Η βρετανική Independent δημοσίευσε ένα αφιέρωμα στη Σίφνο και την ελληνική κουζίνα, όπως έγινε γνωστή μέσα από τα βιβλία του Νικόλαου Τσελεμεντέ.
Η βρετανική Independent δημοσίευσε ένα αφιέρωμα στη Σίφνο και την ελληνική κουζίνα, όπως έγινε γνωστή μέσα από τα βιβλία του Νικόλαου Τσελεμεντέ.
Η δημοσιογράφος Τζούλιετ Ριξ επισκέφθηκε τη Σίφνο, δοκίμασε την παραδοσιακή κουζίνα και έζησε μια καθαρά ελληνική εμπειρία την οποία περιγράφει στο άρθρο της με κάθε λεπτομέρεια.
Διαβάστε κάποια αποσπάσματα από το αφιέρωμα:
«Σε ένα όμορφο κυκλαδίτικο χωριό με ασβεστωμένα σπίτια στο τέλος ενός πλακόστρωτου δρόμου πίσω από ένα μπλε τρούλο, γεννήθηκε η ελληνική μαγειρική, έτσι όπως τη γνωρίζουμε. Σε ένα παραδοσιακό σπίτι με γκρι πόρτα, περιστοιχισμένη από τεράστιους φίνες γεννήθηκε ο Νίκος Τσελεμεντές, του οποίου το όνομα στην Ελλάδα είναι συνώνυμο με τα βιβλία μαγειρικής.
Ο Τσελεμεντές γεννήθηκε στη Σίφνο, δημοφιλές καλοκαιρινό καταφύγιο Ελλήνων, αλλά νησί όχι ιδιαίτερα γνωστό στη Βρετανία. Οι επισκέπτες του νησιού, εκτός των άλλων, έρχονται εδώ και για το φαγητό που συνδέεται με τον πασίγνωστο σεφ.
Ο Τσελεμεντές σε νεαρή ηλικία έφυγε από το νησί του για την Αθήνα και στη συνέχεια εργάστηκε σε ΗΠΑ, Γαλλία και Ιταλία, ώσπου, κάποια στιγμή, επέστρεψε ξανά στη Σίφνο. Κάποιοι από τους γηραιότερους του νησιού τον θυμούνται ακόμη να μαγειρεύει για εκείνους, πεινασμένα παιδιά του πολέμου τότε. Είχε ήδη γίνει πασίγνωστος, εκδίδοντας βιβλία μαγειρικής και ήταν κάτι σαν ζωντανός θρύλος.
Καμία ελληνική κουζίνα δεν είναι ολοκληρωμένη αν δεν έχει το δικό της Τσελεμεντέ. Τα βιβλία του διάσημου Ελληνα σεφ είναι γεμάτα τιπς και συμβουλές και φυσικά συνταγές που συνδυάζουν την παραδοσιακή ελληνική κουζίνα με μαγειρικά στοιχεία που χρησιμοποιούν σε άλλες χώρες της Ευρώπης όπως στη Γαλλία. Ο Τσελεμεντές ήταν εκείνος που έφερε στην Ελλάδα την Μπεσαμέλ και την πρόσθεσε, μεταξύ άλλων, στον μουσακά.
Οι Σίφνιοι πάντως σπεύδουν σε κάθε ευκαιρία να επισημάνουν ότι ο Τσελεμεντές δεν δημιούργησε την κουζίνα της Σίφνου,, αλλά η κουζίνα της Σίφνου τον Τσελεμεντέ. Και αυτό γιατί η Σίφνος έχει γαστρονομική παράδοση που χάνεται στα βάθη των αιώνων…
Μονοπάτια εδώ και αιώνες, ή και χιλιετίες διασχίζουν το νησί οδηγώντας σε σημεία με επιβλητική θέα… Το άρωμα των βοτάνων, θυμάρι, μαντζουράνα, φασκόμηλο, αναδύονται από παντού… Θάμνοι κάππαρης ξεφυτρώνουν ανάμεσα στις ξερολιθιές και μαύρες ελιές είναι πεσμένες στα μονοπάτια… Αγριοκάτσικα εμφανίζονται και μετά κρύβονται ξανά αμέσως πίσω από τις κορυφογραμμές. Δίνουν το γάλα από το οποίο φτιάχνονται τα τοπικά τυριά, μυζήθρα, μανούρι και το κρέας για το παραδοσιακό μαστέλο.
Η ιδιαίτερη γεύση του φαγητού της Σίφνου προέρχεται επίσης από τη χρήση στο μαγείρεμα των μεγάλων πήλινων αγγείων, που κατασκευάζονται εκεί από την προ Χριστού εποχή. Στο νησί αυτό των 74 τετραγωνικών χιλιομέτρων κάποτε υπήρχαν 90 εργαστήρια αγγειοπλαστικής. Σήμερα μόνο 18 τα οποία παράγουν σκεύη που πωλούνται σε όλο το νησί. Εγώ συνάντησα τον Φραντζέσκο Λεμονί, αγγειοπλάστη από την ηλικία των 11 ο οποίος παίρνει σβόλους πηλού και τους μετατρέπει σε κομψές κανάτες και μεγάλες χύτρες.
Στον Αρτεμώνα, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Σίφνου, συνάντησα την ηλικιωμένη κυρία Θεοδώρου η οποία λυγισμένη πάνω από τις εστίες της έφτιαχνε παραδοσιακά γλυκά: Παστέλι με σουσάμι, αμυγδαλωτά με μέλι, χαλβαδόπιτες και μαντολάτα.
