Το icookgreek.com βόλταρε μέσα στα χρώματα, τις γεύσεις και την ιστορία της δημοφιλούς υπαίθριας αγοράς, που πραγματοποιείται καθημερινά τον τελευταίο ενάμιση αιώνα. Πού; Στην Κάμπο ντε Φιόρι, μια απ’ τις ελάχιστες πιάτσες της Ρώμης, όπου δεν κυριαρχεί κάποια μεγαλοπρεπή εκκλησία…
Το icookgreek.com βόλταρε μέσα στα χρώματα, τις γεύσεις και την ιστορία της δημοφιλούς υπαίθριας αγοράς, που πραγματοποιείται καθημερινά τον τελευταίο ενάμιση αιώνα. Πού; Στην Κάμπο ντε Φιόρι, μια απ’ τις ελάχιστες πιάτσες της Ρώμης, όπου δεν κυριαρχεί κάποια μεγαλοπρεπή εκκλησία…
PHOTO: Χριστίνα Τσαμουρά
…Αντιθέτως! Εδώ, κάθε πρωί μανάβηδες, σαλαμάδες κι ανθοπώληδες στήνουν φασαριόζοι τους πάγκους με τα εμπορεύματά τους όχι «στη σκιά» κάποιου ναού, αλλά ενός κουκουλοφόρου άνδρα που αψήφισε το Βατικανό σε εποχές που το τίμημα της αμφισβήτησης ήταν η ίδια σου η ζωή. Ο λόγος για το άγαλμα του φιλοσόφου, μαθηματικού και ποιητή Τζορντάνο Μπρούνο, που βρήκε μαρτυρικό θάνατο ως αιρετικός στις 17 Φεβρουαρίου του 1600 στην πυρά της Ιεράς Εξέτασης. Λέγεται ότι το μνημείο που φιλοτέχνησε το 1889 ο Ettore Ferrari στήθηκε ακριβώς στο σημείο όπου οι ιεορεξεταστές έκαψαν ζωντανό τον αμφισβητία. Το βέβαιο είναι πως το άγαλμα-σύμβολο της ελευθερίας του λόγου και της επιστημονικής σκέψης, παραμένει το πλέον ανγνωρίσιμο χαρακτηριστικό της πλατείας ακόμη και τις νύχτες που αυτή αδειάζει απ’ το έτερο χαρακτηριστικό της: τους πάγκους με τα καλούδια, τα τζάντζαλα και τα μάντζαλα.
Ο «αγρός των λουλουδιών», όπως έχει αποδοθεί το όνομα της Κάμπο ντε Φιόρι (Campo de’ Fiori) στα ελληνικά, πριν γίνει πλατεία δημόσιων εκτελέσεων θανατικών ποινών, ήταν όντως στο Μεσαίωνα χωράφι με λουλούδια. Η δε ευρύτερη περιοχή (μέχρι και τον Καπιτωλίνο λόφο) υπήρξε για μεγάλο διάστημα το θλιβερό απομεινάρι της πάλαι ποτέ ένδοξης Ρώμης… Όταν η «αιώνια πόλη» άγγιξε τον πάτο της παρακμής της, το 14ο αιώνα, οπότε την εγκαταλείπει κι ο παπισμός, που μεταφέρει την έδρα του στην Αβινιόν, οι μερικές δεκάδες χιλιάδες εναπομείναντες κάτοικοι ζουν κυρίως εδώ γύρω μέσα σε συνθήκες φτώχειας και αθλιότητας.
Μόνο όταν ο πάπας επιστρέφει στο Βατικανό, θα αρχίσει η εμπορική ανάκαμψη της πλατείας. Σήμερα, βέβαια μιλάμε για μια ολοζώντανη πλατεία στην καρδιά του ιστορικού κέντρου και της άκρως τουριστικής ζώνης, με όλα τα θετικά και αρνητικά που μπορεί να σημαίνει αυτό. Ωστόσο μια βόλτα στα στενά αποκαλύπτει αρκετά κτίσματα αλλοτινών εποχών εγκαταλειμμένα σε μια γοητευτική ντεκαντάνς –πράγμα που δεν το βλέπεις εύκολα σε άλλα κορυφαία σημεία του «τσέντρο στόρικο».
