BLOGS | Ξέρετε, είναι δύσκολο να μιλάς όταν είσαι χοντρός για το ότι είσαι χοντρός.
BLOGS | Ξέρετε, είναι δύσκολο να μιλάς όταν είσαι χοντρός για το ότι είσαι χοντρός.
Αν ανήκεις σε μια κοινωνική ομάδα που υφίστανται διακρίσεις, μπορεί να έχεις (ή να είχες παλιότερα) τον φόβο να μιλήσεις γι’ αυτό που είσαι, εντούτοις, εμφορείσαι από την πεποίθηση ότι η κοινωνία σε αντιμετωπίζει με άδικο τρόπο. Στην πορεία μπορεί να γίνεις περήφανος για αυτό που είσαι. Το βασικό όμως είναι ότι έχεις συνείδηση ότι αυτό που είσαι δεν πρόκειται να αλλάξει – έτσι έχεις γεννηθεί.
Για τους χοντρούς τα πράγματα είναι διαφορετικά. Οι χοντροί υφίστανται βέβαια διακρίσεις, βία και bullying από το μαιευτήριο μέχρι το νεκροταφείο. Ο χοντρός δεν θα παίξει ποτέ στην ομάδα του σχολείου. Δεν θα γίνει ποτέ ο «πολύ ωραίος, αλλά το έχει πάρει πάνω». Αντιθέτως, θα είναι πάντοτε ο «τρέξε λίγο, ρε χοντρέ» και ο «χάσε, ρε, κανένα κιλό.». Δεν θα είναι ο «σε θέλω», αλλά ο «είσαι γλυκός» – στην καλή περίπτωση. Μπορεί να κάνει καριέρα, αλλά ποτέ του δεν γίνει εξώφυλλο ή Instagram persona.
Ωστόσο, αν και οι χοντροί αντιμετωπιζόμαστε ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, δεν θα βρεθεί ποτέ κανείς να τραγουδήσει «I am fat and I am proud», όπως αντιστοίχως είχε κάνει μισό αιώνα πριν ο James Brown αναδεικνύοντας την αφροααμερικάνικη υπερηφάνεια. Γιατί οι χοντροί, εν αντιθέσει με άλλες κοινωνικές ομάδες που υφίστανται διακρίσεις, δεν θεωρούμε ότι μας φταίει η κοινωνία για τα βάσανά μας, αλλά ότι την ευθύνη τη φέρουμε οι ίδιοι που είμαστε λαίμαργοι και απειθάρχητοι. Επίσης, νιώθουμε ότι αυτό που είμαστε δεν είναι κάτι τελεσίδικο, όπως το χρώμα του δέρματος. Το βάρος μπορεί να αλλάξει – θεωρητικά τουλάχιστον. Τέλος, οι χοντροί δεν αισθανόμαστε περήφανοι που είμαστε χοντροί. Αν δεν ντρεπόμαστε, τουλάχιστον αισθανόμαστε άβολα.
Μην σας ξεγελάει ο αυτοσαρκασμός. Ο αυτοσαρκασμός αποτελεί έναν τρόπο για να κρυφτείς. Να μη σε βλέπουν. Όπως τρόπος για να κρυφτείς είναι οι φαρδιές πουκαμίσες, οι φόρμες, τα μακριά παλτά, τα μαύρα. Σε έναν κόσμο όπου το fitness συνιστά την πλέον αδιαφιλονίκητη αξία, ο χοντρός είναι ο αποσυνάγωγος, ο παρίας της κοινωνίας του 6 pack. Γι’ αυτό κρύβεται να μην τον δουν. Ένα «λάθε βιώσας» εξ ανάγκης, όχι από επιλογή.
Το καλοκαίρι όμως όλα αποκαλύπτονται. Γιατί το καλοκαίρι είναι η παραλία. Και στην παραλία δεν βοηθάνε τα φαρδιά ρούχα· ούτε μπορεί κανείς να κρυφτεί. Η τελευταία απέλπιδα προσπάθεια σωτηρίας είναι η δίαιτα που ξεκινάει τέλη Μάη για να αποδειχτεί ατελέσφορα λίγο μετά τις 15 Ιουνίου και να εγκαταλειφθεί σταδιακά. Από αυτό το χρονικό σημείο και μετά ο χοντρός έχει παραδοθεί στη δύστυχη τη μοίρα του. Ξέρει ότι αργά ή γρήγορα θα οδηγηθεί στο ικρίωμα που έχουν στήσει οι fit στην παραλία. Αναπόφευκτα, θα πέσει πάνω του βαρύς ο πέλεκυς των απαξιωτικών βλεμμάτων των λουομένων. Το καλοκαίρι ο χοντρός είναι dead man walking.