Όταν η διεθνής κοινότητα ανακάλυψε τον Ψηλορείτη!
Μια από τις μεγαλύτερες κοινοτοπίες στη σύγχρονη διαιτολογία – διατροφολογία είναι οι θετικές επιπτώσεις που έχει στην υγεία το μοντέλο της μεσογειακής διατροφής. Τα τελευταία 25 περίπου χρόνια οι Αμερικανοί επιστήμονες ασχολούνται συστηματικά με το να αναλύουν τη σχέση των διατροφικών ομάδων στην περιβόητη μεσογειακή πυραμίδα και να μελετούν ποια από τα στοιχεία της παίζουν τον πιο σημαντικό ρόλο στη στήριξη του οργανισμού. Αυτό όμως που για τον υπόλοιπο κόσμο είναι πλέον το νούμερο ένα διατροφικό ζητούμενο για τους Έλληνες είναι απλώς η καθημερινή τους κουζίνα.
ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΟ ΘΡΥΛΟ…υπάρχει μια από τις μεγαλύτερες διατροφικές έρευνες των τελευταίων δεκαετιών. Ήταν τέλη της δεκαετίας του ΄50 αρχές του ’60 όταν ο Ancel Keys , καθηγητής επιδημιολογίας του πανεπιστημίου της Μινεσότα, και οι συνεργάτες του αποφάσισαν να ερευνήσουν τις διατροφικές συνήθειες σε επτά κράτη που εκπροσωπούσαν το τρίγωνο Ευρώπη- Αμερική-Ασία. Σκοπός της έρευνας ήταν να εντοπίσει τυχόν συσχέτιση της εμφάνισης καρδιαγγειακών παθήσεων και στεφανιαίας νόσου με το είδος της διατροφής. Οι χώρες που μπήκαν στο στόχαστρο των επιστημόνων ήταν η Ελλάδα (Κέρκυρα και Κρήτη), η Ιταλία, η πάλαι ποτέ Γιουγκοσλαβία, η Ολλανδία, η Φινλανδία, οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία και το ενδιαφέρον από πλευράς ερευνητών εντοπιζόταν σε αγροτικούς πληθυσμούς και κοινωνίες που είχαν επηρεαστεί ελάχιστα ή καθόλου από τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις που ακολούθησαν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ώστε να στέκονται στο διατροφικό αντίποδα των ΗΠΑ…Η έρευνα, που εξελίχθηκε σε έρευνα-μαμούθ, έμεινε στην ιστορία ως «Μελέτη των 7», διήρκεσε τελικά 30 χρόνια, πήραν μέρος σε αυτή 12.763 άτομα και των δύο φύλων ηλικίας 40-59 ετών και τα αποτελέσματά της θεμελίωσαν το προφίλ της σύγχρονης επιστήμης της διατροφής..
ΣΤΟΥΣ ΚΡΗΤΙΚΟΥΣ ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΜΑΚΡΟΖΩΙΑΣ. Αυτό που κατέδειξε το ερευνητικό εγχείρημα ήταν ότι πρώτα οι Έλληνες (Κρητικοί) και δεύτεροι οι Ιάπωνες με αρκετή διαφορά εμφάνιζαν τα μικρότερα ποσοστά θνησιμότητας από όλες τις αιτίες και είχαν το μεγαλύτερο μέσο όρο ζωής, σε σχέση με τους κατοίκους των υπόλοιπων χωρών που μελετήθηκαν. Όπως ήταν φυσικό, το επόμενο βήμα των επιστημόνων ήταν να αναζητήσουν τις αιτίες του φαινομένου συσχετίζονταν τα κοινά στοιχεία των δύο διατροφών της μακροζωίας και τις διαφορές από τα διατροφικά μοντέλα των άλλων.
Τα συμπεράσματα δεν άργησαν να βγουν…
• Η έντονη κατανάλωση φυτικών ινών και βιταμινών από φρούτα, λαχανικά, χόρτα, όσπρια, δημητριακά (κριθαροκουλούρες, παξιμάδια) και ακόρεστων λιπαρών (ελαιόλαδο, ψάρια) σε συνδυασμό με τη μέτρια κατανάλωση κόκκινου κρασιού και τη μειωμένη κατανάλωση κορεσμένων λιπαρών (ζωικά λίπη, παχιές σάλτσες, πολυεπεξεργασμένα ζαχαρώδη προϊόντα)
• Η εργασία στην ύπαιθρο που συνεπαγόταν αυξημένη φυσική δραστηριότητα με μεγάλη πρόσληψη οξυγόνου Ήταν τα δύο στοιχεία που διαφοροποιούσαν ριζικά τη διατροφή και τον τρόπο ζωής της αγροτικής Ελλάδας από αυτόν των προηγμένων ΗΠΑ με τα απίστευτα υψηλά ποσοστά θνησιμότητας από στεφανιαία και καρκίνο. Από τότε μέχρι σήμερα δεκάδες άλλες επιστημονικές έρευνες έρχονται να συμπληρώσουν τη «Μελέτη των 7» και να επιβεβαιώσουν με κάθε τρόπο το πόσο προστατευτική είναι η ελληνική/μεσογειακή διατροφή για την υγεία και την ποιότητα ζωής του σύγχρονου πολίτη του κόσμου.