Η πολύβουη και πολύχρωμη λαϊκή αγορά λειτουργεί εδώ από το 1869 -ως τότε γινόταν στην πιάτσα Ναβόνα. Κοντά ενάμιση αιώνα πλανόδιοι έμποροι απλώνουν την πραμάτεια τους σε μια από τις παλιότερες εμπορικές πιάτσες της Ρώμης –αν όχι την παλιότερη. Ποτέ δεν υπέστη σχεδιασμένο εξωραϊσμό, καθώς το εμπορικό στοιχείο ήταν εκείνο που πάντα βάραινε περισσότερο, πράγμα που μαρτυρούν ακόμη και τα ονόματα των γύρω δρόμων: ο δρόμος των πιλοποιών, ο δρόμος των καφετζήδων, ο δρόμος των κλειδαράδων, ο δρόμος των ναυτών…
Φρέσκα λαχανικά, ζουμερά φρούτα, τυποιημένα προϊόντα και ζυμαρικά, τυριά, αλλαντικά, λογής λογής μπαχαρικά αλλά και ρούχα και διακοσμητικά και εκατοντάδες μικροπράγματα, από κουζινικά μέχρι παιχνίδια συνθέτουν το μαγικό μωσαϊκό που αντικρίζει ο επισκέπτης τού σήμερα περπατώντας στο λιθόστρωτο. Όλα ονειρικά κυκλωμένα από σπίτια, εστιατόρια και μαγαζιά, που στεγάζονται σε γραφικά κτίσματα αιώνων.
Ανάμεσα στις –εννοείται– άκρως τουριστικές καφετέριες και πιτσαρίες που βρίσκονται περιμετρικά της Κάμπο ντε Φιόρι είναι αδύνατον να μην πέσει το μάτι σου σε δυο ιδιαίτερους γαστρονομικού ενδιαφέροντος τόπους…
Το ιστορικό αλλαντοποιείο Antica Norcineria Viola που στέκει εκεί από 1890. Η παλιά του πρόσοψη φορτωμένη σήμερα διαλεχτά χοιρομέρια και σαλάμια αποτελούν τον καλύτερο κράχτη για τους απανταχού λάτρεις των φημισμένων ιταλιάνικων αλλαντικών, που συρρέουν στο μαγαζί για να δοκιμάσουν όσες πιο πολλές μπορούν, από τις 100 περίπου ποικιλίες που διαθέτει.
Μπορείς να δοκιμάσεις πριν αγοράσεις κι αν ο καιρός το επιτρέπει πάρε ό,τι τραβάει η όρεξή σου από τα εκπληκτικά αλλαντικά, αγόρασε και καλό κόκκινο κράσι και φύγε με την παρέα σου για πικ νικ στο Πάρκο Μποργκέζε. Αφού κάνεις και μια ακόμη επιβεβλημένη στάση στον Forno
O Forno Campo de’ Fiori, φούρνος …νεότατος σε σχέση με την ιστορία της πλατείας, αφού άνοιξε μόλις το 1970, είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να σου συμβεί σε πίτσα στο χέρι και άλλες ζυμωτές λιχουδιές μες στην περίμετρο του τουριστικού κέντρου. Στο γωνιακό αυτό μαγαζί, πίσω απ’ τα λουλουδάδικα, οι πιο λαχταριστές πίτσες με την πιο τέλεια χειροποίητη ζύμη και εξαιρετικής ποιότητας τυριά, λαχανικά, αλλαντικά φουρνίζονται και ξεφουρνίζονται συνεχώς μπροστά στα μάτια των αδημονούντων πελατών. Εργάτες της ζύμης πηγαινοέρχαονται στο διπλανό δωμάτιο-εργαστήριο κουβαλώνταες νέες φουρνιές απ’ τις λαχταριστές λιχουδιές. Περίμενε τη σειρά σου και άρπαξε την …καυτή ευκαιρία, μόλις βγει. Απ’ το Μεσαίωνα στην Αναγέννηση κι από κει στο 2014, όπου το νούμερο ένα γκατζετάκι σε πωλήσεις δρόμου είναι το πτυσσόμενο μπαστούνι-προέκταση χεριού για πετυχημένες ΄σελφι (σ.σ. ναι, το είδαμε κι αυτό!), το ταξίδι στο χωροχρόνο που σου επιφυλάσσει η ξεχωριστή αυτή πλατεία, το απολαμβάνεις σαφώς καλύτερα με μια ζουμερη πίτσα στο χέρι…
PHOTO: gusto-arte.fr
