Ατμόσφαιρα Παλιάς Πόλης

Για την ατμόσφαιρα της Παλιάς της Πόλης, τη μεγαλύτερη διατηρητέα της Ελλάδας: τα αρχοντικά και τα σπίτια που χτίστηκαν σε πολεοδομικό ιστό του 1830 φτιάχνουν σκηνικό που δεν παίζεται.
Για τα σκόρπια τσιπουράδικα στα παραδοσιακά σοκάκια. Χειμώνας με ντόπιους μεζέδες, λουκάνικα, παστουρμάδες, καβουρμάδες, σαρμάδες, γιουφκάδες, χυλοπίτες, κεμπάπ, και καλή παρέα, είναι ένας πολύ καλός τρόπος να συμφιλιωθώ και με τη μη ευρωπαϊκή πλευρά μου.
Για την αίσθηση «ελληνικής φιλοξενίας». Καμία σχέση με το γνωστό μαρκετινίστικο κλισέ.
Σε κερνάνε όχι γιατί είναι trendy, αλλά γιατί εδώ πάντα έτσι γινόταν, έτσι γίνεται και έτσι θα γίνεται.
Για καριόκες, νουγκά, σαραγλί και αυθεντικά ανατολίτικα γλυκίσματα. Κάθε ζαχαροπλαστείο και μια σιροπιαστή αμαρτία.

Για να δω τι στο καλό γίνεται αν θέλοντας και μη οφείλουν να συνυπάρξουν Έλληνες, Τούρκοι, Πομάκοι, Ρωμά, αλλά και Μικρασιάτες και Αρμένιοι και Πόντιοι και Καπαδόκες. Από καθαρή κοινωνική περιέργεια δηλαδή. Για να ανακαλύψω τι κουζίνα φτιάχνει μια κοινωνία που χτίστηκε πάνω σε καλωσορίσματα και αποχαιρετισμούς τόσων διαφορετικών λαών και εθνοτήτων.
Από καθαρή γαστρονομική περιέργεια δηλαδή.

Δεν πάω Ξάνθη:
Για ξενοδοχειακές μονάδες υψηλού τουρισμού.
Για τρελό shopping και clubbing. Για να κάνω spa.
Για να νιώσω trendy και να δω ντόπια celebrities, wannabe ή φτασμένα.

Δεν φεύγω χωρίς:
Να φάω ρυζόγαλο, κρέμα ή καζάν ντιπί στο παραδοσιακό γαλακτοπωλείο «Η νέα Ελλάς» στην κεντρική πλατεία της Ξάνθης.
Να πάρω καριόκες για το σπίτι απ’ του Παπαπαρασκευά, το πιο γνωστό ζαχαροπλαστείο της πόλης. Να δοκιμάσω ξανθιώτικες πίτες και μπουγάτσες από τα σχετικά μαγαζάκια της περιοχής.
Να… περιδρομιάσω στην καταπληκτική ταβέρνα “Βόσπορος”