Ποιος (δεν) φοβάται… την όµορφη, έξυπνη, σύζυγο, µητέρα, ετών 39, πολυάσχολο στέλεχος που… µόλις απολύθηκε;
Ποιος (δεν) φοβάται… την όµορφη, έξυπνη, σύζυγο, µητέρα, ετών 39, πολυάσχολο στέλεχος που… µόλις απολύθηκε;
Τι ζέστη είναι ξαφνικά κι αυτή; Το Πάσχα σουβλίσαµε στα Γιάννενα µε πουλόβερ κι οµπρέλες και τώρα, ένα µήνα µετά, ούτε σκοροκτόνα δεν πρόλαβα να πάρω για να µαζέψω τα µάλλινα. Ασιδέρωτα τα φοράµε ακόµη τα καλοκαιρινά. Δε θα σκάσω όµως. Δεν θα πεθάνω εγώ για να είναι σιδερωµένος ο µαντράχαλος. Τρία t-shirt τη µέρα αλλάζει. Τι πράγµα κι αυτό; Να µάθει να σιδερώνει. Σε δυο χρόνια, άµα περάσει σε άλλη πόλη, ποιος θα του σιδερώνει;
Συγχύστηκα και βγήκα εκτός θέµατος… γιατί το θέµα µου είναι κρυµµένο κάπου ανάµεσα στη ζέστη και στα κοψίδια του Πάσχα. Ναι. Οµολογώ ότι έφαγα λίγο παραπάνω. Τώρα που δεν έχω και το dress code της πολυεθνικής, κανένα ρούχο δε µε σταµατά! Ε! καλά δεν έγινα και γουρούνα αλλά πρέπει να τα χάσω ΤΩ-ΡΑ!
Ξεκίνησα µια–δυο δίαιτες αλλά ήταν τελείως άχρηστες! Όλες προτείνουν να κόψεις το φαΐ. Μα, συγγνώµη αγάπη µου, άµα είναι να κόψω το φαΐ, τι να την κάνω τη γραµµένη δίαιτα; Για να τρώω 74 γραµµάρια µοσχάρι, 12 εκατοστά άπαχο τυρί και ένα παξιµάδι; Τέλος πάντων, το µαγιό που χρειάστηκε να φορέσω, µπήκε χωρίς να σκιστεί. Όχι ότι πήγα στη θάλασσα… στην αισθητικό πήγα για µπικίνι. «Μπραζίλιαν;» µε ρωτάει; «Όχι ευχαριστώ, έχω πιει δύο από το πρωί…» της απάντησα. Και να πεις ότι είµαι πίσω από την εποχή µου; Όχι βέβαια. Ό,τι µπορώ κάνω η γυναίκα. Τι «Hello» διαβάζω, τι Τατιάνα βλέπω… αλλά σε ελληνική οικογένεια µεγάλωσα κι όσο να ’ναι µια ντροπή την έχω µε αυτά τα πράγµατα. Το χειρότερο το έπαθα µετά το µπραζίλιαν, στο σπίτι, όταν το είπα στο στεφάνι µου. Σιγά και διακριτικά, µη µε αντιληφθεί κανένα τέκνο. Ακόµη δεν καταλαβαίνω: πώς µε άκουσε το κωλόπαιδο και πετάχτηκε; Που φωνάζεις, ξελαρυγγιάζεσαι να έρθει να σε βοηθήσει µε τα ψώνια φορτωµένη κι αυτός Μπετόβεν… Κατέβηκε, σκούντηξε τον πατέρα του και του είπε γελώντας «Α! ρε ντάντης, τυχερό σου σήµερα, στο Μαρακανά θα παίξεις µπάλα!»
Μα καλά αυτά τα παιδιά καθόλου δεν ντρέπονται!
Τον τιµώρησα όµως, τον τσόγλανο όπως του έπρεπε… Είπα στον δικό µου ότι απέναντι µετακόµισε µια φοιτήτρια που κυκλοφορεί όλη τη µέρα µε τα εσώρουχα! Το κρυφάκουσε και αυτό φυσικά ο µικρός και ξεροσταλιάζει από χτες στο µπαλκόνι µε τα χέρια στις τσέπες. Περιµένω να δω τη χαρά που θα πάρει όταν δει τον καινούριο γείτονα που είναι πιο τριχωτός και από τον Αναστόπουλο στη διαφήµιση του Badedas!
Ααααχ αγοράκι µου! Μπορεί από αποτρίχωση να ξέρω όσα κι ο Αναστόπουλος αλλά, τόσα χρόνια στέλεχος, έχω µεταπτυχιακά κουφάλας. Βγάλε τα χεράκια από τις τσέπες σου κι άντε να διαβάσεις στη Βιολογία για τις ορµόνες…
ΥΓ: Μα badedas! Πού το θυµήθηκα;
Με αγάπη …Chili Pepper