Είναι οι γνωστοί μας Μαϊντανοί. Μιλούν ακατάπαυστα κι έχουν άποψη για όλα. Κάποιος πρέπει να τους ξανακλείσει στην κουζίνα τους.
– Πώς σκέφτεσαι να περάσεις τη γιορτή της Καταναλωσύνης, αγαπημένη μου μαϊντανή συνμαγείρισσα;
– Όπως όλοι. Αρκετά φτωχότερη, με τόσα δώρα που θα πάρω, και γεμάτη άχρηστα πράγματα – με τόσα δώρα που θα πάρω επίσης. Επιπλέον θα προσπαθώ να χωνέψω τη γαλοπούλα. Αυτό, λοιπόν, το ξενόφερτο πουλί ταλαιπωρεί τον ουρανίσκο και το στομάχι μου κάθε Χριστούγεννα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.
– Καλέ, τι σου φταίει το πτηνό και το κακολογείς;
– Όλα μου φταίνε πάνω του. Καταρχήν είναι τεράστιο. Δεν είναι ένα πουλερικό που έχει φτιαχτεί με μέτρο τον άνθρωπο, αλλά με μέτρο τον …Ραμσή τον ΙΙ, που είχε ύψος τετραώροφης πολυκατοικίας
–όπως μαρτυρούν τα αγάλματά του στην Αίγυπτο.
– Και τι σε πειράζει αυτό, τρελή; Ώρα είναι να καταγγείλεις τη φύση ότι δε δημιουργεί σε αρχαιοελληνικό ρυθμό…
– Με πειράζει και με παραπειράζει. Το μέγεθος της γαλοπούλας είναι ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ πρόβλημα: θέλει ειδικό φορτηγό για να την κουβαλήσεις στο σπίτι, ειδικά ταψιά να την ψήσεις, ειδικά μαχαίρια να την κόψεις, για να μη θυμηθώ και τις ενέσεις λίπους για να τη νοστιμίσεις ή το θερμόμετρο για να μετράς τη θερμοκρασία της. Ήμαρτον δηλαδή. Αυτή δεν είναι χαλαρή σπιτική μαγειρική, αυτό είναι το Grey’s Anatomy σε kitchen edition.
– Ε, τώρα νομίζω ότι υπερβάλλεις.
– Άσε με, χριστιανή μου, που υπερβάλλω. Να μου βγει εμένα η Παναγία προσπαθώντας να μετατρέψω με χειρουργικά εργαλεία το Θωρηκτό Ποτέμκιν σε χριστουγεννιάτικο φαγώσιμο, μπας και πάρουν τα τοιχώματα και οι μπουκαπόρτες λίγη γεύση, από το οποίο με μαθηματική ακρίβεια ακόμα και σε τραπέζι δέκα ατόμων θα μου περισσέψει τουλάχιστον το μισό, για να με παιδεύει στη συνέχεια με τα υπολείμματά του για χρονικό διάστημα που διαρκεί τουλάχιστον μέχρι τα Φώτα; Γιατί να το κάνω αυτό στον εαυτό μου, ε; Δεν ψήνω καλύτερα το βεντέξ – που έλεγε και ο Στάθης ο Παναγιωτόπουλος σε εκείνη τη συνέντευξη που είχε δώσει στο ICook το 2008;
– Άσε, κατάλαβα. Να μη σε ρωτήσω λοιπόν στο δίλημμα χοιρινό ή γαλοπούλα τι ψηφίζεις…
– Όχι. Γιατί επ’ αυτού είμαι πιο ξεκάθαρη κι απ’ την Παπαρήγα. Η γαλοπούλα είναι το πλέον άνοστο εργαλείο διείσδυσης του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στο παραδοσιακό ελληνικό τραπέζι, το οποίο εργαλείο στην προσπάθειά του να εντυπωσιάσει τους ιθαγενείς, έχει ντυθεί και με εκατοντάδες στρέμματα παχιάς πέτσας –όλη για πέταμα. Ψηφίζω «δαγκωτό» γουρουνάκι και Καλές Γιορτές!
