Περίληψη από τα προηγούμενα: Σκουπιδοφάγος ψηφοφόρος των Σαμαρά και Παπανδρέου (ταυτόχρονα) ερωτεύεται καλλίπυγο και κοινωνικά ευαισθητοποιημένο κάτοικο Β.Π. Επειδή ο έρως και όρη κινεί, ο ήρωάς μας αλλάζει τελείως και γίνεται θαυμαστής του Παπακαλιάτη που στο σίριαλ «4» έχει κάνει μια πολύ επιτυχημένη μείξη αρχαίας τραγωδίας και βραζιλιάνικης σαπουνόπερας. Δυστυχώς, όμως, επειδή το χούι δεν φεύγει έτσι απλά, διαπράττει το απονενοημένο διάβημα: παραγγέλνει μοσχαρίσια μέσα στο τέμενος της γκουρμέ ψαροφαγίας…
Περίληψη από τα προηγούμενα: Σκουπιδοφάγος ψηφοφόρος των Σαμαρά και Παπανδρέου (ταυτόχρονα) ερωτεύεται καλλίπυγο και κοινωνικά ευαισθητοποιημένο κάτοικο Β.Π. Επειδή ο έρως και όρη κινεί, ο ήρωάς μας αλλάζει τελείως και γίνεται θαυμαστής του Παπακαλιάτη που στο σίριαλ «4» έχει κάνει μια πολύ επιτυχημένη μείξη αρχαίας τραγωδίας και βραζιλιάνικης σαπουνόπερας. Δυστυχώς, όμως, επειδή το χούι δεν φεύγει έτσι απλά, διαπράττει το απονενοημένο διάβημα: παραγγέλνει μοσχαρίσια μέσα στο τέμενος της γκουρμέ ψαροφαγίας…
Υπάρχουν στιγμές που βαδίζεις αμέριμνος στον γκρεμό. Τόσο αμέριμνος που συνειδητοποιείς ότι πήρες τον κατήφορο όταν πια αρχίζεις να βλέπεις σε πρώτη (και μοναδική) προβολή το φλουταρισμένο φιλμάκι με τα πεπραγμένα της ζωής σου. Άλλες φορές πάλι, έχεις δει καθαρά την ανάποδη στροφή του δρόμου στην Κάρπαθο, έχεις συνειδητοποιήσει απολύτως ότι αν συνεχίσεις ευθεία θα εκσφενδονιστείς στο κενό, κάτω από το οποίο κατοικοεδρεύει η παράνομη χωματερή για την οποία μας έχει ταράξει στα πρόστιμα η Ευρωπαϊκή Ένωση, κι όμως εσύ συνεχίζεις όλο ευθεία, παρ’ όλο που και τη στροφή έχεις δει και τι θα σημάνει το να μη στρίψεις έχεις καταλάβει καλά , αλλά τελικά αποφασίζεις να συνεχίσεις στρέιτ αχέντ, γιατί θέλεις να δεις πώς θα είναι να πας ευθεία και γιατί ίσως έχεις βαρεθεί πια να ακολουθείς το δρόμο όπως τον έχουν χαράξει οι άλλοι. Τέλος, μετρημένες είναι οι καταστάσεις που ούτε αμέριμνος είσαι ούτε ευθεία στον γκρεμό θέλεις να πορευτείς, αλλά, ενώ θέλεις να αλλάξεις πορεία και να αποφύγεις το άλμα στο κενό, δεν μπορείς να το κάνεις, γιατί όχι μόνο δεν την ελέγχεις εσύ την πορεία, αλλά και είσαι υποχρεωμένος να την ακολουθήσεις όντας δεμένος στο βαγόνι του ρόλερ κόστερ που θα εκτροχιάσει σε λίγο ο Φρέντι Κρούγκερ ή όντας αυτοπαγιδευμένος στο ευρώ και η κ. Μέρκελ έρχεται να σε πλακώσει με την παντούφλα ανοξείδωτης ατσαλένιας επένδυσης γιατί οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης κατόπιν ενδελεχούς έρευνας κατέληξαν στο ότι εσύ είχες διαπράξει την μπούκα στο κελάρι του αρχοντικού όπου εκλάπησαν μεγάλες ποσότητες σίγκλινου και ροζ σαμπάνιας, από αυτή που πίνουν στις ξαπλώστρες της Ψαρούς όταν περιμένουν με εγκαρτέρηση τους φωτογράφους του Downtown. Και το χειρότερο ίσως δεν είναι ότι πέφτεις στον γκρεμό, αλλά ότι έχεις πλήρη συνείδηση του ότι θα πέσεις.
