Ας υποθέσουμε ότι δεν ήταν η Ελλάδα. Ας υποθέσουμε ότι ήταν ο πλανήτης… Κι ας συνεχίσουμε με την κάθε άλλο παρά αυθαίρετη υπόθεση ότι η «υπερσυσσώρευση πληθυσμού» εγκυμονούσε μη αναστρέψιμους κινδύνους για τα αποθέματά μας σε τρόφιμα, νερό, ενέργεια.
Ας υποθέσουμε ότι δεν ήταν η Ελλάδα. Ας υποθέσουμε ότι ήταν ο πλανήτης. Κι ας συνεχίσουμε με την κάθε άλλο παρά αυθαίρετη υπόθεση ότι η «υπερσυσσώρευση πληθυσμού» εγκυμονούσε μη αναστρέψιμους κινδύνους για τα αποθέματά μας σε τρόφιμα, νερό, ενέργεια.
Με άλλα λόγια, ας υποθέσουμε ότι αφού εμείς ως Έλληνες δικαιούμαστε ηθικά να θέτουμε το ερώτημα «πόσους μετανάστες χωράει η χώρα», κάποιοι άλλοι με συνολικότερη εποπτεία του …χωροταξικού ζητήματος δικαιούνται εξίσου να θέτουν αντιστοίχως το ερώτημα «πόσους ανθρώπους χωράει η Γη». Και να απαντήσουν –λέω εγώ- ότι ξέρετε κάτι; Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μας περισσεύετε γύρω στα τόσα δισεκατομμύρια και πρέπει να σας εξαφανίσουμε με κάθε τρόπο, ειδάλλως θα φωχύνουμε, θα πεινάσουμε και θα δυστυχήσουμε όλοι μας και ο πλανήτης θα μετατραπεί σε μια τεράστια χωματερή ανθρώπων. Αυτοί που θα το λένε αυτό, δε θα έχουν άδικο. Θα έχουν με το μέρος τους ένα πραγματικό αδιέξοδο και την αλήθεια των αριθμών. Ως εκ τούτου τα δισεκατομμύρια περιττών ανθρώπων, που πλέον δε θα ανήκουν σε μια συγκεκριμένη πολιτικο-οικονομικο-κοινωνική κατηγορία υπό τον αμφιλεγόμενο τίτλο «λαθρομετανάστες», αλλά στην υπερεθνική, υπερφυλετική, υπερταξική κατηγορία του ανθρώπινου είδους, θα πρέπει –αν έχουν λίγη τσίπα επάνω τους- ή να ξεκινήσουν την Οδύσσεια του διαστήματος ή να δεχτούν να πεθάνουν με συνοπτικές διαδικασίες εντός της γήινης ατμόσφαιρας. Σωστά; Ολόσωστα, αν δεχτούμε ως λογικό τον προβληματισμό που αποτέλεσε την πηγή εκκίνησης. Το μόνο πρόβλημα που θα μένει τότε είναι να ορίσουμε ποια θα είναι αυτά τα δισεκατομμύρια παππούδων και γιαγιάδων, πατεράδων και μανάδων, αδερφιών και ξαδερφών, εραστών και ερωμένων, που θα πρέπει να μας αδειάζουν τη γωνιά για να μπορέσουμε οι υπόλοιποι να συνεχίζουμε ανερυθρίαστα να ονειρευόμαστε το μέλλον ατενίζοντας ειδυλλιακά ηλιοβασιλέματα και θάλασσες πλατιές. Μήπως να ξεκινούσαμε απ’ αυτούς που έθεσαν το αρχικό ερώτημα; Μετά, ξαναμετριόμαστε και βλέπουμε…
