Οι γονείς κάνουν αρκετά λάθη στη διατροφή του παιδιού τους, λάθη που συνήθως προκύπτουν από αγάπη και διάθεση φροντίδας. Εντοπίζοντας και ελέγχοντάς τα, αποτρέπουν να ανοίξει ο δρόμος για μια ζωή γεμάτη διατροφικά προβλήματα και μειώνουν τον κίνδυνο για τα σύγχρονα δεινά της παχυσαρκίας ή της ανορεξίας.
Οι γονείς κάνουν αρκετά λάθη στη διατροφή του παιδιού τους, λάθη που συνήθως προκύπτουν από αγάπη και διάθεση φροντίδας. Εντοπίζοντας και ελέγχοντάς τα, αποτρέπουν να ανοίξει ο δρόμος για μια ζωή γεμάτη διατροφικά προβλήματα και μειώνουν τον κίνδυνο για τα σύγχρονα δεινά της παχυσαρκίας ή της ανορεξίας.
Η ιατρική έρευνα έχει εντοπίσει τα συνηθέστερα λάθη, τα οποία είχαν συνοψίσει ΤΑ ΝΕΑ σε παλαιότερο Ένθετο Υγεία, και είναι τα εξής:
1. Πιέζετε το παιδί να φάει κι άλλο. Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2007 στην επιθεώρηση «Appetite», 85% των γονέων προσπαθούν να πείσουν τα παιδιά του νηπιαγωγείου να φάνε περισσότερο, προσφέροντάς τους ανταλλάγματα ή απειλώντας τα. Στο 83% των περιπτώσεων, η τακτική αυτή αποδίδει και τα παιδιά αναγκάζονται να τρώνε παρότι δεν πεινούν.
Τι να κάνετε: Να αφήνετε το παιδί να σταματάει να τρώει μόλις χορτάσει.
2. Δεν σταματάτε να ταΐζετε το μωρό αν δεν αδειάσει το μπουκάλι. Μελέτη του 2009 που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Advances in Pediatrics», έδειξε ότι πολλοί γονείς δεν σταματούν να ταΐζουν το μωρό τους εάν δεν αδειάσει το μπιμπερό ή το μπολ με την κρέμα. Αυτό όμως έχει ως συνέπεια περιττή αύξηση του σωματικού βάρους κατά το πρώτο εξάμηνο της ζωής, γεγονός που ανοίγει τον δρόμο στην παχυσαρκία.
Τι να κάνετε: Παρακολουθήστε τις αντιδράσεις που έχει το μωρό όταν είναι χορτάτο (λ.χ., στρέφει το κεφαλάκι του μακριά από το μπιμπερό ή το κουτάλι) και σεβαστείτε τες.
3. Επιβραβεύετε το παιδί με λιχουδιές. Αλλεπάλληλες μελέτες έχουν δείξει ότι πολλοί γονείς τάζουν στα παιδιά τους γλυκά ή κάποιο πρόχειρο φαγητό αν αδειάσουν το πιάτο τους ή αν πετύχουν κάτι σημαντικό, αλλά με αυτό τον τρόπο ενθαρρύνουν την κατανάλωση τροφίμων πλούσιων σε λίπη, θερμίδες, ζάχαρη ή/και αλάτι, μια συνήθεια που θα επιζητούν τα παιδιά και αργότερα. Επιπλέον περνάνε το μήνυμα ότι η υγιεινή διατροφή δεν είναι αντάξια των …επιτευγμάτων και μόνο τα βλαβερά φαγητά είναι σημαντικά.
Τι να κάνετε: Αφήστε το φαγητό έξω από τη διαδικασία επιβράβευσης – όχι μόνο για το θέμα του φαγητού αλλά για οποιοδήποτε επίτευγμά τους.
3. Σερβίρετε φαγητό στο παιδί. Μπορεί να μοιάζει καλή ιδέα να σερβίρετε εσείς το φαγητό σε παιδιά σχολικής ηλικίας, αλλά στην πραγματικότητα με αυτό τον τρόπο δεν το βοηθάτε να καλλιεργήσει το αίσθημα επάρκειας/ανωτερότητας που έχει ανάγκη σ’ αυτή την αναπτυξιακή φάση και επιπλέον δεν μαθαίνει να ελέγχει τις ποσότητες του φαγητού που καταναλώνει.
Τι να κάνετε: Αφήστε το παιδί να σερβίρεται μόνο του.
Μάθετε Πώς ταΐζουμε τα Παιδιά Ανάλογα με την Ηλικία τους.
4. Μιλάτε ακατάλληλα για το φαγητό. Κάθε διδασκαλία για το φαγητό χρειάζεται την ηλικία της. Το παιδί του δημοτικού λ.χ. μπορεί να μάθει να μαγειρεύει, αλλά είναι πρόωρο να ενημερωθεί για τις καρδιαγγειακές συνέπειες του σακχαρώδη διαβήτη ΙΙ. Αυτές είναι πιο κατάλληλες για τα παιδιά του λυκείου.
Τι να κάνετε: Να παρέχετε διαρκώς ευκαιρίες στο παιδί να συμμετέχει στην προετοιμασία και στο μαγείρεμα του φαγητού, απαντώντας σε όλες τις ερωτήσεις του.
5. Σκέφτεστε υπερβολικά πολύ την καθαριότητα. Τα μικρά παιδιά πρέπει να λερωθούν για να μάθουν – και αν πρόκειται να μάθουν να τρώνε μόνα τους και σωστά, πρέπει να πασαλειφτούν με το φαγητό και σίγουρα θα λερώσουν κάπως και το τραπέζι.
Τι να κάνετε: Αφήστε τα μικρά παιδιά να βουτήξουν τα χέρια τους μέσα στο φαγητό και στο γάλα για να τα γευτούν με όλες τις αισθήσεις τους και να μάθουν να συντονίζουν τα χέρια με το στόμα τους. Έχετε από πριν δεδομένο πως θα προκύψει μια ακαταστασία.
6. Μαγειρεύετε ξεχωριστό φαγητό. Μερικοί γονείς μαγειρεύουν διαφορετικό φαγητό σε κάθε παιδί, επειδή έχουν διαφορετικές προτιμήσεις. Εφόσον δεν υπάρχει ιατρικός λόγος γι’ αυτό, το μόνο που κάνουν είναι να ενθαρρύνουν την ιδιοτροπία των παιδιών στο φαγητό, σύμφωνα με μελέτη του 2009 που δημοσιεύθηκε στη «Διεθνή Επιθεώρηση Συμπεριφορικής Διατροφής & Φυσικής Δραστηριότητας» (IJBNPA).
Τι να κάνετε: Να φτιάχνετε ένα φαγητό για όλη την οικογένεια και ο καθένας ας λύσει το ζήτημα του τι θα φάει με ό,τι υπάρχει στο τραπέζι.
7. Αρχίζετε πολύ νωρίς τις «μπουκίτσες». Η προτίμηση για τα αλμυρά, τα γλυκά και τα πλούσια σε λίπη φαγητά διαμορφώνεται κατά το πρώτο εξάμηνο της ζωής και όσο περισσότερο εκτίθεται σε αυτά το παιδί (με τις γνωστές σε όλους «μπουκίτσες») τόσο περισσότερο μαθαίνει να τα αποζητά και μεγαλώνοντας.
Τι να κάνετε: Καθυστερήστε όσο το δυνατόν περισσότερο τη γνωριμία του παιδιού με γλυκά, τηγανητά και πλούσια σε αλάτι τρόφιμα (ει δυνατόν, αρχίστε τα μετά την ηλικία των δύο ετών).
