεται φοιτητικό στέκι, με «σπιτικό» φαγητό, καλό βαρελίσιο κρασί και πάντα φιλικές τιμές. Κάθε καλοκαίρι η μικρή αυλή γεμίζει από κόσμο και στα 10 με 12 τραπεζάκια, και οι πιστοί θαμώνες απολαμβάνουν ντολμαδάκια, κεφτέδες, συκωτάκια ψιλοκομμένα, μπακαλιάρο σκορδαλιά και τις περίφημες τηγανητές πατάτες. Το χειμώνα το φαγητό σερβίρεται στο ένα από τα δυο σπιτάκια. Όταν πεθαίνουν οι γονείς του, ο Γιώργος αναλαμβάνει το κουτούκι με την οικογένεια που έχει πια ο ίδιος δημιουργήσει. Διανοούμενοι και ηθοποιοί από όλη την Ελλάδα δοκιμάζουν το φαγητό. Η συντακτική ομάδα του περιοδικού ΑΝΤΙ έτρωγε σε αυτά τα τραπέζια από τη μεταπολίτευση έως και το κλείσιμό του, αναφέρει το arcadiaportal.gr. Λογοτέχνες, σκηνοθέτες και κριτικοί έχουν όλοι από μια όμορφη ιστορία να θυμηθούν για τον πάντα φιλόξενο και εγκάρδιο Γιώργο, και το μαγέρικό του, ένα από το πλέον ιστορικά της πόλης της Αθήνας.