Είναι προσωπική μου πεποίθηση ότι το χειμώνα τα ψάρια και τα θαλασσινά δεν ταιριάζουν με το καθημερινό μας τραπέζι (και κανένα γενικώς τραπέζι, καρέκλα ή άλλα έπιπλα του σπιτιού).

Είναι προσωπική μου πεποίθηση ότι το χειμώνα τα ψάρια και τα θαλασσινά δεν ταιριάζουν με το καθημερινό μας τραπέζι (και κανένα γενικώς τραπέζι, καρέκλα ή άλλα έπιπλα του σπιτιού).

 

Ειδικότερα, πιστεύω ακράδαντα ότι ο χειμώνας είναι εποχή για λουκάνικα και μπριζόλες, άντε και μερικές σούπες. Παρ’ όλα αυτά, ακολουθώντας τις μαγειρικές εμπνεύσεις του έτερου αιγοπρόβατου Ναθαναήλ, ενίοτε πέφτω στη λούμπα τους και βρίσκομαι καταχείμωνο να ασχολούμαι -ενώ έξω χιονίζει, λέμε τώρα- με ξεκοκαλίσματα, μπουκίτσες, τη σχετική μυρωδιά κ.λπ. κ.λπ. στο σπίτι του, φεύγοντας πάντα πεινασμένος και ηττημένος ψυχολογικά.

Πιστεύω ακράδαντα -και είναι δικαίωμά μου- ότι ο χειμώνας δεν προσφέρεται για ψαροφαγία για τους εξής αδιάσειστους λόγους:
– Το ψάρι τρώγεται ευχάριστα σε εξωτερικούς χώρους, αυλές κ.λπ., τέλος πάντων κάπου που να βλέπεις τουλάχιστον ήλιο, αν όχι θάλασσα. Και επειδή ο χειμώνας δεν είναι εποχή που φημίζεται για ήλιο ή για θάλασσα, αλλά για παντόφλες ή …για snowboard, είναι προφανές το πρόβλημα: ψάρια στο διαμέρισμα ή σε κλειστή αίθουσα στην Αράχωβα είναι σαν να λέμε θράψαλα στην Καρδίτσα, βουτιές στο Σαρωνικό και άλλα σχετικά.

– Το ψάρι τρώγεται συνήθως συνοδεία λευκού δροσερού κρασιού. Τώρα το χειμώνα, με κάνα κρύωμα και λίγη έξτρα δόση μιζέριας, είμαστε για δροσερά λευκά κρασιά; Στην καλύτερη των περιπτώσεων κάνα τσίπουρο χωρίς παγάκια, πιο πολύ για τα λαιμά δηλαδή.

– Το μαγείρεμα του ψαριού με κλειστές τις μπαλκονόπορτες στο σπίτι είναι καταστροφικό. Οι κουζινομυρωδιές είναι ανελέητες και σε ακολουθούν τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι. Αν κάνεις δε το λάθος και ψήσεις κατά το Νοέμβριο, αυτό σημαίνει άνετα ένα πεντάμηνο που νιώθεις ροφός.

– Το ψάρι είναι ελαφρύ φαγητό. Για τις κρύες μέρες και νύχτες του χειμώνα δεν αρκεί, καθώς χρειαζόμαστε περισσότερες θερμίδες για την επιβίωσή μας. Υπάρχει φυσικά η περίπτωση να μαγειρευτεί με παραδοσιακό βορειοευρωπαϊκό τρόπο, που σημαίνει απαράδεκτες (unacceptable) γευστικά αλλά θερμιδοφόρες σάλτσες.

Εναλλακτικά μπορεί κανείς να φάει το ψάρι του και μετά να ακολουθήσει την καρδιά του και να φάει το γνωστό βαζάκι μερέντα για να συνέλθει. Για του ισχυρισμού το αληθές, ιδού μερικές χαρακτηριστικές ατάκες ντροπής και αίσχους από την κατανάλωση ψαριού το χειμώνα:
– Αγάπη μου, έλα να απολαύσουμε τα τηγανητά ψαράκια μας αγκαλίτσα στο τζάκι!
– Σήμερα θα σας πάω σε μια ψαροταβέρνα μπροστά στη θάλασσα να κάτσουμε έξω, που το έχουν κλείσει όλο γύρω γύρω με νάιλον ρολά για έξτρα ευχαρίστηση, και έχουν βάλει κι αυτές τις ωραιότατες σόμπες γκαζιού.
– Γυναίκα, βάζω τη γούνα μου να ανάψω τα κάρβουνα στο μπαλκόνι να ψήσουμε τις τσιπούρες μας. Το αιγοπρόβατο λοιπόν ισχυρίζεται ότι ψάρι και χειμώνας δεν συνδυάζονται πολύ καλά. Αντιθέτως όμως, όπως θα υποστηρίξω σε μελλοντική στήλη, κρέας και καλοκαίρι πάνε μια χαρά. Οπότε, κρέας – ψάρι 2-0, και δεν χρειάζεται παράταση.