Από την καταστροφή του “Ρυμούλκου”… Εκείνο το βράδυ στο Ρυμούλκο, είχα καταλάβει από την αρχή τι θα παιζόταν, το οποίο μιας και δεν ήταν καθόλου άπαιχτο, τελικά παίχτηκε, και μάλιστα ολόκληρο, τρίωρο και σινεμασκόπ. Δεν ξέρω αν, όπως λένε, ο έρωτας περνάει από το στομάχι, στην περίπτωση μου πάντως ήταν το στομάχι που πέρασε πάνω από τον έρωτα και τον άφησε σέκο στο οδόστρωμα να περιμένει ασθενοφόρο από τις τρεις και δέκα σκοτωμένος, που τραγουδούσε παλιά ο Παπακωνσταντίνου, πριν ακόμα γνωρίσει τη Ράντου. Από τη στιγμή που είπα (που να μην έσωνα!) τη μαλακία με τη μοσχαρίσια, τα πάντα είχαν τελειώσει. Παρά το ότι ο Ελευθερίου πήγε να το σώσει παριστάνοντας ότι πήρε για αστείο την +300 σπρεντ παπάρα μου, αποδεικνύοντας για μία ακόμα φορά ότι ορισμένοι εστιάτορες είναι πιο γάτες ακόμα και από τους καφετζήδες των υπουργείων, οι οποίοι παρεμπιπτόντως είναι μεγάλες άκρες για βύσμα γιατί μπαίνουν μέσα στο γραφείο του υπουργού και μπορούν να του μιλήσουν σε πρώτο χρόνο χωρίς την παρεμβολή των υπουργικών παρακοιμώμενων, εντούτοις, η γλυκιά μου με απέβαλε κατευθείαν από την καρδιά της με ντισκαλιφιέ, θεωρώντας με προφανώς εκκωφαντικά άσχετο και εκτυφλωτικά βλαχαδερό. Δεν μου το είπε βέβαια κατάμουτρα γιατί είναι καλό κορίτσι, αλλά μου έριχνε όλη τη βραδιά κάτι βλέμματα καθ’ όλα ικανά να αντιστρέψουν την κλιματική αλλαγή, διασώζοντας έτσι το Διεθνές Τουρνουά Γκολφ των Νήσων Φίτζι, το οποίο απειλείται από την άνοδο των υδάτων. Παρότι η ψυχρασία είχε καταπλακώσει το παρεάκι, έκανα φιλότιμες προσπάθειες να ξαναζεστάνω την κατάσταση, άλλοτε με αστειάκια κι άλλοτε με λίγο Παπακαλιάτη. Αλλά όπως ακριβώς στο Κλεάνθης Βικελίδης ο ΠΑΟΚ δεν μπορούσε να κάνει τίποτα απέναντι στον Σπάθα, και δεν θα μπορούσε σε οποιαδήποτε περίπτωση, ακόμα και αν ο Σάντος είχε κατεβάσει στον τερέν το Ροναλντίνιο και τον Ζαν Κλοντ Τρισέ, έτσι κι εγώ δεν μπορούσα να σκοράρω με τίποτα στο εχθρικό γήπεδο του Ρυμούλκου (και πώς να σκοράρω δηλαδή αφού είχα πάρει ήδη την άγουσα για τα αποδυτήρια).
