ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΕΣ ΑΠΟΔΡΑΣΕΙΣ | Tο πιο πληθωρικό γεμιστό αρνί του Πάσχα που μπορεί να φανταστεί κανείς, είναι εδώ…

Ο λαμπριάτης πρέπει να είναι το πιο πλούσιο πασχαλινό έδεσμα της ελληνικής παραδοσιακής κουζίνας. Σερβίρεται στην Άνδρο την Κυριακή της Λαμπρής.

Πρωταγωνιστές της γέμισης εκτός από την κλασική συκωταριά και το ρύζι, που τα συναντούμε συχνά στα γεμιστά λαμπριάτικα αρνάκια της νησιωτικής λαϊκής γαστρονομίας, είναι τα τοπικά τυριά και τα …αμέτρητα αυγά που την κάνουν σχεδόν συμπαγή.

Το φρέσκο κρεμμυδάκι κι ο άφθονος δυόσμος, άνηθος και μαϊντανός αναλαμβάνουν να ισορροπήσουν την πληθωρική γεύση με την ελαφράδα και τη δροσιά των ανοιξιάτικων αρωμάτων.

Στην Άνδρο γεύεσαι τον λαμπριάτη με μπόλικο κρασί, ντόπια χλωροτύρια και για το τέλος το υπέροχο τοπικό γλυκό του κουταλιού. Αν βρεθείς κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα, δε θα σου λείψουν τα νηστίσιμα, σε όμορφα ταβερνάκια των χωριών της ή της Χώρας, όπως οι κρασάτες σουπιές και τα άλλα καλούδια.

Βόλτα στην αριστοκρατική Χώρα…  Χτισμένη με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική, η Χώρα της Άνδρου είναι ιδανική για ανοιξιάτικα σεργιανίσματα. Σε κάθε γωνιά της αποπνέει τον πλούτο της και τη ναυτική παράδοση αιώνων για την οποία μπορεί να περηφανεύεται. Από εδώ κατάγονται πολλές οικογένειες επώνυμων εφοπλιστών και τα παλιά, άψογα αναπαλαιωμένα, αρχοντικά κυριαρχούν στο μάτι. «Πολέμηδες», «Εμπειρίκοι» και «Γουλανδρήδες» έχουν αφήσει ανεξίτηλη τη σφραγίδα τους στην πόλη.

Η κεντρική οδός Εμπειρίκου, σφύζει από ζωή, και μέχρι να βγει κανείς στη γραφική πλατεία Καΐρη, θα συναντήσεις κάμποσα παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία: μια στάση για ανδριώτικα καλσούνια ή μια νουγκατίνα επιβάλλεται. Η εκκλησία του Αϊ-Γιώργη στέκει επιβλητική στην «καρδιά» της Χώρας με τον όμορφο προαύλιο χώρο της. Το Αρχαιολογικό και το Ναυτικό Μουσείο, καθώς και το σπουδαίο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, δεθα σας αφήσουν να βαρεθείτε στιγμή. Παραδοσιακά μεζεδοπωλεία, και αποψάτα εστιατόρια απολαυστικής, υγιεινής κουζίνας, όπως η «Ενδοχώρα», είναι πάντα εκεί, όταν θελήσετε να …αράξετε.

Στην πλατεία του Αφανούς Ναύτη. Το τέλος της βόλτας (και της ανδριώτικης Χώρας) σηματοδοτεί η μεγάλη πλατεία του αρχιτέκτονα Λ. Δ. Κριεζή με το μνημείο του Αφανούς Ναύτη του γλύπτη Μ. Τόμπρου. Εδώ αφήνεις το μάτι να περιπλανηθεί στο ερειπωμένο, ενετικό κάστρο, το μοναχικό Φάρο, την Παναγια τη Θαλασσινή, το μπλε του Αιγαίου και το νου να ταξιδέψει στη σκληρή πλευρά της ναυτοσύνης, σε όλους εκείνους που μπάρκαραν μέσα στα χρόνια και δε γύρισαν ποτέ.

Ανδριώτικες λιχουδιές. Το πιο παραδοσιακό φαγητό του νησιού είναι η φρουτάλια, μια αφράτη ομελέτα που φτιάχνεται με πατάτες, ανδριώτικα λουκάνικα και ντόπιο τυρί. Τα παλιά χρόνια, οι νοικοκυρές χρησιμοποιούσαν το λίπος του χοίρου (γλίνα) για το μαγείρεμα. Σήμερα, η φρουτάλια τηγανίζεται σε  ελαιόλαδο. Φτιάχνεται, και με κολοκυθάκια, πατάτες και φρέσκα κουκιά (κουκοφρουτάλια), με αγκινάρες, με φρέσκα φασολάκια, κολοκυθοανθούς κ.ά. Φημισμένα και τα ντόπια τυριά με πλούσια γεύση και νοστιμιά, όπως η αρμεξιά, η ξινομυζήθρα, το βολάκι (κρεμώδες τυρί), το χλωρό, το αλμυρό και μαλακό Μανούσος, η κοπανιστή, το φρέσκο άσπρο τυρί, το μαλαχτό κ.ά. Από γλυκά, το λεμόνι σε πρώτη ζήτηση, αλλά κι ωραία αμυγδαλωτά με ανθόνερο, καλτσούνια (με καρύδια, μέλι και γαρίφαλο), παστελαριές (αποξηραμένα σύκα με κανέλα και σουσάμι), παστιτσάκια (γλυκό με βάση το αμύγδαλο), ξεροτήγανα, μαστιχωτές μπάρες μελιού και σουσαμιού σε σχήμα διαμαντιού, νουγκατίνες (με κρέμα κι αφράτους δίσκους μαρέγκας) και μεγάλη ποικιλία από γλυκά του κουταλιού.

Πασχαλινό tip για γερά νεύρα. Την Κυριακή του Πάσχα στη δεύτερη Ανάσταση στο γραφικό χωριό Στενιές γίνεται το έλα να δεις Ή καλύτερα το …έλα ν’ ακούσεις. Αμέτρητα βεγγαλικά και κροτίδες στρώνονται κατά μήκος του δρόμου, αλλά και πάνω στις περιμετρικές μάντρες και τα μπαλκόνια. Οι δύο ενορίες του χωριού, περιφέρουν τις εικόνες της Ανάστασης στα σοκάκια και μόλις καταλήξουν να συναντηθούν στην πλατεία, δίνεται το σύνθημα και τα «μάσκουλα» σκάνε απ’ άκρη σ’ άκρη, σε ένα τεράστιο θορυβώδες ντόμινο!