Οι αχνιστές κατσαρόλες και τα καυτά τηγάνια του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ (9-10-11 Ιουλίου, στο Άλσος Γουδή) δε βγάζουν μόνο άφθονο φαγητό, ικανό να χορτάσει τους 15 με 20 χιλιάδες επισκέπτες που κάθε χρόνο, στα μέσα του καλοκαιριού, διαβαίνουν το κατώφλι του. Βγάζουν κάτι ακόμη πιο πολύτιμο: το πολυεθνικό πρόσωπο της Αθήνας στην πιο «αμακιγιάριστη» εκδοχή του.

Το «ethnic» και το «multi-culti» φοριέται πολύ τελευταία. Ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες στις ιλουστρασιόν σελίδες των περιοδικών γίνεται το έλα να δεις …την Αφρική, την Ασία, την Καραϊβική σε παρεό, μπιμπελό, μαξιλαράκι για το αυτοκίνητο, ανεμιστήρα οροφής, σφηνάκι, σουπλά… Το «πολυεθνικό» αποθεώνεται στα life style έντυπα, στα περιοδικά για το σπίτι και τη διακόσμηση, στους οδηγούς πόλης, στο γαστρονομικό τύπο. Τα editorial μόδας προωθούν τις φόρμες της αφρικανικής υφαντουργίας που υιοθετούνται από hip fashion designers και αναδεικνύονται πάνω στις «μαύρες γαζέλες» του διεθνούς μόντελινγκ, ενίοτε συνδυασμένα με …ινδιάνικα κοσμήματα και animal printed πλατφόρμες. Άρθρα με συνήθη υπέρτιτλο «Deco» ακολουθούνται από τίτλους, όπως «Δώστε στο μπάνιο του εξοχικού σας ethnic αέρα» και προτρέπουν τους αναγνώστες να αντλήσουν έμπνευση για το καινούριο τους …καζανάκι από όλες τις γωνιές του κόσμου. Στις «ατζέντες του μήνα» οι afro-latin μπάντες, τα hip-hop γκρουπάκια και οι folk καλλιτέχνες σκαρφαλώνουν τόσο εύκολα στις πρώτες θέσεις όσο και ο Νταλάρας στο Ηρώδειο. Όσο για το γαστρονομικό Τύπο, αν δεν έχει τουλάχιστον μία συνταγή για μοχίτο και ντακουίρι, ένα θέμα με τίτλο «Οι γεύσεις του κόσμου», μια πρόταση για το μπαρ με την «Καλύτερη μαργαρίτα της πόλης», ένα tip για ψαγμένο ασιατικό delivery και μια αποκάλυψη για αυθεντικό σούσι στην Αθήνα, καλύτερα να το κλείσει το μαγαζί. Ναι, φοριέται πολύ τελευταία το «ethnic» και το «multi-culti», με μία προϋπόθεση: το πολυ-πολιτισμικό μωσαϊκό που ευαγγελίζεται να έχει τριφτεί καλά από τις άβολες αλήθειες της ζωής των Αφρικανών, των Ασιατών, των Λατινοαμερικάνων εκφραστών του και να γυαλίζει στο μεσογειακό ήλιο σαν ολοκαίνουριο μοντέλο που μόλις βγήκε απ’ το κουτί του. Ει δυνατόν μάλιστα, το trendy, πολυεθνικό νεράκι των μακρινών, εξωτικών πηγών να έχει πρώτα φιλτραριστεί –καθαγιαστεί– σε κάποιο από τα φημισμένα νεοϋορκέζικα, λονδρέζικα ή βερολινέζικα stages, ώστε πίνοντάς το μετά στο Γκάζι να είμεθα σίγουροι ότι δε θα …κολλήσουμε τίποτα.

Είναι cool να είσαι ethnic και multi-culti τύπος –αρκεί οι φορείς «ενός άλλου πολιτισμού», «μιας άλλης μουσικής», «μιας άλλης μόδας» και «μιας άλλης κουζίνας» να μην είναι οι μετανάστες-γείτονές σου, οι μελαψοί με τα θλιμμένα μάτια της διπλανής πόρτας.

Όμως το ethnic της διαφήμισης και των media είναι ένα πράγμα και ένα άλλο (τελείως άλλο) πράγμα είναι το ethnic της ζωής. Το δεύτερο μαγειρεύεται αλλού κι από άλλους. Μια εκδοχή του συναντιέται στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, το οποίο συνδημιουργούν και στο οποίο συμμετέχουν διακόσες τόσες μεταναστευτικές και προσφυγικές κοινότητες της χώρας. Δε φτιάχνεται από εκδότες και marketers, αλλά από ανθρώπους κυνηγημένους από τη φτώχεια ή τον πόλεμο που κατέφυγαν στη χώρα μας να πάρουν μια ανάσα –αλλά ζουν ακόμη με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο. Δεν έχει γεύση εξελληνισμένη για «τα γούστα του πελάτη» ούτε την εξωραϊσμένη φάτσα του food styling. Έχει όμως μνήμες και παραδόσεις, αρώματα και θύμησες, συνταγές και υλικά από το Σουδάν (μακαρόνια με φακές και ρύζι και χυμό γκουάφα), από τις Φιλιππίνες (noodles με λαχανικά και fish-rolls), από την Αίγυπτο (φαλάφελ και μπακλαβαδάκια), από τη Μαλαισία (γουόντον με κοτόπουλο), από το Πακιστάν (ρύζι πολύχρωμο με ξηρούς καρπούς), από τη Μαδαγασκάρη (σπρινκγ ρολς με κιμά και χορτοκεφτέδες), από το Κουρδιστάν (κούμπα και λαχματζούν), από την Τανζανία (κρέας με μπανάνες, λαχανικά και τσαπάτι), από τη Σιέρα Λεόνε (κους κους με κοτόπουλο και λαχανικά), από το Καμερούν (ξερά τηγανητά φασόλια), από τη Νιγηρία (μπανάνες τηγανητές και yam με σπανάκι και ντομάτες)…

Δεκαπέντε χρόνια τώρα στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ τα υπαίθρια αχνιστά καζάνια και τα τεράστια γουόκ προσφέρουν αυθεντική πολυεθνική κουζίνα από τα χέρια των ίδιων των μεταναστών της πόλης σε τιμές στα όρια του συμβολικού. Αν λοιπόν ψάχνετε το «άλλο ethnic» και στην κουζίνα, αναζητήστε το φέτος στο Άλσος Γουδή. Θα το αναγνωρίσετε εύκολα από το πλαστικό πιατάκι και την ανεκτίμητη γεύση της αλήθειας του.

Info

15o Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ 9, 10, 11 Ιουλίου Άλσος Γουδή (μετρό Κατεχάκη) Πλήρες πρόγραμμα συναυλιών και εκδηλώσεων στο www.antiracistfestival.gr