…στην τραγωδία του Ντουμπάι Το κερασάκι στην τούρτα (το παράξενο βέβαια είναι ότι συνήθως πιο πολύς λόγος γίνεται γι’ αυτό το τόσο δα κερασάκι παρά για κοτζάμ τούρτα) ήταν βέβαια το Ντουμπάι. Όταν πήγα να ανοίξω το αγαπημένο θέμα του τεχνητού νησιού σε σχήμα φοίνικα και της πίστας σκι μέσα στην έρημο, με σκοπό βέβαια να προετοιμάσω το έδαφος για να κάτσει καλά η πρόταση για τη ρομαντική απόδραση, η αγαπημένη μου ξεκίνησε μια απίστευτη ορθοπεταλιά χωσίματος στο εξωτικό εμιράτο λέγοντας πόσο δεν μπορεί τους νεόπλουτους (μάλλον γιατί η ίδια είναι τρεις γενιές τελείως πλούσια), ότι το βρίσκει εμετικά κιτς (αυτό δεν το εξήγησε καθόλου και νομίζω ότι αν δεν της την είχα σπάσει δεν θα το έλεγε, γιατί δεν βλέπω το λόγο για τον οποίο θα μπορούσε κάποιος να θεωρεί το Ντουμπάι κακόγουστο) και στο τέλος σχεδόν φώναξε ότι το ακόμα πιο εκνευριστικό με τους εμίρηδες είναι ότι όλα αυτά τα λεφτά για τους σούπερ ουρανοξύστες και τις κλιματιζόμενες παραλίες τα έχουν δανειστεί και να δει στο τέλος πώς θα τα ξεπληρώσουν (αυτό με τα δάνεια το λένε πάντα όσοι τα έχουν από τον μπαμπά τους και δεν χρειάζονται να ψάξουν να βρουν∙‒ τι να έκανε δηλαδή το Ντουμπάι; Να κάθεται όλη μέρα να κάνει sand-spotting με τους κόκκους της άμμου;).
Τα πήρε ο διάολος Η κουβέντα για το Ντουμπάι ήταν η προπροτελευταία μας. Μετά είπαμε για το λογαριασμό, μετά κάτι ακόμα για το ταξί (πού να θελήσει να την πάω…) και μετά, μέχρι τώρα δηλαδή, τίποτα. Ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Ούτε τηλέφωνο σηκώνει ούτε sms ούτε τίποτα. Παρά το ότι λένε πως στη nouvelle cuisine οι μερίδες είναι πολύ μικρές και δεν χορταίνεις, η μοσχαρίσια του Ρυμούλκου έπεσε πάνω μου και με πλάκωσε, αποδεικνυόμενη τεραστίων διαστάσεων. Έτσι χρεοκόπησε ο έρωτας και μετά χρεοκόπησε το ίδιο το Ντουμπάι και ακόμα πιο μετά χρεοκόπησε ο γάμος του αδερφού του Παπακαλιάτη γιατί δεν εμφανίστηκε η νύφη, κρίνοντας προφανώς υπερβολικά υψηλά τα cds του γαμπρού, και μετά έγινε θέμα να χρεοκοπήσει και η Ελλάδα. Όλα πάνε κατά διαόλου και αυτή, πανάθεμά τη, δεν λέει να σηκώσει το ακουστικό… Όμως, και αν ακόμα δεν ξαναγίνει τίποτα στο μέλλον, αυτή η σχέση με άλλαξε πολύ. Πιο παλιά δεν υπήρχε περίπτωση να πάω να δω πολιτικό κινηματογράφο ενώ τώρα είδα το «Avatar» και μου άρεσε πολύ κιόλας. Αγόρασα και 3D γυαλιά για να βλέπω τα πράγματα κάθε μέρα με προοπτική, γιατί με τη Μέρκελ πολύ μαύρα φαίνονται…